Al decennia lang omarmen we deze koers.
En het is niet zomaar dat we dit sportief hoogstaand gebeuren diep in ons hart meedragen , als een kostbaar relikwie.
Het waarom was gisteren alweer duidelijk op hun koersvoorstelling in het sfeervolle kader van feestzaal ' t Haeseveld in het naburige Sint-Amandsberg.
Passie , gezelligheid , warmte , en vooral oprechtheid , het komt je allemaal tegemoet , zodra je de deur open steekt.
We zijn wat vroeg , omdat we de camera op een goede plaats willen hebben, en ook omdat de kuiten vandaag niet zo goed mee willen , gevolg van een veel te lange 'te voet' trip op de Gentse Feesten.
'Goed dat we volgende week dinsdag niet zelf moeten meerijden', denken we dan.
' Iets te vroeg ? Dat is helemaal niet erg , kom maar binnen , en geniet van de avond '
Ze is knap en vriendelijk , de dame die ons welkom heet , en lid van het bestuur. Zo zitten ze daar allemaal in elkaar.
Geen kapsones , ' what you see , is what you get '.
De enige die volgende dinsdag een hoge hoed zal opzetten is Dominique, de chef van ' Hof ten Bosse ' , letterlijk dan , een jarenlange traditie op de Vip receptie , waar Heusdenkoers zijn sponsors en hun gasten ontvangt.
Hier draait het nog allemaal om de sport ' pur sang ' , zonder de enge gedachte in het achterhoofd van ' hoeveel kunnen we vandaag achter deze sport verdienen '.
Onze ervaring in het wereldje zegt ons dat dit de dag van vandaag een zeldzame deugd is.
Dat Heusdenkoers als ondertitel de ' Grote Prijs Willy Hamerlinck ' meedraagt , getuigt van het grote respect voor de man die deze koers op een grandioze manier op de kaart zette als ' het wereldkampioenschap der kermiskoersen '.
Dat zijn zoon Fred gisteren al de 74 ste editie mocht voorstellen , zal hierboven zeker op applaus zijn onthaald.
Wie weet draagt het signaal van Eclips TV / Sport 10 volgende week dinsdag wel zover, en kan hij het laatste anderhalf uur mee volgen.
Wanneer we eens gaan grasduinen in het rijke palmares van Heusdenkoers, komen we nogal wat illustere namen tegen.
Ons zit bijvoorbeeld de editie van 1961 nog diep in het geheugen gegrift.
Volgens mijn goede vriend Geert Herman van het Nieuwsblad die toen nog niet geboren was , maar beter kan rekenen dan ik , moet ik dan zo'n 16 jaar zijn geweest.
Het was Rik Van Looy die toen met glans Heusdenkoers won , in de regenboogtrui nog wel , niemand die het hem voor- of nadeed.
' Loop maar een eindje mee ' , zei Rik ons , met de fiets en de bloemen op weg naar het Gemeentehuis waar hij als wereldkampioen zou gehuldigd worden, en waar hij niet alleen in het gulden boek zijn handtekening zette , maar ook op de foto die we hem voorhielden , en in ons boekje vol vedettenkrabbels.
Als ' die hard ' fan kan je dag dan al niet meer stuk.
Een ondenkbaar scenario de dag van vandaag in grote (?) koersen waar de Vandenhautes , en de Golazo's de plak zwaaien.
Laat die in Heusden maar ver weg blijven , en hou het hier maar bij een doodgewone kermiskoers , het is de bescheidenheid die een mens siert.
Wat niet wil zeggen dat men af en toe niet eens een ferme pluim op de hoed , in dit geval ' de pet ' , mag steken.
Al eens gezien wie hier 6 jaar terug ( 2019 ) met de bloemen zwaaide?
27 was hij toen , Tim Merlier.
Het geel in Heusdenkoers is al eens bereikbaarder dan het geel in de Tour.
Het interview met voorzitter Fred Hamerlinck doen we , zoals gewoonlijk , geruime tijd na het afsluiten van zijn koerspresentatie.
Dan zijn de ( gezonde ) zenuwen al een tijdje weg , en is het wat rustiger in de keet.
Alhoewel , de zaal zit op dat moment nog behoorlijk goed vol.
We geven Fred een goede microfoon.
Dat is nodig , want de akoestiek in ' t Haeseveld is pure ellende.
Wij mogen dat schrijven , want Hans , de grote baas van de brouwerij , is daar al lang van op de hoogte.
Volgende week dinsdag zal het exact 96 jaar geleden zijn dat Fred's opa , de grote ' Don Fredo ' Hamerlinck, de eerste Heusdenkoers won (1929).
In 1931 won hij de zesde etappe in de Tour met aankomst in Bordeaux, nadat hij eerder ook al de eerste rit in Caen had gewonnen , wat meteen goed was voor de eerste gele trui.
' Of hij tijdens het interview zijn geel petje mag opzetten ' , vraagt kleinzoon Fred ons 94 jaar later.
' Natuurlijk wel , het zou er nogal aan mankeren ! '.
( willy van bouchaute )
( Go Pro Camera : anne-marie couliez )