In the picture

Woensdag (18 juli 2018 ) , het is pal op de middag verzameling geblazen in de voortuin van “Le Musée de l ' Annonciade” aan de “Place Georges Grammont” (Saint-Tropez).

Daar heeft Guy Pieters een “meet & greet” gepland met Corice Arman ( meisjesnaam : Canton / rechts op de middelste foto ), echtgenote van kunstenaar Armand Pierre Fernandez, kortweg “ Arman “, wiens werken hier van juni tot oktober op verschillende plaatsen in de stad staan opgesteld.

Arman werd hier een 100 km vandaan in Nice geboren (1928 ), maar bouwde zijn carrière verder uit in de States, waar hij later ook Amerikaans staatsburger werd.

De kunstenaar, wereldwijd bekend door zijn “accumulations”, overleed in New-York op 22 oktober 2005, net voor hij 77 zou worden.

Guy ( Pieters ) wijst zijn gasten de weg naar de monumentale kunstobjecten, hier zelf met zijn echtgenote Linda postvattend voor “ Traction Chariot “, een werk van Arman uit 1991.

In diezelfde voortuin van het museum prijkt ook Arman's “ Cantando sotto la doccia “ uit een latere periode (2003) ( rechts op de foto )

Op de Place Geoges Grammont, hier net voor, staat een ander reusachtig werk van Arman,

“Sans Titre/Contrebas Atlantis” (2004).

Verder in de stad zijn nog werken van Arman te zien : “Distillerie idéologique” (1996) op de Place de la Garonne, Sic Transit Gloria Mundix (1997) op de Place de l' Ormeau en

Music Power II (1988) aan de Quai Jean -Jaures vlak naast de “ Sénéquier”, het meest mondaine restaurant aan de Franse Azurenkust, waar we morgenavond naar toe trekken.

In haar bedankingsrede betrok Corice Armand niet alleen Guy en Linda Pieters, maar ook

Hélène Modini (hierboven met Corice en met hoed op de foto), kunstminnares en vriendin van het eerste uur.

De Française met Noorse en Zweedse roots was zelfs ooit de privé fotografe van Pablo Picasso.

De kunstwereld kent dus geen geheimen meer voor haar.

Na de “meet & greet” trokken we met het ganse gezelschap naar “ La Nouvelle Capitainerie”, waar men niet zomaar binnenstapt.

Dat verhaal krijgt u in een volgende reportage.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Van Saint-Paul de Vence gaan we met de autocar, die Guy Pieters speciaal voor zijn vrienden heeft gecharterd ,riching Le Muy.

Het domein waar de “ Fondation Bernar Venet “ huist is van een onmetelijke schoonheid.

En immens groot.

Dat moet ook om de diverse majestueuze werken van de kunstenaar te kunnen etaleren.

Bernar Venet is er in hoogsteigen persoon om de gasten welkom te heten, met aan zijn zijde zijn echtgenote Diane.

Niemand die hem de 77 jaren zou aangeven, die hij intussen toch al telt.

Sinds 2005 mag hij zich “ Chevalier de la Légion d' Honneur “ noemen, de hoogste onderscheiding die men in Frankrijk kan verdienen.

“Effondrement of Arcs” is het eerste kunstwerk waar we bij het binnenkomen mee geconfronteerd worden.

200 ton aan staal, gigantisch !

Ruimte zat, ook in het bureau van de kunstenaar, waar de lichtinval voor feeërieke beelden zorgt.

In de immense tuin ( 5 hectare groot ) is het zalig toeven.

De “Endre” rivier, die vredig doorheen het ganse park stroomt, brengt nog een extra dimensie.

Wij richtten de camera op al dit moois, geniet u hieronder maar mee.

Er loopt trouwens van 4 augustus tot en met 5 september 2018 een tentoonstelling met werken van “Bernar Venet “ in de Guy Pieters Galerie “ in Knokke-Heist, zowel aan de Zeedijk 742 als op het Albertlaan 15, dagelijks open van 10 u tot 18 uur.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Het is 3u30 wanneer de taxi voor de deur staat.

Onze vlucht naar Nice vertrekt pas om 6 uur – het is amper drie kwartier rijden naar de luchthaven - maar omdat de camera mee moet, en ook nog eens een statief, moeten we met onze extra valies langs de “drop off “, en daar is het ondanks dit vroege uur nu al aanschuiven.

Het is heerlijk vliegen met Brussels Airlines vanuit Zaventem naar Nice.

De vlucht verloopt perfect en we zetten dan ook, zoals beloofd, stipt om 7u20 voet op Franse bodem.

Johan, ook uitgenodigd door zijn goede vriend Guy Pieters, was zo lief ons in zijn huurauto mee te nemen naar Saint-Paul de Vence, waar we in de “Fondation De Maeght” de eerste beelden zouden draaien.

Daar , in het kader van de “ Biënnale de Saint-Paul de Vence , stelt Jan Fabre van 30 juni tot en met 11 november 2018 zijn “Ma Nation : l' Imagination “ voor.

Voor we het immense domein aan de Chemin des Gardettes nr.623 betreden worden we door de kunstenaar zelf begroet.

Tweemaal zelfs.

Door zijn alter ego in brons dat hoog op de omheiningsmuur prijkt, en door Jan Fabre himself aan de poort in piekfijn lichtblauw pak, helemaal Côte d' Azur.

Het brons is trouwens één van zijn jongste creaties.

“ To Wear One's Brain On One's Head/ By a Small Artist” is zowat de voorbode van wat de bezoeker binnen te wachten staat.

Dat belooft !

Tijdens de wandeling door de tentoonstelling moeten we onwillekeurig denken aan

“ Wrack my brain “ een liedje uit 1981 van Beatle Ringo Star met een al even bevreemdend clipje.

Hersenen hebben in onze ogen al altijd iets luguber gehad.

Probleem is dat een mens – zonder – moeilijk door het leven raakt.

Trouwens wat zou een levend schepsel zonder verbeelding zijn?

Weet ook Jan Fabre die hier het onderbewuste op een eigenzinnige manier zichtbaar maakt.

Het aantal hier tentoongestelde werken hebben we niet geteld, maar het zijn er behoorlijk wat, zowel binnen als buiten.

Loopt u in onderstaande video maar even met ons mee.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Place de Lices is het kloppend hart van Saint-Tropez.

Het is als buitenlander op zich al niet evident om iets neer te zetten in de meest mondaine badplaats aan de Franse Côte d' Azur, laat staan op deze unieke locatie een kunstgalerij te openen.

Maar nu is de droom van Guy Pieters en zijn echtgenote “muze” Linda realiteit.

Vorige week woensdag werden in de “Fondation de Linda & Guy Pieters“ bij de “exclusive preview” de eerste gasten verwelkomd

Christo, die met zijn “ The Mastaba “ (Project for London, Hyde Park, Serpentine Lake)

tot en met 23 september centrale gast is in de Galerie , komt ogen te kort bij het aanschouwen van dit indrukwekkend gebouw.

Terwijl het licht speelt door de haren van de kunstenaar maakt Guy Pieters één van zijn invités wegwijs in het boek, dat speciaal rond dit “Mastaba” project is uitgegeven en even later door Christo ter plaatse in hoogsteigen persoon zal worden gesigneerd.

Naast Christo heeft Guy Pieters nog wel een aantal protegés die hij met zijn “Fondation” ondersteunt.

Zo tekenden woensdag naast Christo ook Koen Van Mechelen en Jan Fabre present op “Place des Lices”, Boulevard Vasserot 18, 83990 Saint-Tropez.

Het was altijd al een droom geweest van Guy Pieters om hier iets waanzinnig moois neer te zetten.

“Mission accompli ! “ en hoe.

Aan stoppen denkt de man met het grote hart voor de kunst nog lang niet.

Vanavond en ook morgenavond zal hij hier even verderop in het fabuleuze “Senequier “ samen met zijn vrienden zijn 65-ste verjaardag vieren.

Waar alvast alweer nieuwe plannen zullen worden gesmeed voor een volgende stap.

Een gedreven man als Guy Pieters wil altijd hogerop.

Net als de kunstenaar in Christo (foto boven rechts) , die bij aankomst in de “Fondation” als snel de trap opklimt om te ontdekken wat er hem op de eerste etage wacht.

Wij volgden Guy & Linda Pieters drie dagen lang op een verrassende culturele tocht door de Provence met stops in Saint-Paul de Vence ( The Maeght Fondation ), Le Muy ( The Venet Fondation ) en uiteraard Saint-Tropez ( Le Musée de l' Annonciade met werken van “Arman”).

Ook de beelden van het bezoek aan “La Nouvelle Capitainerie” en het “ 2-nd International

Linda and Guy Pieters Petanque Tournament” heeft u nog te goed.

Deze site goed in de gaten houden dus.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Dat hij een echte Gentenaar is, daar is hij fier op.

Het Gents klinkt dus lekker door, doorheen het ganse interview dat we met hem hadden.

Bij hem thuis in De Pinte, waar hij al een tijdje woont.

Alleen, met Kathleen die regelmatig op bezoek komt en zo opnieuw vreugde in zijn leven brengt.

Eddy Verbust is een warm mens, met een al even warme passie voor het wielrennen.

De verzameling die hij reeds sinds zijn twaalfde rond deze sport heeft opgebouwd is indrukwekkend.

Alle muren hangen vol, alle hoekjes en kantjes zijn bezet, tot de kelder toe.

Sommige affiches en foto's moeten in het berghok - met spijt in het hart- wegens elders geen plaats meer.

Ook de slaapkamer ademt relikwieën.

Het is uitzonderlijk dat de gordijnen daar voor iemand opengaan.

Wij nemen u hieronder mee voor een 4-delige wandeling doorheen al dit moois.

Met gastheer Eddy als gids.

Beter kan een mens zich niet wensen.

(willy van bouchaute)

(camera : luc van vreckem)

We hebben ons in alle bochten moeten wringen om er bij te kunnen zijn op de boekvoorstelling van “Beveren, heerlijk land aan de Schelde”, maar voor een gepassioneerd man als Richard Willems doet een mens wel eens een extra “ efforke “.

Met zijn zessen, en niet de minsten, is er aan gewerkt : het resultaat mag er dan ook zijn.

336 bladzijden boeiende historiek over de gemeente-stad willen ze het niet noemen – Beveren.

Gaande van de prehistorie tot de huidige tijd.

Vakkundig geïllustreerd met foto's uit de lens van natuur- en landschapsfotograaf Ludo Goossens.

Richard Willems nam een deel van de hedendaagse geschiedenis voor zijn rekening, terwijl Prof. Dr. Rhilippe Crombé ( U Gent ) in de prehistorie van de Waaslandse gemeente dook.

Ook Bart Lauwers, Kevin Poschet, Bert Verwerft en Carine Goossens schreven mee aan dit uniek en waardevol boek.

Burgemeester Marc Van de Vijver, hierboven naast Richard Willems op de foto, schreef het voorwoord met als titel : “De toekomst heeft oude wortels”.

Weet ook Richard Willems, wiens vader conservator was van het Kasteel Cortewalle, een Bevers slot met een roemrijk verleden.

In onderstaand interview licht Richard het boek “ Beveren, heerlijk land aan de Schelde “ nog wat meer toe.

Als bestuurslid van de Hertogelijke Heemkundige Kring Het Land van Beveren, en (stads) gids van Beveren, Antwerpen en het Verdronken Land van Saeftinge, weet hij perfect hoe dat moet.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

“BEVEREN, heerlijk land aan de Schelde” is uitgegeven bij “ Lannoo “

ISBN 978 94 014 3530 7

www.lannoo.com

Het mag dan wel een lange traditie hebben, het is toch altijd weer uitkijken naar de dag waarop het weer van stal wordt gehaald.

Het Witte Paard Blankenberge is en blijft een publiekstrekker.

Binnen zo'n goeie veertien dagen mag het weer volop in de wei.

Die wei ziet er dan ook weer anders uit dan enkele jaren geleden.

De grootste revue - tempel van het land onderging onlangs een ware metamorfose.

Met dank aan Ben Van den Keybus die als zakenman en producent resoluut voor vernieuwing koos.

Martijn Claes, kersvers communicatiemanager van Het Witte Paard, kon dan ook de persvoorstelling rond de komende Zomerrevue op gang trekken voor een led wall die in Vlaanderen zijns gelijke niet kent.

Voor de nieuwe zomershow wordt volop de kaart van de disco getrokken.

Het genre was heel populair in de jaren tachtig, en dus moest er worden uitgekeken naar een “band” die toen het muzikale landschap kleurde.

Zo kwam men bij “Ottawan” terecht, een duo dat onder de hoede van producers Jean Klüger en Daniël Vangarde, het mooie weer maakte met hits als “D.I.S.C.O “ en

“Hands Up” .

De eerste goed voor een tweede plaats in de Engelse charts (1980), de tweede goed voor een derde plaats aldaar één jaar later.

In New-Zeeland was “Hands Up” in 1982 zelfs de absolute nummer 1, en dat 8 weken lang.

Zoals dat al vaker ging in die tijd hield de originele bezetting met Patrick Jean-Baptiste (roots in de Caraïben ) en Annette Eltice het na een tijdje voor bekeken, en ging Esther de Bijl samen met New-Yorker C.Robert Walker onder dezelfde naam toeren.

Naast “Ottawan” zullen ook Sandrine, Patrick Onzia, Daisy Thijs en Dimitri Verhoeven hun vocale kwaliteiten laten horen.

Steve Ryckier kwam eerder al eens aan het venster piepen in de Visserstraat nummer 53, maar behoort nu komende zomer tot de vaste muzikale cast.

Verrassing is ook dat Nathalie De Bruyn, naast het verzorgen van de choreografie, mee gaat zingen op het podium.

Dansen gaat ze niet doen , wegens zalig zwanger en niet verantwoord in die toestand.

Bij deze proficiat ook aan Kris, haar partner, die mee instaat voor het licht en geluid tijdens de revue.

Misschien nu al een extra (volg) spotje installeren?

Nele Goossens gaat niet alleen zingen, maar ook een aantal sketches op u loslaten.

In onderstaande video geeft ze al een voorsmaakje.

Dan is er ook nog het live-orkest van Patrick Desmedt, deze keer zonder saxofonist Dirk De Schoenmaker.

Naast het showballet staan er ook nog eens vier internationale acts geprogrammeerd, met Vladimir Georgievski als absolute uitblinker.

Met zijn ongeëvenaarde trampoline act zal hij in Blankenberge even hard schitteren als bij zijn deelname aan Britain's goes talent.

Duo Farello, Duo Reyal en Indra & Alexandra zullen u dan weer met hún kunsten verbazen.

“ Het Witte Paard “ Blankenberge wordt van 13 juli tot en met 3 september meer dan ooit “ the place to be “.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

voor verdere info & tickets : www.witte-paard.be of 050/41.11.00

Frank Van Laecke is een naam als een klok in de theater-, musical-, en operawereld.

En die wereld mag je ruim nemen, heel ruim zelfs, met realisaties op Broadway, Montreal, Monaco, Rome... noem maar op.

Goed voor tal van prijzen en eretitels.

“The Wizard “ is er eentje van.

Vorig jaar op de première van “ The Little Mermaid “ in Flanders Expo Gent vatten we het idee op om de “tovenaar” eens een ganse dag lang te volgen.

Daar we Frank al een tijdje kennen was de afspraak en datum snel rond.

Omdat we de trip in stijl wilden doen, spraken we Yves Van Swalm aan.

Yves heeft de mooiste limo's van het land ( http://www.limousines-yves.be) en ervaring met het rondrijden van prominenten.

De camera stopten we in de handen van filmregisseur Axel Verbraeken, die daarna ook de beelden in één geheel zou gieten.

Onze fotograaf Ivan Bracke zou onderweg instaan voor de vaste beelden.

Restte ons nog de microfoon ter hand te nemen en ons naast Frank te nestelen.

Kathy en Nico ( Nico's Drinkmarket Lochristi http://www.nicosdrinkmarket.be) zorgden ervoor dat er genoeg drank in de limo ijskast zat,

en Sabien ( Huis Desmet Destelbergen http://www.huisdesmet.be) regelde dan weer deels de catering.

Jacky De Caluwé zou ons op het einde van de dag in zijn “Abazjoer “ ( Kerkstraat Lokeren http://www.denabazjoer.be ) met alle egards en een exquise receptie ontvangen.

En daar wachtte Frank ook nog een verrassing.

Klaar om te vertrekken, hieronder kan u mee instappen...

(willy van bouchaute)

( foto's : ivan bracke : klik hier voor DE FOTO'S) 

Mathieu & Guillaume

Het moet al zo'n 8 jaar geleden zijn dat we de broers Engels voor het eerst ontmoetten;

Ze mochten het voorprogramma opluisteren van Moreese.com , de revue waarmee hun platenbaas van toen Maurice Engelen het land rond trok.

“Engels en Engelen”, het kon niet anders dan matchen.

Een paar jaar eerder waren de broertjes vierde geëindigd in “ X-factor “, maar zelfs zonder dat exploot had Maurice “ Praga Khan “ Engelen hen wel ontdekt.

Maurice heeft immers een neus voor talent.

Op zijn “ Sonic Label “ verscheen in 2010 hun debuutalbum “Kleinste Sterren “.

Pas vier jaar later-geduld wordt beloond- kwam “Goldmund” uit, en vorig jaar (2017) lag hun derde full cd “Plettenberg “ in de winkel.

Met 9 enig mooie luisterliedjes en een titelsong waar Stef Bos aan meeschreef en waarbij hij in de studio ook nog eens meezong.

Mathieu studeerde trouwens cabaret aan de Koningstheateracademie in 's Hertogenbosch.

Guillaume koos voor eigen land en verdiepte zich in “cultuurmanagement”.

Intussen behoren Mathieu & Guillaume al zo'n viertal jaren tot het vaste meubilair van de Radio 2 “ Weekwatchers “ show op zaterdagochtend.

Wie de broers eens 's avonds live aan het werk wil zien, moet op vrijdag 13 juli 2018 naar het Laurentplein (Gent), dat tijdens de Gentse Feesten wordt omgedoopt tot

“ Luisterplein “.

Ideaal voor de 'close harmony' van de Antwerpse broertjes, met Mathieu als leadzanger-gitarist en Guillaume op mondharmonica en tweede stem.

We kijken vooral uit naar hun live versies van “Een van ons “ en het bluesy getinte

“ Schuldig “ , voor ons naast de titelsong “ Plettenberg “ de mooiste pareltjes op het album.

(willy van bouchaute)

Wie een beetje van een tuin heeft achteraan – of vooraan – weet ervan mee te spreken, hoeveel tijd het vraagt om die toch ietwat op orde te hebben.

En die tijd is vaak schaars, vooral voor jonge mensen die meestal een (full-time) job hebben waar ze helemaal in opgaan.

Op gezegende leeftijd wordt het dan weer fysiek wat moeilijker om alles gesnoeid en onkruidvrij te krijgen.

Maar als je het slim aanpakt zijn die zorgen heel wat minder of zelfs helemaal van de baan.

Het nieuwe boek van Laurence Machiels is daarbij de ideale hulp.

Laurence Machiels kennen we al van eerdere tuinboeken die van haar hand verschenen, en de lezers van de weekendkrant van Het Laatste Nieuws zullen zeker met aandacht haar tuinrubrieken hebben gelezen.

“Iedereen Tuinier” brengt je maand na maand een 'to do lijst' , helder uitgelegd en makkelijk te volgen.

“Relax, tuinieren is niet werken, het is genieten” schrijft de groenjournaliste in de inleiding, en dat wordt het na het doornemen van dit boek ook voor jou.

Tuinieren in 1 uur ( per week ) ?

Kan lukken met de tips van Laurence, maar dan weer niet in mei en juni.

Hoe ruim je je tuin het makkelijkste op?

Laurence toont hoe het moet.

Het boek is immers ook nog eens rijkelijk en 'to the point' met foto's geïllustreerd.

Hoe je in maart al de slakken onder controle krijgt , in april de buxusmot een mot geeft ( met onder andere lava meel ), en in mei de planten zelf het werk laat doen.

Na het lezen van het boek heeft niks van dit alles nog zijn geheimen.

Je komt ook nog eens te weten waarom, volgens Laurence, juni de allermooiste tuinmaand is, en waarom je het in juli al heel wat rustiger hebt.

Augustus is naar Laurence dan weer de vurigste tuinmaand.

Veel werk of heel wat minder, het hangt ook wel een groot deel van je zelf af.

We wisten het al, maar kregen het in “Iedereen Tuinier” bevestigd :

hadden we zelf ooit geen bruidssluier en geen kiwi-plant aan de voet van ons prieel geplant, dan had u dit artikel al een paar weken vroeger kunnen lezen.

We hebben altijd al een boontje gehad voor de groenjournaliste in Laurence Machiels.

Misschien kan u er straks ook eentje planten.

Soorten genoeg.
Hoe het moet vind je in “ Iedereen Tuinier “.

Duidelijker kan niet !

(willy van bouchaute)

(foto tuindagen : andré buysse)

Iedereen Tuinier

ISBN 978 90 5924 5440

uitgegeven door “baeckens books”

www,baeckensbooks.com

www.laurencemachiels.be