foto: Luc Colleman
De grootste markt van het land was vrijdag ongelijk verdeeld.
Zowat een tweederde werd in beslag genomen door autoscooters, rupsbanen en schietkramen
, de traditionele kermisattracties, zeg maar.
Over wat overbleef kon het circus van “Vlaanderen Muziekland” beschikken.
En een circus was het vrijdag wel zo’n beetje in Sint-Niklaas.
Vooral backstage was het voor ons wel even behelpen.
Geen enkel interview, dat niet bij voorbaat was aangevraagd, werd toegestaan.
Niet evident als de artiesten zo laat worden bekendgemaakt.
Het onderstaande interview met Udo is dus illegaal tot stand gekomen in de gang naar de artiestenruimte,
een voor perslui daarenboven illegale plaats nog wel.
De artiest, die we al lang kennen, wou het echter zo.
Ook voor de fotografen was het geen lachertje.
De voor hen voorziene ruimte net voor het podium was zo miniem, dat goed werk leveren quasi onmogelijk was.
We hebben onze fotograaf dan maar het publiek ingestuurd.
Het gastland was deze keer Frankrijk.
Onze zuiderburen beschikken over zo’n rijk eigen repertoire dat het aanbod aan franse liedjes immens te noemen valt.
Born Meirlaen, de dag voordien net 30 geworden, zou eerst “La ballade des gens heureux” van Gerard Lenorman zingen,
maar hield het uiteindelijk bij het zoetgevooisde “Une belle histoire” van Michel Fugain.
Born Crain, ooit ook nog kortweg Born( Idool 2004 ) en even later Reborn genoemd,
is zowat een gesel voor elke rechtgeaarde materiaalmeester.
Een vleugelpianootje twee maal op en af scène sleuren doe je niet in een handomdraai.
Gelukkig was het maar een verkleinde versie.
The Baseballs, drie duitse “voc’and roll” hitboys, waren ook van de partij en zeker op hun plaats
hier tussen al die franse chansons.
“Omdat ze net terug waren van een tournee door Frankrijk”, zei Geena Lisa.
We vonden dit nogal serieus bij de haren gesleurd, maar goed “ het zij zo!”
Eigenlijk waren we blij dat ze er waren
Sam ( uit Reutlingen), Digger ( Köln) en Basti ( Berlin) scoorden al een nummer één hit in Scandinavië,
haalden de top in de UK-charts en zijn nu goed op weg om gans Europa te veroveren.
Wat meestal door instrumenten wordt gedaan, doen zij met hun stemmetjes.
“close harmony “ van de bovenste plank.
Al moeten we daaraan toevoegen dat de huisband, die hen in Sint-Niklaas live begeleidde,
ook hun deel in het succes van de avond mocht opeisen.
Ook van de partij was Sandrine Van Handenhoven ( Idool 2008)
Zij koos voor “ Alexendrie, Alexandra “, een nummer uit 1978 van Claude François.
En Sandrine deed het vrijdagavond uitstekend : heel knap gezongen, in onberispelijk Frans nog wel.
Al zouden wij er voor de gelegenheid “ Alexandrie, Alexandrine” hebben van gemaakt.
Maar Sandrine, braaf als ze is, houdt zich altijd keurig aan de regeltjes.
Ook Thomas Van Uffelen ( Andes ) mocht zich met “ Ella Elle l’a “ (1988) aan een franse hit wagen.
Bij het begin van de uitzending had presentatrice Geena Lisa met “ Poupée de Cire, Poupée de Son “ (1965)
al een andere hit van France Gall de markt in gezongen.
Udo ( Mechels, winnaar X-factor 2005 ) bracht in Sint-Niklaas maar één nummer, zijn jongste single “ Voorbij”
Waarom ze, bij de VRT, Udo niet hebben gevraagd om ook een liedje in het Frans te zingen is ons niet meteen duidelijk.
Zoals U in onderstaand interview kan horen is Udo, geboren in Brussel en wonende in Nossegem,
perfect tweetalig opgevoed, en was een Frans nummer brengen voor hem een fluitje van een cent geweest.
Wie wel zijn kennis van deze romaanse taal mocht bewijzen was Jo Vally.
Hij kreeg het dankbaarste nummer uit het ganse rijtje toegewezen.
Met “Les Lacs du Connemara” pak je immers makkelijk een ganse markt in,
maar je moet het natuurlijk nog kunnen zingen ook.
En Valère Lauwers kan dat.
Je mag Vally’tje niet onderschatten.
We hadden hem dan ook graag eens geïnterviewd, maar helaas hadden we dit interview niet vooraf aangevraagd.
Jammer voor de artiest, jammer voor u, jammer voor ons.
Jammer voor iedereen eigenlijk.
interview met Udo