Enig mooi hoe de auteur haar zinnetjes draait.

Dat is een gave die slechts weinigen is gegeven.

We noemen het zelfs 'pure' poëzie.

Vreemd toch, denken we, voor een ' Doctor in de rechten '.

Tot we ontdekken dat ze die studies helemaal niet wou, want ze krabbelde al straffe zinnetjes neer vanaf haar dertiende.

Het theater daar keek ze ook naar uit, maar pa zag haar liever voor een 'echt' beroep gaan.

Dat ging ze dan ook.

In de journalistiek, de 'geschreven' pers uiteraard.

Ze doorloopt alzo meer dan één redactie , maar het is het 'echte' schrijven dat altijd een prominentie plaats in haar leven zal blijven ' bekleden ', zoals dat zo plechtig heet.

Dat resulteert al snel in de eerste boeken van haar hand.

Ook voor het theater gaat ze stukken schrijven.

Haar jongste creatie in de boekenwereld ligt hier voor ons.

Met op de cover in een vaag lichtbruine kleur de korte titel 'Wat Overblijft' met eronder in nog lichter beige de naam van de auteur.

Op de achterzijde de lovende woorden ' Een wondermooi boek over vergankelijkheid'

gevolgd door de volgende tekst : 'Wat betekent het, een huis leeg te maken waarin je je halve leven hebt gewoond? Wat laat je achter en wat neem je mee?

Wat waardeloos is, wordt kostbaar, en omgekeerd. En het meest kostbaar zijn herinneringen.'

Wie niet verder leest, en denkt in dit boek dé leidraad te vinden bij het opruimen van het eigen huis en zolder, zou zich wel eens op het verkeerde been voelen gezet.

Verwacht hier geen schatten op zolder, en geen leerrijke tips in het wegwijs maken van 'wat hou je' en van wat neem je best afscheid.

Het afscheid nemen in dit boek draait niet alleen om het huis dat moet worden achtergelaten, maar ook ,en veeleer zelfs, om het verlies van een terminaal zieke Vriend, met grote V

Er zijn de herinneringen aan de stiefzoon Mohammed, en zo aan Egypte.

De wereldreiziger die de auteur is.

Ook in gedachten.

Syrië, de vluchtelingenproblematiek.

Dat wat ooit aan de vingers kleefde, en er op een dag wel eens van tussen glipt.

De Ginkgo Biloba kan rustig in het oude huis zijn dagen blijven slijten, op de gezamenlijke binnenkoer voor het nieuwe huis staat immers al een andere.

Die nog ouder blijkt te zijn.

' Wat overblijft ' is een zegen voor de lezer die van poëtisch geschreven literatuur houdt.

De fraai gedraaide zinsbouw vraagt van de minder ervaren lezer wel wat aandacht en de nodige concentratie.

'Veel te mooi' zouden Erik & Sanne zingen.

Willem Pée, onze docent in de Germaanse eind jaren zestig, had daar een ander woord voor, maar dat gaan we hier niet herhalen.

Voor wie met Kerst naast een vat vol Glühwein, ook een vat vol emoties in huis wil halen, is ' Wat overblijft ' een absolute aanrader.

Het boek is uitgegeven bij ' Polis ' ( Pelckmans Uitgevers N.V. )

ISBN 978 94 6310 528 6 en ligt nu in de winkel.

(willy van bouchaute)