Saint-Paul de Vence, 24 juli 2013, 13 uur.
Het is aanschuiven aan de ingang van het riante domein van Guy en Linda Pieters in het zuiderse kunstenaarsstadje.
Zo maar liefst 700 genodigden staan op de gastenlijst, en wij zijn één van die gelukkigen.
Guy wordt 60, en is bovendien ook nog eens 35 jaar getrouwd met zijn muze Linda.
Dat hij dit jaar ook nog eens 40 jaar in de kunstwereld vertoeft, maakt de feestvreugde nog completer.
Iedereen krijgt bij het binnenkomen een picknickmandje ter beschikking, waarin een paar glazen, bestek, menukaart, wat broodjes en een bosje lavendel.
Guy en Linda controleren hier vooraf nog even vlug of de inhoud wel klopt.
Als thema is gekozen voor “ Le Déjeuner sur l’herbe”, en de dresscode is wit.
Behalve op een paar uitzonderingen na, werd deze regel dan ook perfect nagevolgd.
En toegegeven, het heeft wel iets, al die mensen onder een helderblauwe hemel zien baden in de zon in een spierwitte plunje.
Niet alleen zangers en filmsterren hebben blijkbaar hun “die-hard”fans.
Deze dame heeft zo te zien wel een erg grote bewondering voor de jarige Guy Pieters
Eerst dachten we de slogan “ Guy go! “ te hebben zien staan, maar de opdruk toont wel degelijk “ Guy 60”, in gouden letters nog wel en met gouden kroontje bovenop.
Nog eens vooraf snel uitwijken naar de “ Avenue Jean” in Nice om een witte handtas in te slaan, zover gingen de meeste dames dan weer niet.
Maar de geshowde exemplaren waren wel best heel apart te noemen.
Arne Quinze zou Arne Quinze niet zijn, mocht hij niet voor een “extra touch” hebben gezorgd.
Enkele oranje vlekken op de pantalon?
Moet kunnen!
Zo dachten ook zijn zoontjes, die mee naar het feest trokken.
Ook Arne’s schoenen kregen een oranje kleurtje mee.
Echtgenote An Lemmens kon dus ook niet achterblijven, en haalde dan maar haar oranje handtas boven.
“Beautiful People”.
Melanie Safka zong er al over in 1969 op het Woodstock-festival, waarbij het publiek voor de eerste keer kaarsen aanstak op de weide.
Geen kaarsen te zien vandaag op het gras, maar mooie mensen zijn er wel.
Kijk maar eens naar de beelden van dit knappe koppeltje met blitse “sunglasses”.
En over muziek gesproken, ook daar is vandaag prima voor gezorgd.
Het zijn trouwens niet de eerste de beste die hier het podium sieren.
Voor Piet Goddaer (Ozark Henry) en Amaryllis Uitterllinden is zelfs een heuse vleugelpiano neergepoot.
Jammer genoeg in het zwart.
Enfin, de kleur bedoelen wij.
Paul Ambach, die later als Boogie Boy het feest ook nog een flinke boost zal geven, vind het duo trouwens top!
Of ging het duimpje omhoog voor de knappe hoed van Mireille of Karel De Gucht?
Terwijl velen hier het leven door een roze bril bekijken, houdt Paul het bij een groene.
Ook Axel Daeseleire zal later op de avond nog een deejay-set uit zijn hoed toveren.
Ze hadden hier trouwens ook best nog een catwalk kunnen installeren, want de kleedjes waren ondanks hun witte kleur best om van te snoepen.
Sommigen waanden zich zelfs in het oude Rome van de 3-de eeuw voor Christus, waar de tunica schering en inslag was..
En ook de hoeden waren vaak van die aard om “chapeau” tegen te zeggen.
Je moet al goede papieren hebben om deze topkunstenaars samen op je feest te hebben.
Jan Fabre neemt hier gemoedelijk Koen Vanmechelen en zelfs Christo onder de arm, terwijl Kamagurka even verder alles nauwlettend in de gaten houdt.
Het menulijstje met koud en warm buffet was ellenlang, getekend Wout Bru.
Daar we Wout ’s morgens al bij het ontbijt in ons hotel hadden gezien, wisten we eigenlijk al wat ons te wachten stond.
Als alle gasten hun bordje hebben gevuld, gaat Wout zelf ook eens zijn producten checken.
En waar Wout verschijnt zijn mooie vrouwen nooit ver weg.
Maar ik ben gelukkig met mijn gezinnetje in Eygalières, wat ook over mij in de boekjes mag staan, gaf Wout ons al eerder bij het ontbijt mee.
Na een schitterende dag moeten we alvorens richting luchthave (Nice) te trekken, toch nog even ons hotel langs om onze koffers op te halen.
Eigenares Veronique De Stefani staat samen met haar echtgenoot Thierry al klaar om ons uit te wuiven.
De immer goedlachse Veronique kwam drie jaar geleden uit de streek rond Bordeaux overgewaaid om samen met Thierry dit driesterrenhotel te runnen, en Veronique wil hier nooit meer weg.
“Hotel “Les Bastides St-Paul” beschikt over het mooiste zwembad uit de streek”, wist de taxichauffeur ons nog te vertellen.
Maar, om er in te duiken. Daar hadden we helaas de tijd niet voor.
(willy van bouchaute)
( foto's : anne-marie couliez)
www.guypietersgallery.com/en/st-paul-de-vence