In the picture

De fans van Royal Sporting Club Anderlecht gaan door moeilijke tijden.

En al zeker die van het eerste uur.

Zij die ooit de grandeur van de gouden jaren in het Astridpark mochten meebeleven, moeten nu verdrietig aan de zijlijn staan toekijken.

Waar is de “Belle-Vue” van Monsieur Constant naar toe?

Zouden de geruchten dan toch waar zijn dat ene Vincent binnenkort de club gaat opkopen?

Of zou het om een virtueel spelletje “ Monopoly “ gaan?

Daar staan ook monumenten te koop.

Dat is precies waar wij aan dachten toen wij op onze tocht door de Gentse Jaarbeurs het wereldberoemde spel in de etalage zagen liggen.

“Monopoly Gent” , met als ondertitel “ De Arteveldestad staat te koop “ !

Zou de Gentse Jaarbeurs daar ook deel van uitmaken?

Zou het daarnaast ook kloppen dat er volgend jaar naar een andere locatie wordt uitgekeken?

“ Jaarbeurs Gent , Info , In-Out “, prijkt er op het scherm.

Dat klinkt toch nog altijd ietsje beter dan “ Over & Out “

De naar vier dagen gereduceerde jaarbeurs strekt zich niet langer over verschillende hallen uit, maar concentreert zich in hal 1.

Helemaal opengetrokken, dat wel.

Het wordt dus niet langer rijtjes afgaan, maar eerder de diagonale looplijnen volgen.

Zelfs Trond Sollied – voor wie die kent – zou ze niet beter hebben kunnen uittekenen.

En, al vond Charly ( Simon & Fils ) dat de beurs liever wat langer mocht duren, zijn glimlach pak je hem vandaag niet af.

Reeds 25 jaar tekent het wijnhuis uit Meursault hier present.

Ook lachende gezichten bij de meisjes van “ Upperware “, waarschijnlijk nog nagenietend van het uittesten van hun ruime aanbod frivole speeltjes.

Ook Sabine, die hier voor de eerste keer staat, is tevreden.

De mattentaarten uit Giesbergen doen het ook hier zeer goed.

Straffe “Marsjandies” op de toog van Michael, die in navolging van zijn opa uw glas vult met unieke cocktails.

Een stukje van de rustieke ' Gentse Jaarbeurs ' gevel dat nog bewaard is gebleven is dat van “ de Irish Pub “, waar Anne (Laebens ) uit Marche-en-Famenne heerlijke Irish Coffee schenkt.

Ondanks Christophe ( Moens, Family Radio ) hier op de beurs zijn podium kwijt is, en zo ook geen enkele artiest meer kan laten zingen, loopt het radio-icoon uit Eeklo er nog altijd welgemutst bij.

In laatste instantie werd hem aan het einde van de hal nog een klein hoekje toegekend waar hij zijn gezellige Family Radio Café kon neerpoten, en waar we op het einde van de rit alsnog een glaasje kregen aangeboden.

Een mens heeft niet veel nodig om gelukkig te zijn.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Loop hieronder even mee...

Een monument als de Jaarbeurs van Gent met een bijna 75 jaar traditie , daar raak je niet aan , zou je zo denken.

Maar dat is buiten de waard gerekend blijkbaar.

En die waard heet IJV-IFAS, het bedrijf dat vandaag de dag de Gentse Jaarbeurs organiseert.

Tijd voor vernieuwing, en die is drastisch.

Geen gastland meer, geen eettentjes meer voor de inkom, geen podium meer met zangers en vedetten, geen ministers meer bij de opening, geen bankje meer om de kepie van de vertegenwoordiger van de koning op te leggen, want die was er toch niet, een afgeslankte receptie, en niet de premier maar Matthias De Clercq die als burgervader van de Arteveldestad het lint mocht doorknippen.

We vroegen na de officiële opening tekst en uitleg aan Jan De Geest ( IJV-IFAS ) organisator van de Gentse Jaarbeurs, die in de persoon van Ivan De Keyser ( Breydel ) al meteen een bondgenoot vond bij het nieuwe concept.

Wij gaan straks nog eens peilen naar de mening van enkele standhouders en bezoekers.

Wordt vervolgd !

https://www.jaarbeursgent.be/

(willy van bouchaute)

(foto's/camera : anne-marie couliez)

Of we een beetje reclame kunnen maken voor het project “Jazz Café Zottegem “ ?

Wanneer Chris ' de Patron' De Brakeleer zoiets vraagt, dan doen we dat.

Hoewel zijn roots in de jaren zeventig liggen, huppelt de muzikale duizendpoot uit Beerlegem – want daar woont hij sinds kort - nog als een jong veulen door het muzikale landschap.

De – intussen zilverwitte - lange haren in een staartje , helemaal zoals we hem reeds al die jaren kennen.

Dat is handig als je constant met de drumsticks moet zwaaien, accordeon speelt of met een Fender Stratocaster gitaar in de handen staat.

We spreken af in Restaurant De Ké in Zottegem waar chef Jürgen Claeys het beste van het beste op je bord tovert.

De “hemelsluizen” zullen straks helemaal opengaan, maar op het moment dat we ons op het knusse terrasje achteraan neerzetten is de zon daar.

Dat voorspelt nu al heel wat goeds voor wat er de komende maanden in Zottegem te gebeuren staat.

Met een knap foldertje en even later een grote aanlokkelijke affiche in de hand geeft Chris voor onze camera op zijn eigen levendige en volkse manier uitleg over wat er allemaal op “JAZZ Café ZOTTEGEM” in de etalage staat.

Zes boeiende avonden op zes unieke locaties, met telkens weer andere topmuzikanten.

Hoe energieker Chris zijn boodschap voor onze lens brengt, hoe rustiger chef Jürgen de randjes in het gesprek afwerkt.

Dat zal ook het geval zijn bij de gerechtjes die hij op 13 februari 2020 zal klaarmaken wanneer het “ Jazz Café” festival in zijn zaak neerstrijkt.

Of hij dan de tijd zal vinden om zijn muzikale gasten, in dit geval de “ New Orleans Train Jazzband “, aan het werk te zien?

“ Misschien niet”, pikt Chris gretig in, “ maar hij zal ze wel horen ! “.

Het gesprek op het terrasje loopt zo gezellig dat we het u hier quasi integraal laten horen.

Zet u even 10 minuutjes bij....

(willy van bouchaute)

(camera : anne-marie couliez)

de speeldata :

12/9 : Cocoon (Todd Clouser & John Snauwaert Trio)

10/10 : 't Oud Kelderken / heet nu “Barry's (The Elevator jazzcombo)

14/11 : Restaurant Werner ( Rony Verbiest “acco-swing” trio)

12/12: In Den Groenen Hond ( Living Lounge )

13/02 : Restaurant De Ké ( New Orleans Train Jazzband)

13/03 : Meileken ( Crazy Town Academie jazz students – NEEMA

vrije ingang / deuren 18u30 / start optredens 19u30

Waar is de tijd naar toe waar Frederic (Destoop) en Stijn (Breda) op de dag van Waregem Koerse nog hun tent hadden staan op “ Het Leeuwke “, vlakbij de hippodroom.

Al hadden we mekaar al eerder leren kennen naar aanleiding van hun “ Fêtes des Belges “ dat ze traditiegetrouw op 21 juli, de nationale feestdag, organiseren op “ Tropezina Beach “ in Saint-Tropez.

Enkele jaren terug moest de tent op “het Leeuwke” plaatsruimen voor een appartementencomplex waardoor er werd uitgeweken naar Waregem Expo, wat toch een eindje verder van de hippodroom verwijderd was, maar anderzijds ook weer meer mogelijkheden bood.

Om de unieke sfeer te evenaren werden kosten noch moeite gespaard door de grote ruimte zodanig aan te kleden dat iedereen zich ook hier thuis voelde.

Daarnaast werden ook enkele grote buitenlandse namen als “eye catcher” naar Waregem Expo gehaald, zoals Ron Moss, Jermaine Jackson, Sydney Youngblood, Abba Gold...

Missie geslaagd, want vandaag de dag staat het feest weer als een huis.

We gingen er samen met onze fotograaf even kijken op de “After Party “ en zagen dat het goed was.

Het was Willy Sommers die de beentjes al heel vroeg deed opheffen, waarna het de beurt was aan Gene Thomas om de vingertjes naar zich toe te halen.

Er werd bewust gekozen voor weinig licht in de zaal, zodat het vooral het podium was dat met de aandacht weg liep.

“Ze Quaffeurz”- de naam klinkt al even gek als hun outfit er uit ziet – waren ingehuurd om het bruggetje tussen Willy Sommers en Gene Thomas te slaan, en ze deden dat uitstekend.

En toen kwamen Wim (Soutaer) & Charles (Van Domburg), die het kot al meteen helemaal in brand staken.

Charles probeerde dat zelf nog met wat pinten te blussen, maar in een mum van tijd stond de vrouwelijke helft van de zaal al naast hem op het podium.

Bij “ La Connemara “ was het hek pas compleet van de dam, en vielen er zelfs monden, en nog heel wat meer, open van pure verbazing.

Intussen had Wim wat last van enkele “ hangjongeren “, maar ging daar heel goed mee om.

Enkele befaamde Dj's zullen de rest van de avond volmaken, maar rond de klok van tienen, na de passage van de live optredens waren de temperaturen in Waregem Expo al flink gestegen.

Wuiven met geïmproviseerde of echte waaiers bracht weinig verkoeling.

Toen we de deur van de Expo achter ons dichttrokken hing er schitterend vuurwerk in de lucht, maar dat was er binnen ook al.

Een ganse avond lang...

willy van bouchaute

(foto's : ivan bracke)

Klik HIER voor de FOTO'S

Het is zo'n 11u30 wanneer we onze “pers badge” bij Sandy in de persruimte op de Hippodroom afhalen.

Dat is ruim op tijd, maar de ervaring leert ons dat binnen het uur alle wegen naar Waregem overvol zitten.

Dat het grote publiek ietsje later dan anders zijn opwachting maakte, lag dus niet alleen aan de hoge temperaturen.

De eerste race startte al om 10 voor 2 met een Pony Race, die de heerlijke ondertitel “ Future Champions” meekreeg.

De jongste jockey op de pony was 9, de oudste 12.

1 jongen tussen 7 meisjes. Dat moest vonken geven.

Yasmine, Lore, Emi, Mitchel, Axelle, de 2 Jades en Camille hadden al snel onze camera in de gaten.

Jong geleerd is oud gedaan.

Nieuw was ook dat er 2 extra races aan het programma werden toegevoegd :

de “Pro AmHorse Race for Charity” en “De Bingoal St Leger”.

De eerste werd gewonnen door Kristof Depuydt met Chilling Rainbow (Stephex voor Rode Neuzendag) , de tweede door Marco Casamento met Royal Rue.

4 voudig winnaar van de ING Steeple Chase Vlaanderen Taupin Rochelin liep dit jaar niet mee, maar was er wel.

Als paard met zo'n palmares word je dan niet in de bloemen maar in de wortelen gezet.

Hij zag daarnaast ook nog eens zijn stalgenoot Calisco De Kerser , bereden door Olivier Jouin, de meest prestigieuze race van Waregem Koerse winnen.

Nog even meegeven dat bij deze hitte de piste dagen vooraf extra werd verzorgd, en dat de paarden voor en na de race met onder andere waterverstuivers en ventilatoren werden afgekoeld .

Ook voor het publiek waren schaduwplekjes en voldoende water voorzien.

40.000 bezoekers konden dus volop zorgeloos genieten van het prachtige spektakel.

Al misten we wel Eliana en Mieke, boezemvriendinnen en al 20 jaar vaste bezoeker van dit topevenement.

Hopelijk gaat alles goed met hen.

De finalisten van de Miss België verkiezing - traditiegetrouw elk jaar present op Waregem Koerse – waren er wel, maar konden nu wegens de 2 extra races niet zomaar over de piste de oversteek maken naar de tent van Willy Naessens op het Middenplein. 

Geen één die daar over zeurde.

Aan de overkant : Het Beloofde Land !

Allez, al zeker voor de dames die geselecteerd waren voor de “ Willy Naessens Hat Trophy”.

Het terrein voor de tent lag er dinsdag verrassend mooi bij.

Ze hadden daar nu al bij deze negentiende editie de zeilen bol gezet.

Met een heuse waterpartij inclusief fontein en nieuw “ chic “ tuinmeubilair.

Een “vernevelingskanon” en extra grote ventilatoren brachten de nodige verkoeling.

De gasten werden er gewoontegetrouw heel royaal ontvangen met de nodige dranken en versnaperingen.

Alleen de champagne en de oesters, met kennis van zaken en met de snelheid van een tgv door Ronny van “Oysters for Bubbles” geopend, waren betalend.

Maar die opbrengst ging dan weer naar het goede doel.

Weinig topindustriëlen die zo gul zijn voor hun naasten als Willy Naessens.

Een achtkoppige jury zal straks beslissen welke dame als winnares van de “ Willy Naessens Hat Tropy “ het podium zal mogen bestijgen.

Podium dat nu in tegenstelling tot alle vorige edities aan de andere kant van de tent staat opgesteld, waardoor de gasten een heel wat ruimer zicht hebben op de hippodroom en alles wat zich daarrond beweegt.

Raar dat men hier nooit eerder heeft aan gedacht.

In de jury : Martine Pilate, Elena Castro Suarez, Edouard Vermeulen, Steffi Van der Linden, Davy Brocatus, Virginie Claes, Kristin Vanden Bulcke en Nel Pappijn.

Heel wat bekende namen , u moet ze maar even “googlen”.

De dames met de hoed midden op de foto haalden niet de top 3, maar wel een plaats in onze reportage

Presentator van dienst Frederic De Vos zou graag eens meevliegen met Angeline Flor Pua, de Miss België van vorig jaar, die onlangs haar brevet van lijnpiloot heeft gehaald, en in Waregem een juwelenmerk kwam promoten.

Dat is nog eens wat anders dan een ererondje rijden met de koets, waar Willy “himself” nog altijd de teugels strak in handen heeft ( bij het bedrijf is er een nieuwe CEO, nvdr. ) .

De mooiste hoed in de ogen van de jury was die van Jasmine Van Laethem, een gemeenteambtenaar in Erpe-Mere.

Vorig jaar eindigde ze hier al als derde, maar deze keer is het dus helemaal prijs met alweer een eigen creatie.

De cadeaubon van 1000 euro die ze, naast een juweel, mocht ontvangen schenkt ze, zoals gevraagd door de organisatie, aan een goed doel.

Dat niet alle toffe hoeden het podium ( de top 5 ) halen is nogal wiedes.

Zo ook die van Shauni, 23 uit Vichte, niet.

Maar omdat haar hoed de persoonlijke favoriet van Davy Brocatus was, mocht daar toch een flesje champagne bij worden ontkurkt.

We kijken nu al uit naar de 20-ste editie van deze Willy Naessens Hat Trophy.

“Volgende keer iedereen met hoed naar hier “, riep Willy nog tot slot zijn gasten toe.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

klik HIER voor DE FOTO'S

Twee jaar geleden heette het een gat in de markt te zijn.

De eerste editie van “Yesterdayland” startte dan ook veelbelovend.

Het motto luidde : “Geef de ietwat oudere bevolking het gevoel dat ze weer jong zijn.

Door artiesten waar ze vroeger mee dweepten op een podium te zetten , zou de vlam al snel

weer oplaaien.

Niet evident, want die vedetten van vroeger moeten niet alleen “nog willen”, maar vooral ook “nog kunnen”

En, bij de één lukt dat al wat beter dan bij de ander.

De meeste artiesten , die op de eerste editie present tekenden, waren - eens ter plaatse - maar al te blij om nog eens voor zo'n massa volk hun grote successen van toen te kunnen zingen.

Er hing dan ook een heel gemoedelijk sfeertje.

Het publiek omarmde de artiest, en de artiest het publiek.

Ook de pers werd door de sterren van toen met plezier te woord gestaan en door de organisatie met de nodige egards ontvangen.

We schreven er dan ook een lovende reportage over.

Het leest als een sprookje, maar u weet hoe dat gaat met sprookjes.

http://in-the-picture.be/cms2/index.php/617-ergeet-tomorrow-hier-is-yesterdayland

Vorig jaar hing het aan een zijden draadje of het evenement al dan niet zou doorgaan.

In de nasleep van de eerste editie was er blijkbaar één en ander fout gelopen, maar uiteindelijk kreeg men in laatste instantie het festival toch weer op de rails.

Omdat wij transparantie hoog in ons vaandel dragen, besloten wij dan maar deze tweede editie fijntjes aan ons te laten voorbijgaan.

Met wat we vandaag weten, was dat niet eens zo'n slecht idee.

Het moet zowat 11u 15 geweest zijn wanneer we de wagen op Parking D neerzetten.

Voor de laatste 800 meter hadden we zo'n 40 minuten nodig.

Het succes doet niet alleen wat met het verkeer, maar ook met een mens blijkbaar.

Geen pers meer toegelaten bij de artiesten deze keer, en hun al zeker geen vragen meer stellen.

Net zoals u zich afvraagt wat deze foto van Frank Galan en zijn Christel hier naast de beelden van The Manfred Man's Earth Band komt doen, stellen wij ons de vraag wat wij hier eigenlijk zijn komen doen.

Gelukkig was er nog het respectvolle vingertje van Guy De Pré.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke / anne-marie couliez)

Klik HIER  voor DE FOTO'S

“Wat we van de show vonden” vroeg de grote baas ons na afloop van de première midden juli.

Die vraag kwam er niet zomaar, want er is heel wat gesleuteld aan de jarenlange vaste stijl van het huis.

Ben Van den Keybus is een pienter zakenman die vooruit wil in het leven.

“WP”, Hotels & Events.

De rugzijde van het visitekaartje staat al aardig vol : “Aazaert, Saint-Sauveur, Pantheon Palace” met 4 sterretjes onder.

“Moby Dick, Paradiso” met 3.

“ Starckx “ restaurant, Het Witte Paard Revuetempel, Kustheater 't Colisée.

Meer plaats op het kaartje is er niet.

Overgrootvader Louis ( Smets ) , bij wie het eigenlijk allemaal begon, zal wellicht van hierboven bewonderend toekijken hoe zijn achterkleinkind met tomeloze ambitie zijn werk verder zet.

Met eeuwenlange tradities breek je niet zomaar.

Dus meegaan met je tijd, doe je stilletjes aan.

Enkele jaren terug werd de zaal al eventjes aangepast.

Zo werd er langzaam aan afgestapt van de typische “ Weinstube- en Oberbayern look “, het decolleté van de Dirndls oogde wat minder diep, het oude decor verdween en er kwam een heuse reusachtige “video wall” voor in de plaats.

“Imagination “ zo heet de nieuwe avondrevue die nog tot en met 9 september loopt in de Vissersstraat 53 in Blankenberge.

Ook hier is ferm aan gesleuteld, niet het minst aan de cast.

Met niet langer Sandrine op het podium.

Bye ook aan Nele Goossens, die na jaren trouwe dienst al tot het huismeubilair behoorde.

Geen Nathalie De Bruyn meer als choreografe en danseres.

Minder zichtbaar, maar ook niet meer aan het lichtorgel, haar man Kris De Sutter.

Bij het vaste huisorkest niet langer Dirk De Schoenmaker aan de sax.

Die maakte vorig jaar al niet langer deel uit van het muzikale team.

Daisy Thijs is er, misschien voor de laatste keer, wel nog bij, maar ook zij voelt de nieuwe (vooral jonge) wind al in de rug.

De nieuwe zomerrevue van Het Witte Paard noteer je maar best met stip in je agenda.

Meer zelfs, je mag er zelfs een paar uurtjes file voor over hebben.

Muzikaal top, oogverblindende decors – de video wall laat indrukwekkende beelden zien - een ballet om van te snoepen, en internationale acts, die je zo van je stoel blazen.

Van Patrick Onzia wisten we al lang wat voor goede zanger hij wel is, maar Dimitri Verhoeven verbaasde ons meer dan ooit tevoren.

Olala, wat een talent is dit.

Steve Ryckier bewijst hier dat hij heel wat meer kan dan liedjes van Elvis zingen.

En de zusjes Satyn (spreek uit Satijn) zijn gewoon top.

Wat Katy tijdens de tekenact samen met Dimitri Verhoeven hoog boven in de coulissen laat horen (zie video onderaan ) is wereldklasse.

Daisy (Thys ) mag dan wel al wat ervaring hebben met revues als deze, er staat straf volk naast haar.

Geen geldverslindende buitenlandse grote namen meer op de affiche , zoals The Gibson Brothers, Ottawan, Precious Wilson, Rob De Nijs of Peter Koelewijn.

Wel Nest Adriaensen van The Strangers.

Antwerpen boven dus.

Al wordt die wel een ganse zomer lang omringd door buitenlandse acts.

En dat zijn niet van de minste.

De onderstaande beelden die we vorige donderdag van de show maakten zullen deze woorden staven.

Al vonden we wel dat de beginact beter had gekund.

De nieuwe weg die Het Witte Paard stilletjes aan het verkennen is, werpt nu al zijn vruchten af.

De commentaren die we na de show opvingen waren beduidend positief.

Al hoorden we hier en daar de quote " dat Nele Goossens het toch ook goed deed “.

De sketches waren inderdaad heel wat minder in aantal – Patrick Onzia is nu eenmaal beter zanger dan entertainer – en de typisch volkse humor van Nele werd nu wat meer bijgeschaafd.

Hoewel dijenkletsers als “ mijn soldaat staat altijd paraat “ en “ uw piemel zit in de weg “ eerder in de namiddagshow met Jacky (Lafon) applaus halen dan hier.

Maar zoals eerder gezegd “ langzaam afbouwen “ is de boodschap.

Dat er ook bewust gekozen is voor meer interactie met het publiek mag ook duidelijk zijn.

Sommers, De Kreuners en “Leef “ van Dré Hazes, het ging er in als zoete koek.

Enig mooi ook hoe Beatles tegen Stones werden uitgespeeld.

Zolang ze het in Het Witte Paard bij live muziek houden – geen beter dan Patrick Desmedt –

blijven we fan.

En uiteraard ook van de zusjes Wendy en Katy Satyn, met wie we na afloop van de show een interview hadden.

Voor tickets en verdere info : “https://www.witte-paard.be/ “

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

 interview met Katy en Wendy Satyn.

Het is zaterdagmorgen iets voor 9 wanneer we Sluis ( Nederland ) binnenrijden.

Aan het stuur onze echtgenote die ons later op de dag in Watervliet zal komen oppikken.

Op de achterbank onze fotograaf die vandaag per uitzondering een deel van het camerawerk zal doen.

Het Belfort in Sluis is nog niet echt open, maar een camera van die ordegrootte opent vele deuren.

De organisator van de BeNeladies Tour die hier op de derde dag van de vierdaagse van start gaat, loopt er verbazend rustig bij.

Oordeelt u zelf …...

“ 't Is in de sacoche ! “ moeten ze in Wenduine gedacht hebben toen ze “radio icoon” Guy De Pré hadden kunnen strikken voor de derde editie van hun jaarlijks retrofestival.

Het weer zat niet echt mee maar dat hield de liefhebbers van de “rockabilly” muziek, en de “vintage die hards” niet tegen om vorig weekend massaal naar de Rotonde in Wenduine af te zakken.

Daar stonden ook nog eens zo'n honderd oldtimers in al hun glorie uitgestald.

Intussen konden “danslustigen” hun hart ophalen bij de tonen van diverse live bands

heerlijk uitgedost in de kledij van de six- en seventies.

Kledij, die je zelfs ter plaatse kopen kon op de speciaal ingerichte retromarkt.

We gingen zondagmiddag zelf even kijken, en hadden uiteraard onze camera mee.

En ook onze microfoon, waardoor “special guest” ( zo stond het op de affiche ) Guy De Pré maar al te graag in alle eenvoud en met de nodige spitse humor zijn passie preekte.

Laat u maar helemaal gaan...

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Zaterdagavond 6 juli 2019.

'De voorstelling start om 20u30 , maar de fotografen zijn welkom vanaf 18 uur '.

Dat is wat er op onze uitnodiging te lezen staat.

Omdat we sinds kort – in ons zog - een camera meezeulen, voelen we ons naast journalist ook een beetje fotograaf.

Wanneer we rond kwart voor 6 PM - ruim op tijd dus – samen met onze echte fotograaf de parking van de Carré opdraaien is de trein echter al vertrokken.

Een oud “ zeer “, waar ze bij de Belgische Spoorwegen gelukkig nog geen last van hebben.

Zo missen we enkele passages en balkonscènes , maar erg is dat nu ook weer niet.

Het zal trouwens het enige valse nootje van het moment zijn, want wat we in de loop van de verdere avond zullen te zien krijgen getuigt van een hoopvolle nieuwe wind.

Qua aantal aanwezige kandidaten spande Oost-Vlaanderen met 26 meisjes de kroon .

In de brochure stonden ze met 34 afgebeeld, maar begin juli blijken er nogal wat dames met vakantie te zijn.

Luxemburg scoorde dan weer het minst in aantal, met amper 4 kandidaten die naar Willebroek kwamen afgezakt.

Dat is 3 minder dan het totaal aantal deelneemsters voor deze meest zuiders gelegen provincie .

Voor wie van statistieken houdt : Oost-Vlaanderen levert 34 kandidaten, Antwerpen 28, Brussel 22, net als Limburg, Luik 21, Henegouwen 20, Vlaams-Brabant 17.

West-Vlaanderen doet het met amper 14 deelneemsters, Namen met 13, en de kleine zusjes Waals-Brabant en Luxemburg zijn respectievelijk met 9 en 7.

Dat betekent dat er voor de lichting 2020 gestart wordt met een totaal van 207 meisjes.

149 van hen tekenden zaterdagavond present in de Carré.

58 bleven thuis of waren met vakantie.

Het ging vooruit zaterdagavond in de Carré.

Dat is ooit wel eens anders geweest.

Geen ellenlange aparte fotosessies meer op het podium, geen langdradige videoprojecties meer op het scherm, maar een presentatie waar vaart in zat,

met de nodige variaties tussen de persoonlijke voorstelling en het bikini defilé.

En zo waar eindelijk een lichttechnicus die begrepen heeft dat het hier om een missverkiezing gaat, en niet om een discoparty.

Geen “stroboscoop – geflikker” meer, en voldoende wit licht om de fotografen en cameralui optimaal hun werk te laten doen.

De Carré heet nu Club Carré, en dat werpt zo zijn vruchten af, blijkbaar.

De show eindigde ook op een zalig uur.

Goed gedaan, dat belooft voor de toekomst.

Na “Me too” , tijd voor de Ta (t) too !

Ook hier duikt de “ even stoer doen “ rage op.

Sommigen houden het dan wel heel sober met een paar Chinese inktvlekken op de bovenarm, maar anderen schrijven dan weer een groot deel van hun bovenlichaam vol.

En deze dan nog :

“You never know

how strong you are

until being strong

is your only choice”

Je moet al over een lange en stevige linkerdij beschikken om deze boodschap van vier regels feilloos over te brengen.

Met op de rechterarm dan ook nog eens een Solsleutel, wat muzieknoten en “ Familia “.

Sterk volk die Antwerpenaren!

Vooraleer deze 207 kandidaten herleid worden tot ongeveer 30 nationale finalisten is het nog een lange weg te gaan.

Eens de provinciale uitslagen zijn bekend, komt er al wat meer duidelijkheid.

Via deze link blijft u verder op de hoogte : www.missbelgium.be

Gewoontegetrouw liften we er op de Nationale Missendag toch al een paar snoetjes uit.

Gewoon omdat ze ons op de één of andere, maar altijd positieve, manier zijn opgevallen.

Hatice Cetin is er zo eentje, 23, uit Libramont ( provincie Luxemburg ).

Chelsy De Witte (20) uit Zelzate (O-Vl.) zien we ook lang meedraaien.

Om verder in de gaten te houden : Bélinda Cerini ( 25, Thimeon, Henegouwen) ,

Shauny Van Laer ( 23, Roosdaal, Vl.Brabant) , Vienna Lezan De Malizard (21, Vivegnis, Prov.Luik ) en Angelina Lejeune ( 17, St.Martens-Latem, O.Vl.).

Mocht deze laatste ooit de troon van Miss België bestijgen, kunnen ze altijd rekenen op Michel ( van den Brande -Kontrimo ) om die bouwen.

In onderstaande video's passeren alle meisjes de revue, en ziet en hoort u ook een interview met Chelsy ( De Witte ) en Inara ( Wytinck ), beiden kandidaat voor Miss Oost-Vlaanderen.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Klik HIER voor DE FOTO'S