Als we rond 22u30 plaatselijke tijd op de tarmac van de luchthaven van Hurghada voet op Egyptische bodem zetten, wijst de thermometer nog altijd 35°Celsius aan.
Het beloven dus nog 7 bloedhete dagen te worden.
De rit naar het hotel waar de 13 finalisten van de Miss Benelux verkiezing 2015 zullen verblijven duurt zo’n 60 minuten, en is niet zonder gevaar. We krijgen van op de derde rij in de bus meteen al een duidelijk beeld van hoe het verkeer zich in het land van de Farao’s beweegt. De weg is af en toe hobbelig, het parcours van de dames naar de finale toe zal dat de komende dagen ook wel eens zijn.
Als de bus dan ook nog eens plots naar links uitwijkt en een baanvak opzoekt dat een paar centimeter lager ligt, houden we ons hart vast.
Met dat kleine niveauverschil zullen we de volgende dagen nog wel eens worden geconfronteerd.
“ Eine anstrengende Fahrt” zou men het bij onze Oosterburen noemen.
Maar het gebibber was al snel vergeten, eens we voor de indrukwekkende inkom van het “Palm Royale Hotel” in Soma Bay staan, zo’n 40 km van Hurghada verwijderd.
Een leuker onthaal dan dit wat Daisy Melissa Tel in Soma Bay te beurt viel, kan men zich moeilijk inbeelden.
De organisatie van de Miss Benelux verkiezing en het management van het “Palm Royale" hotel hadden er alles aan gedaan om de Zaanse een onvergetelijke 21-ste verjaardag te bezorgen.
Kijk maar eens hoe blij Daisy is met haar overheerlijke taart !
Die trouwens met alle aanwezigen in de voor de verkiezing gereserveerde zaal zal worden gedeeld.
Meer dan welkom, gezien op dat moment alle keukens in het hotel gesloten zijn.
En eens op de kamer wacht er iedereen van de groep nog een heerlijke koude schotel.
Er is echt aan alles gedacht, dus dat belooft.
De organisatie heeft ons als persmedium kamer 1262 toegewezen.
Waarvoor dank, want het uitzicht op de zwembaden, de tuin, en de Rode Zee is fenomenaal.
Ook de kamer op zich is een juweeltje, met twee luxe-bedden, badkamer met douche en bad, minibar, en een schuifraam naar een balkon om u tegen te zeggen.
Farid, die zorgt dat onze kamer er telkens weer afgelikt bijligt, tovert elke dag opnieuw een kunstwerkje uit zijn hoed.
“Of we tevreden zijn van zijn werk?”
Natuurlijk zijn we dat !
De eerste dag start met een rondleiding door het hotel en het achterop liggende domein.
Er wordt vertrokken vanuit de immense lobby met indrukwekkende koepel, waarvan op de foto rechts nog een klein stukje zichtbaar is. We hebben nog maar weinig hotels gezien waar palmbomen in de foyer verrijzen. De majestueuze liften doen ons een beetje denken aan die van het Maritiem Hotel in Köln maar hier zijn ze nog van een andere orde.
De rondleiding brengt ons langs alle hoeken van het complex, we passeren de “ Health Club “met fitness, sauna, jacuzzi, het Libanese restaurant, de Beach Bar, de steiger met diverse Yachten, het Griekse, het Italiaanse restaurant, het Shopping Center, enz.
We zijn al gauw anderhalf uur onderweg.
Wat één van de hoogtepunten van het verblijf in Soma Bay zou worden, was het boottochtje op zee met de “ Blue Star One “ , zowat de “ Air Force One “ van het Palm Royale Hotel.
Resident Manager Saad Ramzy Ayoub schouwt hier blijgezind de troepen.
Je zou voor minder, zeker zoals ze er nu uitzien in hun marine-roze pakje.
Na een ietwat moeizame start werd koers gezet naar een zandplateau een half uurtje ver in zee.
De “ Blue Star One “ kon er wegens te ondiep zelf niet bij, zodus werd er dan maar overgestapt op de ter plaatse liggende “glassboat” die de meisjes over de koraalriffen heen ter bestemming bracht.
Eenmaal terug op de “ Blue Star One “ werden de zwemvliezen en zwemvesten aangetrokken voor een andere leuke bezigheid, die “snorkelen” heet.
Er moest ook nog wat gewerkt worden in Egypte, zoals poseren voor een fotoshoot bijvoorbeeld.
Phil Tubbax ( rechts ) mag dan wel een gerenommeerd en serieus modefotograaf zijn, hier mocht het best wel wat losser.
En met Edwin Tel, papa van finaliste Daisy, in de buurt is het hek al snel van de dam.
Weinig haar op de kruin maar op de body des te meer, wat Phil al meteen op zo’n leuke ideeën brengt dat alle meisjes hier vlot in meegaan.
En Edwin? Die speelt het spel maar al te graag mee.
Het sfeertje tussen de meegereisde ouders was trouwens de ganse reis prima.
Op een andere avond stond dan weer een gans muzikaal ontvangstcomité klaar om de meisjes naar een knus buitenterras te begeleiden, waar ze konden genieten van de meest selectieve delicatessen en drankjes. Nooit eerder gezien in Egypte.
Er werd dan ook alles aan gedaan om het de dames hier helemaal naar hun zin te maken.
Later op de avond zou nog een uitgebreid diner worden opgediend in het Italiaanse restaurant even verderop in het hotel.
Wat is er leuker dan borden gooien in een Grieks restaurant.
En in Egypte nog wel.
Volledig legaal en zelfs door het huis aanbevolen.
Let even op, hoe mooi de kleuren van het vestje van de jongen van het animatieteam blenden met het blauw en goud van de linten van de finalisten.
Zelfs de borden kleuren vanavond blauw.
Voor Larissa De Bruin, de verzwakte knie gesteund door een tijdelijke brace, is het niet evident om de sirtaki mee te dansen, maar, onversaagd als ze is, laat ze zich niet kennen.
Top avond alweer, want ook het eten, alhoewel niet helemaal Grieks, mocht er best zijn.
Met al dit moois zou een mens bijna vergeten dat er ook nog een finale zit aan te komen.
Als we de zaal die plaats biedt aan zo’n 400 personen binnenkomen, zijn we al meteen onder de indruk.
De zetels-je kan dit bezwaarlijk nog stoelen noemen-zijn versierd met een gouden lint en het podium blinkt in al zijn “marmer” kleuren.
Ook de show verloopt mooi en vlekkeloos met als inhoud de traditionele ingrediënten, als persoonlijke voorstelling, defilé in badpak, defilé in gala-jurk en de prijsuitreiking.
Dat het introdansje door het animatieteam in jeans gebeurde is een akkefietje dat we zo laten passeren, want wat volgde was top.
Perfect geluid, en naast het feeërieke lichtspektakel toch nog voldoende wit licht om mooie beelden te schieten. Ook van het led-screen achteraan het podium, waarop de recentste beelden van het verblijf correct werden geprojecteerd, stonden we versteld.
Aan deze show was duidelijk heel hard gewerkt.
Wat ook opviel was de blijheid en het enthousiasme van de mensen ter plaatse.
De glimlach op het gezicht van de buikdanseres die het tweede deel op gang trok, ging haar ganse act mee.
Liefde voor het vak ?
’ t Is meer dan dat!
En dit is het erepodium, aangevuld met uiterst links Esmay Paunussa die de “Palm Royale Award” binnenhaalde en met uiterst rechts Chiara Meulman die de
“Best Model Award “verwierf.
Van links naar rechts op de middelste foto : Daisy Tel ( NL, derde eredame), Larissa De Bruin
(NL, eerste eredame), Femke Van De Sype ( B, Miss Benelux 2015 ), Anaïs Wyns ( B, tweede eredame) en Aghdas Ahmadzai ( B, vierde eredame )
Let ook even op de wel heel erg mooie kroontjes en de exclusieve juwelen van
het huis “Joyce Flower”
Opvallend hoe treffend de gelijkenissen tussen vader, moeder en dochter soms zijn.
Daisy Tel (links) heeft de blijheid en speelsheid van haar charmante papa Edwin mee, Anaïs Wyns (midden) dezelfde vrolijke mooie glimlach van haar vader Alain, en mama Erna moet in schoonheid geenszins voor haar knappe dochter Larissa De Bruin onderdoen.
Zien wij hier zelfs toevallig ook geen kroontje op haar hoofd verschijnen?
Verdiende winnares en de nieuwe Miss Benelux 2015 is dus Femke Van De Sype.
Ze gaat morgen met heel wat toffe prijzen naar huis, waaronder een reis naar Namibië, en ook hier in “Palm Royale” Soma Bay wordt ze terug verwacht.
De studente “Medical Management Assistent” uit het Oost-Vlaamse Eke wordt volgende maand 21 en is met haar 1m75 en quasi perfecte figuur de ideale Miss.
Het is een charmante lieve meid, die zich eerder bescheiden opstelt, maar juist dat siert
haar.
“Net een prinsesje”, zei organisatrice Stephanie Moreel ons na afloop.
En gelijk heeft ze.
Af en toe klust Femke wat bij als kelnerin in Restaurant Van der Valk aan de E17 in Nazareth, maar houdt toch nog een beetje tijd over voor haar vriendje.
Opvallend ook, Femke won deze verkiezing met het nummer 13 als rangnummer.
Van 13 kandidaten nog wel, die dan ook nog eens op de 13-de samen landden in Zaventem.
Onderstaande foto wordt dan ook de 13-de van deze reportage.
Conclusie, ik denk dat iedereen met plezier en genoegen terugkijkt op deze fantastisch mooi georganiseerde reis, in een hotel wat zijn gelijke niet kent op dat continent.
De Miss Benelux verkiezing 2015 stond alweer, zoals we ze kennen, voor luxe, glamour en glitter.
Niemand doet op dit terrein beter.
Daarom ook zo ontzettend jammer dat we, vaak door gebrek aan communicatie en dialoog, nog altijd een mist over deze verkiezing voelen hangen.
Waardoor er een soort wantrouwen groeit dat er eigenlijk niet hoeft te zijn, en kleine opmerkingen worden gezien als regelrechte aanslagen op de vesting, terwijl die alweer niet zo zijn bedoeld.
Of hoe een vlieg er meteen een olifant baart.
En, al moeten we onze eerste olifant nog tegenkomen in Egypte, vliegen zijn er ginder genoeg.
(willy van bouchaute)
(foto’s : anne-marie couliez)
FOTO’S op aanvraag via :
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.