In the picture

' Music Maestro , please ! '

Jaren aan een stuk heeft dochter Carolina er moeten om vragen, vaak op smekende toon,

om die hemelse muziek die hij , Yvan Guilini , ooit liet horen tot in de verste hoekjes van deze wereldbol, een nieuw leven in te blazen.

Vijfentwintig jaar geleden had de maestro al de stekker uit zijn Hammond B3 getrokken, en als het van hem af hing, ging die er nooit meer terug in .

Genoeg was genoeg.

Wanneer je al van heel jong af piano hebt leren spelen, op je achttiende achter een hammondorgel bent gekropen, op je 23-ste aan een wereldtournee bent begonnen, en op je dertigste een wereldhit hebt geschreven en gespeeld (wat resulteerde in opnieuw twintig jaar toeren ) , intussen ook nog eens op de Nationale Radio een radioprogramma hebt verzorgd , dan is het nogal wiedes dat je het na zovele jaren stilaan allemaal voor bekeken houdt.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan , zegt men wel eens.

Al moet dat soms worden gestimuleerd door het bloed dat door de aderen van het nageslacht loopt , in dit geval van dochter Carolina.

En kijk , hier is het resultaat : ' Music Forever ' een hemelse CD met 13 pareltjes met daarbij  – hoe kan het ook anders ,de wereldhit ' Winter Memories ' (1976), uitgebracht op Carolina's platenlabel ' Game Records ' en nu ook fysiek verkrijgbaar. : Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Het is een luxe, wanneer je als componist je eigen ding en goesting mag doen.

Het idee alleen al van ' niks moet, alles kan ' , leidt een mens vaak tot geniale prestaties.

Het zou leuk zijn mocht deze ' Music Forever ' het succes van ' Winter Memories ' - in België alleen al goed voor meer dan 100.000 verkochte exemplaren - evenaren of overtreffen, maar we denken zo bij onszelf , Yvan zal daar niet wakker van liggen.

Want op deze CD staat de muziek die hij in gedachten heeft en wil neerzetten, een muzikale reis door zijn wereld, zonder al te veel toegevingen van welke aard dan ook .

De CD voelt aan als een mix van Jazz en Klassiek , de genres waar hij zich het best en het liefst in uitleeft, zoveel is duidelijk.

13 nummers staan er op de CD, stuk voor stuk voor stuk verschillend, met ' Saxophobia ' , 'Sax en Vibes ' en ' Yvan Guilini & his Project ' Jazz ' ( op 3,4 en 5 ) als drie jazzy pareltjes.

' Fata Morgana ' ( nr.6 ) brengt ons dan weer meteen een Oosters sfeertje, de ' nagilah' ( waterpijp ) is nooit ver weg , het doet ons een beetje denken aan de filmmuziek van La Bionda en hun Sandstorm .

Libertad Tango ( nr.7 ) zit in een heel strak en snel tempo, ietwat jazzy, en het slot is heel abrupt, love it.

Bij ' Sunny Groove ' ( nr. 9 ) mogen de toonwieltjes van de Hammond hun hart ophalen, en het gitaartje van Marcel Trioen ook .

Wie ooit fan was van Booker T & the MG's zal hier zeker blij mee zijn.

En dan is er natuurlijk de wereldhit ' Winter Memories ' ( nr.10 ) , behouden in de originele versie uit 1976, en dat is een goed keuze , al blijkt het hiermee naast de andere nummers op de Cd toch een buitenbeentje, al zeker qua genre.

We horen van onze gemeenschappelijke soulmate Chris ( de Patron ) De Brakeleer dat er ook ( verregaande ) plannen zijn om opnieuw te gaan toeren en diverse Culturele Centra in Vlaanderen al op de agenda zouden staan, maar daarvoor is het dus nog even wachten tot het kutvirus wat verder weg is en het licht bij de evenementensector weer op groen slaat. U kan het hier verder volgen.

https://www.facebook.com/YvanGuilini/

(willy van bouchaute )

Voor sommige auteurs is het telkens weer een maandenlange zoektocht naar een passende titel boven hun al dan niet beklijvend verhaal.

Niet zo bij Ayaan Hirsi Ali.

' Prooi ' , vijf letters, baf, en hij staat er, als een huis.

Net als het verhaal dat ze brengt.

Uit de buik, want ze heeft het met eigen ogen gezien.

En ziet het nog.

Dat wat vele Westerlingen en vooral hun leiders niet zien.

Of om de één of andere reden niet willen zien.

Straf, dat net zij als Somalische vluchtelinge hen de ogen moet openen.

Hoe de Westerse waarden, waar zij zo naar opkeek, beetje voor beetje worden afgekalfd en ingeruild voor uitheemse doctrines.

Doctrines waar zij net was voor gevlucht.

En zij heeft recht van spreken, want ze heeft zich , na als Somalische vluchtelinge in Nederland te zijn beland, perfect aan de Westerse normen en zeden aangepast, is daar volkomen geïntegreerd, en begonnen aan een carrière in de Nederlandse politiek waar ze zich vooral bezighield met de integratie van niet-westerse immigranten en de rechten van moslimvrouwen. Op dit moment zit ze in de States , waar ze verbonden is aan het Hoover-onderzoeksinstituut van de Stanford University.

We houden van auteurs met kennis van zaken.

Tenminste wanneer die kennis stevig onderbouwd is, en goed geargumenteerd.

We aanbidden auteurs met een uitgesproken mening en geen blad voor de mond.

Auteurs met lef, die een kat een kat durven noemen, zelfs al strijken ze hiermee tegen de haren van de eigen lotgenoten in.

Zelfs bij gevaar voor eigen lijf en leden.

Om de feiten in dit pakkende verhaal te staven , moet er heel wat research en tijd zijn ingekropen , heel wat meer dan in de zoektocht naar de titel, zoveel is duidelijk.

De statistieken , nodig om die stevig te onderbouwen, staan gespreid over meer dan 72 bladzijden.

Geen sinecure, maar een must , wil je als auteur niet als ongeloofwaardig worden weggezet.

Bladzijden die je als auteur liever niet schrijft, maar er toch doorheen moet.

Net als de lezer.

Al kan die, als hij de inleiding en het voorwoord grondig heeft gelezen, daar voor mijn part gerust wat sneller doorheen.

En dan komt het.

Het leest als een misdaadroman, maar het blijkt helaas - door de auteur helemaal en grondig nagecheckt - pure realiteit.

De ondertitel zegt het al : ' Immigratie, Islam, en de erosie van vrouwenrechten.

Vooral voor dit laatste is het boek één pleidooi.

Vaak tot in het detail uitgespit

De match tussen 'westerse vrouwen, leeftijd geen belang, en jonge asielzoekers ' onder andere.

Een match die in vele gevallen niet al te koosjer wordt gespeeld en vaak in mineur, of erger nog dramatisch eindigt.

Een match die met moeite de media haalt, laat staan het gerecht.

De media die schrik heeft om een kat een kat te noemen, maar een Ayaan Hirsi Ali die het hier wel doet, politiek correct of niet.

No Go Zones in Brussel, met straten waar vrouwen in een rokje voor hoer worden uitgescholden, met cafés waar vrouwen niet welkom zijn.

Straten, pleinen en cafés waar vroeger echte Brusseleirs hun verhalen vertelden en waar nu de moslims hun eigen wetten hanteren, de parallelle circuits.

En waar de echte 'Brusseleir' niks van zeggen kan of mag, zonder voor racist te worden versleten.

Treinstations in het Duitsland van ' Wir schaffen das 'Angela Merkel, waar niemand zich nog veilig voelt.

De waanzin tijdens de 'Silvesternacht' van 2015 in Keulen.

De auteur schetst het in klare taferelen, u ziet het zo voor de eigen ogen gebeuren.

Het onrecht is groot.

De politieke onwil om er iets aan te doen ook.

De gerechtelijke macht is betuttelend naar de daders toe.

De media is bang , sust en zalft.

Maar Ayaan Hirsi Ali zegt vrank en vrij waar het allemaal echt om draait.

'Prooi ' is een heerlijk, maar vooral EERLIJK boek.

Het verdient een prominente plaats in de etalage van elke zichzelf respecterende boekhandel, met alle spots op zich gericht.

Meer zelfs, het zou verplicht leesvoer moeten zijn voor elke – al dan niet competente – politicus, politica, advocaat, rechter of media-journalist die bewust of onbewust de eigen natie en het eigen volk de dieperik in stuurt.

Het kaart in alle eerlijkheid de vele onrechtvaardigheden aan, waar vele Westerse leiders van wegkijken.

Enkele frappante zinnetjes uit het boek, zoals dit op blz.237, zeggen al meteen waar het om draait : ' De leiders van organisaties van wie mocht worden aangenomen dat ze de kwetsbaren in de samenleving zouden beschermen, waarschuwden dat het onthullen van de etnische achtergrond van de daders 'racistische gevoelens zou aanwakkeren '.

Of zoals hier over de ' no-go zones ' (blz.262) : ' In 2015 dreigde de Parijse burgemeester Anne Hildago Fox News voor de rechter te slepen omdat de zender beweerd zou hebben dat er in Parijs zulke alleen door moslims bewoonde wijken waren'.

En even verder op dezelfde bladzijde : ' Twee jaar na de schandalige aanslagen op oudejaarsavond in Keulen moest zelfs bondskanselier Merkel uiteindelijk toegeven dat er in Duitsland plekken zijn ' waar niemand naartoe durft te gaan '.

We hebben 'Prooi ' het boek van Ayaan Hirsi Ali aandachtig en met spanning uitgelezen, en zo eerlijk mogelijk voor u gerecenseerd.

Het is een lijvig boek van zomaar liefst 294 bladzijden, noten en bronvermeldingen niet meegerekend ( dan komen aan 342 ).

Dat er 48 bladzijden nodig zijn om de bronnen te duiden , geeft op zich al een idee hoeveel research er aan dit boek is voorafgegaan en hoe sterk het onderbouwd is.

'PROOI ' is verkrijgbaar in de boekhandel onder het ISBN nummer 978 90 450 4327 2 en is uitgegeven bij 'Atlas Contact '( Amsterdam/Antwerpen ) richtprijs 22,99 euro.

Meer dan warm aanbevolen.

(willy van bouchaute)

Hun geluid komt niet uit de ruimte , maar vanuit de pure Vlaamse bodem.

Ze dragen ook niet de adellijke titel van burggraaf, en hadden nooit een rechtstreekse verbinding met Filip.

Hun missie begon 9 jaar geleden al , met eigengemaakte Nederlandstalige pop

Met muziek die al even hemels klonk , soms swingend, soms langzaam in bloedmooie ballades gegoten.

Met 16 zelfgeschreven songs struinen ze al snel door de Radio 2 ether met de liefdessong

Ninnett ( 2014) als absolute uitschieter.

De Singles ' Sterren zien ' en ' Toffer dan tof ' halen al snel hetzelfde niveau.

Vijf jaar later staat hun zomersingle ' Copacabana ' wekenlang in de Vlaamse Top 50 .

Wanneer topproducer Steve Willaert ( bekend o.a. van zijn werk met Nathalia en Tura ) zijn schouders onder de groep steekt gaat het meteen nog een stapje hoger.

De Covid-19 toestanden gaven de band de nodige tijd om intussen wat prachtige, nieuwe dingen uit te werken zoals deze nieuwe single, die net op de markt is en

' Eenzame Reiziger ' heet.

Het nummer komt uit de pen van frontman Stef Willems en de Leuvense singer-songwriter

Pieter Schrevens en werd , uiteraard, geproduced door Steve Willaert.

De lead vocals komen van Stef Willems

De backing vocals worden verozrgd door Elien Boermans

De elektrische + akoestische gitaren worden bespeeld door Dave Elli.

Aan de toetsen zit Jan Beyen , en aan de bas hoort u Steven Hellemans.

Over de drums van Matthias Fransen zit hier een aparte beat geprogrammeerd, die in onze ogen perfect is geslaagd.

Eyecatcher op deze single is het sublieme famenco-gitaarspel van de Amerikaans-Mexicaanse supermuzikant El Javi.

We laten ' Frimout ' frontman Stef Willems hier rond het toch wel heel pakkende verhaal doen :

‘Het verhaal van de song ‘Eenzame Reiziger’ begon 9 jaar geleden op een open mic in New York. Op zo’n vrij podium mag iedereen die zich inschrijft een nummer spelen. Ik had zelf net een song gespeeld toen de volgende artiest iedereen van zijn sokken blies. Het was de flamencogitarist El Javi. Hij beroerde me tot tranen toe met zijn passievolle gitaarspel. We raakten aan de praat die avond en na die ontmoeting zijn we steeds in contact gebleven. Zijn liefde voor muziek en zijn levenswijze waren de inspiratie voor ‘Eenzame Reiziger. Het was voor mij meteen duidelijk dat ik de medewerking voor de finishing touch van de opname zou vragen aan El Javi. Eén sms en een videocall later zegde hij meteen toe. Zijn bijdrage is voor mij essentieel om het verhaal van deze song echt te laten kloppen’.

( willy van bouchaute )

https://www.frimout-band.be/

Er is ook een heel knappe clip rond ' Eenzame Reiziger ' gemaakt, ( zie hieronder ) opgenomen in het prachtige natuurdomeind ' Ter Hills ' in Maasmechelen, gerealiseerd door cameraman-regisseur Christophe Vercammen.

Het is een primeur voor de Miss België verkiezing, en zo ook  een creative oplossing voor het Cocid-19 distance probleem. 

Dat is  wat  het Comité van Miss België ons via deze mail laat weten.

Reeds jaren vindt de verkiezing van Miss België plaats in het theater van Plopsaland in De Panne.

Alleen kunnen we dit jaar het mooie en grote theater niet vullen met publiek.

Daarom slaan Kinepolis, Plopsaland, De Panne en de organisatie van Miss België de handen in elkaar om de 93^ste editie op het grootste mobiele LED –scherm ter wereld te vertonen.

Op 31 maart om 20u30 ’s avonds zal de verkiezing van Miss België 2021  in de Kinepolis DRIVE-IN bioscoop op de parking van Plopsaland De Panne te zien zijn.

De 93 ste Verkiezing zal zo voor altijd een speciale editie blijven.

Dit unieke drive-in concept is helemaal coronaproof, vanuit het comfort van je eigen wagen kan je in alle veiligheid en in de magische setting van Plopsaland De Panne live de kroning van Miss België 2021 meemaken.

Vanaf vandaag maandag 22 maart kan je op de site van Kinepolis tickets kopen voor deze editie.:https://kinepolis.be/nl/events/finale-miss-belgie-2021

Een ticket voor deze unieke show kost 50 euro per wagen.

Ter plaatse kan je online drankjes en ook warme als koude snacks aankopen en betalen. Deze worden dan nadien tot aan je auto gebracht.

Wees er dus vlug bij , poets je auto en kom uit je kot op woensdag 31 maart voor het Gala van Miss België.

Voor wie onze eerdere reportage over de MB Verkiezing nog eens wil herbekijken klikt hier maar : https://in-the-picture.be/cms2/index.php/821-miss-belgie-2021-met-33-op-weg-naar-het-kroontje-dat-nog-even-op-zich-laat-wachten

( willy van bouchaute ) 

In de ' Guy Pieters Gallery ' aan de Zeedijk-het Zoute 753, 8300 Knokke zijn vanaf zaterdag 6 februari en met zondag 7 maart 2021 heel aparte werken te zien van de Italiaanse kunstenaar Domenico 'Mimmo' Rotella, geboren in Catanzaro aan het eind van de eerste wereldoorlog, en 15 jaar geleden op 88 jarige leeftijd overleden in Milaan.

Rotella werd vooral beroemd door zijn 'décollages', al dan niet gescheurde 'advertising posters' die hij uit het straatbeeld haalde om daarna in zijn atelier te bewerken.

Niet door er iets aan toe te voegen, maar wel door er stukken uit te halen, wat vaak resulteerde in verrassende beelden.

Met die décollages was hij pas begin jaren 50 gestart , op het moment dat hij in een artistieke crisis belandde, en hij zich eerder vooral op geometrische schilderijen had toegelegd , en via Parijs en de States weer in eigen land ( Rome ) was beland.

De 'awards' bleven niet uit , en van de kunstcritici kreeg hij al snel het label van ' ripper ' of

' painter of glued paper ( gelijmd papier ) opgeplakt.

Maar Domenico had nog veel meer in zijn mars.

In een latere periode trad hij toe tot het New Realisme, vestigde zich een tijdje in Parijs waar de Pop-Art en het Abstract Expressionisme hoogtij vierden, hij schreef een autobiografie, nam een plaat op met fonetische poëzie, en trouwde nog op zijn 73-ste met de Russische Inna Agarounova.

Terug in Milaan, begin 1980, bracht hij ' the blanks ' uit, witte affiches of , zoals hij het noemde ' zeroed advertising posters '

Het Gügenheim Museum in New-York, het Centre Pompidou in Parijs, het Contemporary Art Museum in Los Angeles, de interesse voor zijn werk kende geen grenzen.

En nu dus in Knokke bij :

' Guy Pieters Gallery ' Zeedijk-het Zoute 753, 8300 Knokke

tel 00/32/50.62.33.80

vanaf zaterdag 6 februari en met zondag 7 maart 2021 ( dinsdag en woensdag gesloten )

Alles coronaproof volgens de Belgische richtlijnen, met mondmasker verplicht, sociale afstandregels en beperkte capaciteit .

www.guypietersgallery.com

(willy van bouchaute)

Foto's : Ivan Bracke

Ze had het zeker wel liever anders gezien.

Tegen wil en dank draagt Celine ( Van Ouytsel ) al zeker zo'n 2 maanden langer het kroontje van Miss België, want een exacte datum voor de finale van Miss België 2021 is er nog niet.

Al wordt er in het beste geval aan maart-april gedacht, maar zekerheid is er dus nog lang niet.

Zonder het Covid-19 was op 11 januari 2021 de nieuwe Miss België 2021 al bekend geweest, maar nu staan de intussen 33 geselecteerde finalisten nog altijd te trappelen van ongeduld om aan die grote finale te beginnen.

Gans onderaan vind u een link met de foto's van alle 33.

We hadden in een vorig artikel al eens een eigen selectie gemaakt uit de provinciale verkiezingen, maar geen van de 8 die we hadden getipt heeft de finale gehaald.

Niet dat dit ons heel erg verwonderd, want er zitten wel vaker stofdeeltjes in de oogleden van de jury bij de Miss België verkiezingen.

Er is dus alweer heel wat schoon volk naar huis vertrokken.

We ondernemen dus een nieuwe – verwoede - poging bij de 33 finalisten.

Al moeten we , in afwachting dat we ze in levende lijve kunnen zien en spreken , alweer afgaan op wat de beelden ons zeggen, en ondertussen hopen dat er ook op de lens van Kevin niet te veel stof zit.

 Foto's : Kevin Swijsen

Van links naar rechts , met het nummer dat ze door het Comité van Miss België toebedeeld kregen.

Meestal gaat dat van klein naar groot en volgens lengte.

NR. 15 is voor de 20-jarige SANA NASRI uit Waver ( Povincie Waals-Brabant )

Sana studeert fotografie

NR. 21 met dat nummer gaat KELLY GODEFROIT , 18 jaar, uit Antheit ( Provincie Luik )

lopen.

Kelly heeft een Bachelor in Geneeskundige Verzorging

NR. 26 moet geluk brengen aan LARA BUYSE die uit Belvaux komt ( Provincie Luxemburg)

Pas 17 is ze , woont nu in Luxemburg stad en zit aan de universiteit in haar 1-ste jaar

Geneeskunde.

NR. 29 gaat naar ESTELLE LEGLISE , 20 en uit Viemme ( Provincie Luik )

Zit aan de Hoge School in haar eerste jaar Rechten.

NR. 32 dat draagt MICHELE de VOS , 21 die uit Sinaai komt ( Provincie Oost-Vlaanderen )

Michele is studente schoonheidszorgen , en combineert dit ook met een job als Security

Gard én Mannequin.

Dat zijn onze 5 voor de top.

Heel voorlopig allemaal, want foto's zeggen niet alles, ook een fotograaf heeft al eens een mindere dag.

Wanneer we ons baseren op de foto's die Joerie heeft gemaakt, vallen ons alweer Kelly ( nr.15 )

en Lara ( nr.26 ) op.

Vooral Kelly, met de ietwat ondeugende blik in de ogen en het trekje om de mond, waar we , zodra het kutvirus het land uit is, toch eens het fijne willen van weten.

De aanloop naar het kroontje verloopt dan ook heel bizar , geen reis naar Egypte deze keer, geen feestelijke voorstelling van de 33 in de Carré, geen catwalk training bij Caroline Biss..

Maar wel wat palmboomtakken op de flyer.

Als dat een troost mag zijn.

(willy van bouchaute)

 Klik hier ( binnenkort ) voor de afzonderlijke foto's van de 33 finalisten.

Een beetje inventief zijn in deze bizarre tijden helpt een mens toch ietwat vooruit.

Ze hadden er zo op gehoopt dat hun editie 2021 er zou uitzien als die van 2020, met een massa volk die van zondag 26 januari tot en met zondag 2 februari de paleizen van 'Tour & Taxis' in Brussel had doorkruist en er de mooiste kunstwerken had bewonderd.,verspreid over 133 galerijen uit zo'n vijftiental landen

Ze waren toen net het ' beestje ' , dat Covid 19 heet , voorgebleven, maar zijn er nu toch door ingehaald.

De 5 segmenten van de Berlijnse Muur, die samen zo'n 326.000 euro opbrachten voor verschillende goede doelen, zullen er dit jaar niet staan.

Ook de 133 standen niet.

Dat een massa evenement als 'Brafa' , dat vorig jaar afsloot met een recordaantal van 68.000 bezoekers, niet kan in deze bizarre, daar is quasi iedereen het over eens.

Gelukkig kan – op het moment dat we dit schrijven - een bezoek aan een kleinere of middelgrote kunstgalerij, onder strikte voorwaarden, wel.

Daarom dat men gekozen heeft om ' Brafa in the Galeries ' tot leven te roepen, waar u als bezoeker van woensdag 27 januari (preview) tot en met zondag 31 januari 2021 terecht kan in één van de 126 galerijen ( waarvan 11 nieuwe deelnemers ) die aan het project hun medewerking hebben toegezegd.

Sommige galerijen, zoals in Knokke, opteren daarnaast ook nog voor extra-data en uren..

(willy van bouchaute)

De lijst en alle verdere info vind u op volgende links :

https://www.brafa.art/en/exhibitors

https://www.brafa.art/en/information

https://www.brafa.art/en/videos-categories

Wilt u nog eens de editie van vorig jaar herbeleven, loop hier even met ons mee.

https://in-the-picture.be/cms2/index.php/797-brafa-2020-art-fair-brussels-tour-taxis-beautiful-world-beautiful-people

Dat we al heel vroeg in haar talent geloofden bewijst bovenstaande foto ( midden ).

We schrijven Pasen 1992 wanneer we haar uitnodigen in onze live ' Radio You' studio op de Jaarbeurs in Lochristi.

Dat is binnenkort zomaar liefst 29 jaar geleden.

Onze goede vriend Willy Sommers zat ook in de uitzending, en blijkbaar dacht hij er toen net zo over als wij.

Dat dit zangeresje uit Wetteren dat Corina Braemt heette over een wel erg goede stem beschikte.

Wanneer je dan ook nog eens alle nootjes juist zingt, staat de poort naar het succes al op een grote kier.

Beginnen doe je dan best door de stiel te leren bij mensen die het al enigszins gemaakt hebben.

Als 'backingsvocal' bij Willy Sommers bijvoorbeeld.

Zonder oneerbiedig te zijn voor iemand die in de front staat, maar vaak staan de best geschoolde stemmen achteraan op het podium.

We denken dan onder andere aan Nadia (Mampaey) , Dany (Caen) en Sabrina (Tack), de latere Laura Lynn.

Sommigen hebben de ambitie om wat stappen naar voor te zetten, anderen voelen zich dan weer het meest gelukkig in de wat minder straf schijnende spots.

We waren dan ook heel blij verrast , begin december, deze mail van Peter ( Keereman, PK productions ) in onze mailbox te vinden.

Met als hoofding : ' Zangeres Willy Sommers brengt Full Album uit in Coronatijd '.

Dat full album ligt nu in de winkel en er staan in totaal 15 liedjes op.

Beginnen doet het met de titelsong : ' Genieten van het leven ' , die net zoals ' Zaterdag ', ' Ik laat je niet gaan ' en ' Onze liefde leeft ' (die ook allemaal op deze CD staan) als single op de markt zijn.

Naast ' Onze Liefde leeft ' (de recentste single) staan er een aantal nieuwe producties op.

We gaan er enkele uit liften waarvan we vinden dat die toch uw speciale aandacht verdienen.

Zoals het tweede nummer op het album.

' De andere kant van de maan ' is een cover van Janis Ian's ' The other side of the sun ' .

Omdat die zon toch al genoeg bezongen is, is nu de focus gericht op de maan, of wat erachter steekt.

Olala, wat is dit mooi gezongen.

En wat opvalt is dat het sfeertje van het origineel hier helemaal behouden blijft.

Dat merken we al bij de intro, en Corina's stem zit qua timbre heel dicht in de buurt van Janis (Ian) Fink.

En laten wij daar nu helemaal fan van zijn.

' At Seventeen ' , waar wacht je op Corina ?

Het tweede stemmetje zit hier zo als een schaduw' aan de 'solozang' gekleefd dat het een zalig gevoel geeft.

Dat een goede vriend van ons hier 'en plus' nog een prachtig stukje solo op de sax laat horen maakt ons nog iets gelukkiger.

Knap gedaan , Dirk ( De Schoenmaker ) , maar dat wisten we van jou.

'De Mallemolen ' (song nummer 5 )

Heddy Lester trok met dit , door haar broer geschreven, nummer naar het Eurovisiesongfestival in 1977 (London) , waar ze slechts twaalfde eindigde.

En toch vinden we dit een heel sterk nummer.

Niet simpel om het in het juiste sfeertje te zingen, maar Corina doet dit hier alweer uitstekend.

Lichtjes uptempo, maar het blijft als een ballade klinken.

We love it !

Voor altijd samen ( nr.10)

Voor wie wil weten hoe de stemmen van een producer en die van de zangeres die hij in zijn studio registreert , samen klinken moet hier even de oren spitsen.

Wat zou ik doen als ik jou niet had ?

Ja, wat ben je als producer zonder zangeres.

Een terechte vraag.

Zo terecht dat Peter ze hier al direct als eerste zinnetje stelt .

'Jij bent de gids in de donkere nacht' zo valt Corina dan maar in.

Ze heeft dat goed gezien,  en zo is de trein vertrokken voor een pretentieloos liedje van 3'18”, dat velen zullen omarmen.

Vrienden blijven doen we altijd ( nr.11)

Broer Mario kruipt hier in de huid van André ( van Duin ) en Corina in die van Willeke (Alberti).

Omdat de vraag in deze bizarre tijden al genoeg wordt gesteld is de parlando intro van het origineel

' Willeke – André – hoe gaat het ? – goed ! - en met jou? …' maar weggelaten en mag Mario , na een korte instrumentale inzet weliswaar, al meteen beginnen.

Niet met de diepe baritonstem van André, maar het klinkt verrassend goed.

Omdat Corina al menige keren in iemands huid is moeten kruipen, zou vader Alberti bijna zweren hier zijn eigen dochter te horen.

Het refreintje met de stemmen van broer en zus samen gemixt doet alle muzikale harten smelten.

Maar er staan nog een aantal pareltjes op het album , zoals ' Vlieg met me mee ' ( Snowbird ) en de 2 Kerstliedjes die u er als bonus bovenop krijgt.

(willy van bouchaute)

Alle verdere info op :

https://www.corinamusic.be/

https://www.pk-productions.net/

Enig mooi hoe de auteur haar zinnetjes draait.

Dat is een gave die slechts weinigen is gegeven.

We noemen het zelfs 'pure' poëzie.

Vreemd toch, denken we, voor een ' Doctor in de rechten '.

Tot we ontdekken dat ze die studies helemaal niet wou, want ze krabbelde al straffe zinnetjes neer vanaf haar dertiende.

Het theater daar keek ze ook naar uit, maar pa zag haar liever voor een 'echt' beroep gaan.

Dat ging ze dan ook.

In de journalistiek, de 'geschreven' pers uiteraard.

Ze doorloopt alzo meer dan één redactie , maar het is het 'echte' schrijven dat altijd een prominentie plaats in haar leven zal blijven ' bekleden ', zoals dat zo plechtig heet.

Dat resulteert al snel in de eerste boeken van haar hand.

Ook voor het theater gaat ze stukken schrijven.

Haar jongste creatie in de boekenwereld ligt hier voor ons.

Met op de cover in een vaag lichtbruine kleur de korte titel 'Wat Overblijft' met eronder in nog lichter beige de naam van de auteur.

Op de achterzijde de lovende woorden ' Een wondermooi boek over vergankelijkheid'

gevolgd door de volgende tekst : 'Wat betekent het, een huis leeg te maken waarin je je halve leven hebt gewoond? Wat laat je achter en wat neem je mee?

Wat waardeloos is, wordt kostbaar, en omgekeerd. En het meest kostbaar zijn herinneringen.'

Wie niet verder leest, en denkt in dit boek dé leidraad te vinden bij het opruimen van het eigen huis en zolder, zou zich wel eens op het verkeerde been voelen gezet.

Verwacht hier geen schatten op zolder, en geen leerrijke tips in het wegwijs maken van 'wat hou je' en van wat neem je best afscheid.

Het afscheid nemen in dit boek draait niet alleen om het huis dat moet worden achtergelaten, maar ook ,en veeleer zelfs, om het verlies van een terminaal zieke Vriend, met grote V

Er zijn de herinneringen aan de stiefzoon Mohammed, en zo aan Egypte.

De wereldreiziger die de auteur is.

Ook in gedachten.

Syrië, de vluchtelingenproblematiek.

Dat wat ooit aan de vingers kleefde, en er op een dag wel eens van tussen glipt.

De Ginkgo Biloba kan rustig in het oude huis zijn dagen blijven slijten, op de gezamenlijke binnenkoer voor het nieuwe huis staat immers al een andere.

Die nog ouder blijkt te zijn.

' Wat overblijft ' is een zegen voor de lezer die van poëtisch geschreven literatuur houdt.

De fraai gedraaide zinsbouw vraagt van de minder ervaren lezer wel wat aandacht en de nodige concentratie.

'Veel te mooi' zouden Erik & Sanne zingen.

Willem Pée, onze docent in de Germaanse eind jaren zestig, had daar een ander woord voor, maar dat gaan we hier niet herhalen.

Voor wie met Kerst naast een vat vol Glühwein, ook een vat vol emoties in huis wil halen, is ' Wat overblijft ' een absolute aanrader.

Het boek is uitgegeven bij ' Polis ' ( Pelckmans Uitgevers N.V. )

ISBN 978 94 6310 528 6 en ligt nu in de winkel.

(willy van bouchaute)

Een goed verhaal heeft niet eens een straffe titel nodig.

Dat bewijst het boek dat hier voor ons ligt.

DE OPGANG

Achter deze alledaagse benaming schuilt een wereld vol geheimen, en een leven dat vaak niet eens het daglicht mag zien.

Dat speelt zich grotendeels af in en rond het Gentse Patershol.

Ook dat laatste voorspelt vaak niet veel goeds : het hol (van de paters)

'In het hol van de leeuw', het hol van Pluto, in het holst van de nacht...

Het woord heeft nogal wat betekenissen ; soms staat het voor een veilige thuishaven, het kan staan voor een plaats waar helemaal niets gebeurt, of het kan een mens angst inboezemen.

Het Gentse Patershol kent op zich al een bewogen geschiedenis, maar wanneer de auteur van dit boek er eind negentiger jaren een huis koopt, weet hij nog niets van het geheim dat dit gebouw met zich meedraagt.

Tot hij er jaren later weet van krijgt dat er een ooit een Vlaamse man er zijn SS kostuum heeft opgehangen.

Dat prikkelt zodanig het gemoed van de nieuwe bewoner dat hij op zoek gaat naar het verhaal dat zich tijdens de laatste wereldoorlog in deze vertrekken moet hebben afgespeeld.

Zoals in de vele oude herenhuizen in en rond het Drongenhof zijn er dat nogal wat.

De weg ( de opgang ) naar de verborgen schatten (?) op zolder is dus behoorlijk lang.

Op zijn zoektocht – gelukkig zijn ze nog enkele familieleden in leven , zei het intussen hoogbejaard – komt de auteur te weten dat de zoon des huizes later een eminent professor werd, en doceerde aan de Gentse Universiteit, en dat die intussen ook al een boek over zijn vader had geschreven.

Dat die vader, naast zijn voorliefde voor alles wat Duits was, ook niet vies was van enig vrouwelijk schoon.

En er naast zijn tweede vrouw ook nog een minnares op nahield met gelijkgestemde ideeën.

Macht 'erotiseert'.

Omdat de auteur de kans kreeg om met de dochters des huizes te kunnen spreken, komen er ook nog wat andere bekende Gentse familieleden in beeld.

Zo duikt In het verhaal een vroegere Gentse filmregisseur met Griekse roots op, waarvan we onlangs een film zagen verschijnen op Eclips Televisie, waarin hij zelf één van de hoofdrollen vertolkte.

Na het lezen van dit boek kijken we er toch ietsje anders tegen aan.

Wat ons uit dit boek ook bijblijft is het luguber verhaal van de in de kapeltoren weggedoken weerstanders die bij hun ontdekking twee SS soldaten de keel over snijden.

Waarbij we ons de woorden van ons eigen vader herinneren die tijdens de oorlog ook zelf naar Oostenrijk was gedeporteerd, maar gelukkig terug was toen de geallieerden het land kwamen bevrijden : ' De Canadezen waren ook geen doetjes '.

Meer had een goede verstaander niet nodig.

Het boek gaat ook over hoe men na de oorlog met de 'collaborateurs' omging, dus ook hoe het de Vlaamse SS man uit het Drongenhof verging.

Hulp kwam er uit onverwachte hoek.

Uit welke precies, komt u bij lezing van dit boeiende verhaal te weten.

Verrassend is ook de uithaal naar een huidig Antwerps politicus en vooral dat bijkomend zinnetje dat naar zijn verleden verwijst.

' Kunnen we afrekenen ? ', vroeg een ober ons ooit nadat we net een heerlijke maaltijd achter de kiezen hadden.

Soms geven woorden een mens een raar gevoel, zelfs indien niet altijd zo bedoeld.

Net zoals het gaat met iemand 'de rekening presenteren'.

Oorlog is voor niets goed.

Ook niet wanneer die al lang ten einde is.

(willy van bouchaute)

' De Opgang ' ( Stefan Hertmans ) is 412 bladzijden dik , is uitgegeven bij ' De Bezige Bij'

( ISBN 978 94 031 01316 ) en ligt in elke zichzelf respecterende boekhandel als ideaal Kerstcadeau.