Laten we maar beginnen met het knapste wat we vrijdagavond op de première van de nieuwe zomerrevue van “Het Witte Paard 80^th Celebration” in Blankenberge te zien kregen.

Steve Eleky is een fenomeen.

Hij is een telg van een bekende Hongaarse circusfamilie, die zich begin jaren 60 in Duitsland settelde. Het was trouwens op een voorstelling in datzelfde land dat Ben Van den Keybus, baas van de revuetempel in de Vissersstraat , Steve aan het werk zag en hem meteen het voorstel deed om deel uit te maken van zijn jaarlijkse zomerrevue.

Dat dit een goede zet was, bleek al vanaf het eerste moment dat Steve Eleky in de zaal opdook.

Steve begon al met jongleren toen hij nog een puber was, waarbij hij samen met zijn zus Maria menig kunstje in elkaar flanste, en daar toen al een een komisch elementje aan toevoegde,

Sinds hij dan ook nog eens sinds 1991 met een Schotse kilt op het podium verscheen haalde de comedy entertainer in Steve het helemaal van de jongleur.

Steve pakt met zijn spirituele vondsten en droge humeur meteen zowat elke zaal en elke toeschouwer in.

En die zalen en toeschouwers zijn niet van de minsten.

Onlangs stond hij zelfs op het “ Festival du Cirque de Monte Carlo” ( voor de tweede keer al ) voor de ogen van Prins Albert en zijn echtgenote Charlene zijn kunstjes op te voeren.

We interviewden joviale Steve na afloop en onthouden vooral zijn woorden : “het is niet zozeer belangrijk wat ik doe, het is vooral belangrijk hoe ik het doe”.

En om te zien hoe hij dat doet, moet je deze zomer dus naar “Het Witte Paard”.

Je krijgt er geen moment spijt van.

Waar Nele Goossens haar opwachting maakt zorgt ze gegarandeerd voor opschudding.

Vanavond zelfs letterlijk, volledig in de stijl van haar typetje dat ze neerzette bij “Snelle Eddy”.

Er zaten heel wat minder sketches trouwens in de revue dit jaar.

Na de try-out werden er zelfs nog twee geschrapt.

Peter Thyssen, die niet alleen als zanger en entertainer maar ook als gastheer fungeerde, mag hier dan wel met een ferme “grosse caisse” komen aandraven, Nele steekt hem met glans en een compleet drumstel de loef af.

En ze mepte er stevig op los, helemaal live, en in duet met de drummer van het Witte Paard orkest.

Wat minder sketches betekent dan weer wat meer zang en dans,

Voor het stemmenwerk werd alweer beroep gedaan op enkele intussen vaste waarden als Dimitri Verhoeven ( na 2 jaar afwezigheid hier weer terug ), Daisy Thys, Laura Seys, Sandrine en Patrick Onzia.

Muzikaal ondersteund door Het Witte Paard showorkest van Patrick Desmedt met virtuozen als  Dirk De Schoenmaker (saxen, klarinet, dwarsfluit, ak. gitaar, toetsen),

Kris Van Zielegem (drums), Alain Verriest (bas), Patrick Desmedt himself (piano), Joachim Vanhoecke (trompet, bugel) en Hervé Parent (gitaar).

Deze laatste verliet voor bovenstaand nummer zelfs even zijn stekje in het oksaal boven, om op het inderhaast neergezette barkrukje op het podium de vocalisten met een akoestisch gitaartje te ondersteunen.

Wat zorgde voor een mooi en rustig momentje ! 

Acht dansers staan er op het podium voor deze 80 th Celebration Revue.

Drie Belgische meisjes, vier Oekraïners en 1 Nederlands meisje ( Nanda, linkse foto )

waarmee we na afloop een interview hadden,

Ook met de Oekraïnse Angelina ( rechtse foto ) hadden we een gesprek.

Hoed af voor wat choreografe Nathalie De Bruyn hier neerzet.

Er stonden nog een paar internationale acts op het programma, waaronder Rafaël De Carlos die met ballen jongleert ( foto's hiervan zie je bij “Hier de Foto's onder ).

Maar het was vooral Martyn Chabry die ons verbaasde met een schitterende “quick change” act.

Ze blies ook nog eens via haar saxofoon wat deuntjes in de lucht en speelde even later ook nog eens op een “xylofoon “.

Martyn is Frans-Belgisch en staat zo wat in gans Europa op een podium,

Ook zij werd via Duitsland naar Blankenberge gehaald.

En dan was er natuurlijk ook nog de hoofdact : Rob De Nijs.

Ongelooflijk welk palmares aan liedjes de man in zijn ganse carrière al bij mekaar heeft gezongen.

De Amsterdammer is nooit een tafelspringer geweest zoals een Peter Koelewijn- de hoofdact van vorige zomer-dat op zijn 75-ste wel nog altijd is.

Naar het podium geleid door de fanfare van Jan Klaassen de trompetter (1973) , deze keer gezongen door het mannenkoortje van Peter ( Thyssen ) , Patrick ( Onzia ) en

Dimitri  (Verhoeven ) , begon Rob met “Banger Hart “ (1996) aan zijn reeksje van 5 songs.

Tweede in her rijtje werd  zijn megahit “Het werd zomer” (1977).

Dat zijn nummers nog leven bij de mensen was duidelijk, want de teksten werden allemaal vlotjes meegezongen.

Dan was " Hou me vast “ uit 1981 aan de beurt, gevolg door "Zondag”  (1980) song die het blijkbaar ook nog altijd goed doet.

Afgesloten werd , wat te verwachten was, met “Malle Babbe “, zijn megahit uit 1975.

“Dag Zuster Ursula” en "Bo" hadden ook nog gekund, maar kwamen niet aan bod.

Al is de stem van Rob niet meer zo krachtig, het warme timbre is er nog wel.

En de liedjes natuurlijk !

Genoeg om een ganse zaal gelukkig te maken.

(willy van bouchaute )

(foto's : ivan bracke / marc de clercq )

voor de speeldata en tickets : http://zomershow.witte-paard.be/programma/

Klik HIER voor DE FOTO'S ( Ivan Bracke)

Klik HIER voor DE FOTO'S ( Marc De Clercq)

Het Witte Paard 80 th Celebration : interviews met Steve Eleky, Nathalie De Bruyn met danseressen Nanda & Valeria, en Sandrine.