We hadden afgesproken bij Nadine in zijn stamcafé “ ’t Westveld “ in Sint-Amandsberg, waar hij na zijn trainingsrondjes af en toe eens een Augustijn van ‘ t vat komt drinken. Jef woont er zo'n 200 meter vandaan, dus dat valt mee.
Negen jaar nadat hij zijn beruchte boek “Memoires van een Wielerverzorger” voorstelde in het Brusselse Astoria Hotel, wil ik wel eens weten hoe het nu met de renner, verzorger, en mentor van vroeger gaat.
Al wikt de klokkenluider van toen nu toch wat meer zijn woorden, want Jef D’Hont heeft twee zonen die nu nog in het wielermilieu meedraaien, en het onderwerp ( doping n.v.d.r.) dat hij aansneed in zijn boek ligt nog altijd gevoelig.
Pittig detail : voor we naar onze afspraak vertrekken horen we op de radio over de positieve test van tennister Maria Sharapova. De miserie is dus nog lang niet de wereld uit.
Jef D’Hont was een begenadigd renner.
Al heel vlug begon hij met wielrennen , op zijn dertiende al.
Door het uiteengaan van zijn ouders werd hij opgekweekt bij zijn grootouders in Evergem, waardoor hij al erg snel op eigen benen moest staan.
Sterke benen, die hem aan de meet zouden van pas komen.
Het was niet aan iedere renner gegeven om één der snelste renners van het peloton toen,Benoni Beheyt, te kloppen.
Beni won in de jongerencategorie zowat alles wat er winnen viel. Maar Jef was hem meer dan één keer te snel af.
Getuige middelste foto.
In 1957 mocht Jef zelfs met de trui van Kampioen van Vlaanderen rondrijden. (foto links)
Jef was een stevig en geblokt ventje, het typische spurtersfiguur dus.
Wat hem ook op de piste goed van pas kwam.
Rechts ziet u één van de zeldzaamste foto’s, waar Jef als jong broekventje aan de zijde van de grote Fred “Don Fredo” Hamerlink op de velodroom rondjes draait.
Een zware val in een spurt ,met Benoni Beheyt nota bene, zou het definitieve einde van Jef’s rennerscarrière betekenen.
In onderstaand interview vertelt Jef daar meer over.
Jef had tijdens zijn actieve rennersloopbaan zijn ogen goed de kost gegeven.
Vooral de handen van de masseurs had hij aandachtig in de gaten gehouden.
Je weet nooit of dat later niet van pas zou komen.
En zie door een raar toeval-Jef legt het uit in onderstaand interview-werd hij van dag op dag zelf masseur-verzorger, met dank aan Romain Deloof, de latere wereldkampioen achter zware motoren.
De grootste namen zou Jef onder handen nemen.
Zoals hier op de linkse foto één der grootste pistiers ooit, de Australiër Danny Clark. Foto waarop ook wielerkenner en verzamelaar Eddy Verbust te zien is.
( voor u rechts van Clark ).
Het grootste plezier als “soigneur” beleefde Jef, naar eigen zeggen, aan de periode waarop hij Freddy Maertens onder zijn hoede had, met als uitschieter Freddy’s overwinning in het wereldkampioenschap op de weg van 1976 (foto midden ) in Ostuni, waar Maertens Francesco Moser in de spurt versloeg
D’Hont had met Maertens eerder dat jaar al het kampioenschap van België binnen, en 8 ritzeges én de groene trui in de Tour.
Intussen had Jef in de rangen van het renners-en verzorgers milieu al de bijnaam van “Jef Bidon” meegekregen.
De inhoud van die beruchte bidon staat beschreven in zijn boek.
Niet dat een slak er meteen een jaguar door werd, maar je ging er wel sneller en harder door rijden, aldus de voorspelling van Jef.
Het was in die tijd schering en inslag om de boel te belazeren, denk maar eens het verhaal van “ De peer van Pollentier “ ( Jef vertelt erover in onderstaand interview ).
Iedereen speelde het spel, dus Jef deed dan maar mee .
Maar toen Jef bij het Duitse Telekom, toen onder leiding van Walter Godefroot, aan de slag ging, werden de verhalen straffer.
In zijn boek legt Jef alles haarfijn uit, noemt namen, en het spel zit op de wagen met een paar rechtszaken tot gevolg.
Het boek leidt uiteindelijk tot een aantal bekentenissen van toprenners uit die stal ( o.a.. Bjarne Riïs en Erik Zabel ), maar kopman Jan Ullrich zou de aantijgingen altijd blijven ontkennen.
Jef wou aan de affaire Ullrich nog een tweede boek wijden, maar dat is er , bewust, nooit gekomen.
Intussen is Jef 74 en gepensioneerd.
Maar de passie voor de wielersport is er nog altijd.
Wanneer we het interview aanvatten, heeft hij al een vijftigtal kilometer in de benen.
Op zijn koersfiets.
Want koersen doet hij ook.
En ook nu zijn er nog mooie truien te winnen blijkbaar.
Getuige bovenstaande foto’s.
En wat er nu in Jef’s bidon zit...?
Daar hebben we het raden naar.
(willy van bouchaute)
(foto’s : jef d’hont/marc de clercq)
KLIK HIER voor het interview met Jef D'hont ( DEEL 1 : de renner )
KLIK HIER voor het interview met Jef D'hont ( DEEL 2 : de verzorger )