Maurice ( Keghels ) is een man naar ons hart.

Niet sinds gisteren of vandaag , maar al heel lang.

Van toen we nog samen in de Generale Bank zaten

Op de Kouter in Gent.

We hebben het dan over eind jaren zestig.

Onze gemeenschappelijke passie was muziek maken.

1967 was het jaar dat ik met The Garnets de wedstrijd 'Swinging 10 ' won voor de BRT , de Vlaamse Radio en Televisie, in het Amerikaans Theater in Brussel.

Het moet ook rond die tijd zijn geweest dat ik Maurice voor het eerst op een podium aan het werk zag.

Als bassist bij ' Little Jimmy and the Sharks '.

In de gelijknamige dancing The Shark Club bij 'Tsoele' in de Boudewijnstraat in Gent.

We weten nog dat we erg onder de indruk waren van het muziekgenre dat die mannen speelden , muziek die gestoeld was op die van de Britse bands van toen , van Them onder andere , maar ook op die van Amerikaanse songwriters als Bob Dylan.

En, we herinneren ons ook nog het virtuoze gitaarspel van Robbie van Raalten.

Niemand hadden we ooit eerder zo subliem sologitaar zien spelen.

Maar wat Maurice er op de bas liet horen , was ook van extreem hoog niveau.

Maurice was toen al , niet alleen weg van de Britse muziek , maar ook van de Britse humor.

Droge humor dus.

Omdat een mens dat nooit verleert , heeft Ingrid - zijn partner- er tijdens het interview nu , zo'n 56 jaar later, er voor alle zekerheid maar een pintje  bijgezet.

(willy van bouchaute)

(camera : anne-marie couliez)