In the picture

Soms moet een mens zich al eens de ogen uitwrijven.

Was dat nu Tadej Pogačar die zo gezwind en gracieus het Fazantenhof kwam binnen gewalst?

Een mooie verschijning , onder het marineblauwe jasje helemaal in het roze , die bij nader toezien Stephanie D'Hose bleek te zijn.

Premier Alexander De Croo mocht dan wel een paar meter voorsprong op haar hebben , het was de senaatsvoorzitster die alle aandacht naar zich toe trok.

Voorzitter van de GP Florian Vermeersch , Tom De Grauwe , kon zich nu al verkneukelen .

Hoog bezoek in het huis , en een groot aantal Vip's die met Florian en familie mee aan tafel aanschuiven.

De asperges van de Feestarchitect smaken al even lekker als die van Van Gerven.

Misschien zijn ze wel van Van Gerven.

We moeten het Joris eens vragen.

De klok wijst amper half elf , en het is nu al hoogtij.

Voorzitter Tom De Grauwe , tevens schepen van Sport in Lochristi , staat vandaag voor een heel grote uitdaging , en dat is de organisatie van de eerste wielerkoers van die ordegrootte sinds jaren in zijn gemeente tot een goed einde brengen.

We gaan even terug naar begin jaren zeventig.

Wij zijn pas getrouwd , en net onze nieuwe woonst in Dorp-Oost 60 A ingetrokken.

Pal rechtover, aan de overkant van de drukke steenweg , woont Marcel De Grauwe , samen met zijn echtgenote Cecile en de ganse kroost.

Wie het in die jaren in Lochristi over Marcel heeft , heeft het over

' Streven naar Hoger Op ' , de wielerclub waarvan hij het hart en de ziel is.

Samen met illustere namen als onder andere Willy Van Herreweghe , Ward Staelens , Jean De Meester , en Aimé Moens..

De tijd ook van Etienne Cotman , en de ' Groene Leeuwen ' van Albert De Kimpe , vaak kind aan huis bij onze buurman van rechtover.

Mede dank zij Marcel werd er heel wat af gekoerst in de bloemengemeente, en ook heel wat feestjes er rond ingericht , die wij dan met onze band The Garnets mochten opluisteren.

Zo was het Marcel die op zaterdag 9 juli 1966 de kersverse Eurovisiesongfestival winnaar Udo Jürgens ( Merci Chérie ) naar de tent in de Bosdreef haalde , niet zo ver van de plaats waar zijn kleinzoon Tom straks samen met Florian het startschot (?) van de eerste GP Florian Vermeersch zal geven.

We herinneren ons Marcel niet alleen als een harde werker , maar ook als een warme mens , die altijd voor anderen klaar stond.

We vergeten ook nooit dat tragische moment dat zijn ganse leven in één klap omgooide.

Het was een kille november avond in 1989 .

Onze radio uitzending op de Gentse Zesdaagse zat er op , en we waren ver thuis toen een ambulance ons in Lochristi-Dorp in ijltempo voorbij schoot, om even verder aan de Hoeskensstraat halt te houden.

De ernst van de situatie was al snel duidelijk.

Marcels oudste zoon , en schoondochter hadden het bij deze gruwelijke aanrijding niet gehaald.

Hoe troost men een mens bij zo'n immens verdriet ?

Voor Tom , Marcels kleinzoontje van nog geen drie op de achterbank , was er nog hoop.

Al wist men toen nog niet hoe Toms verdere leven er zou uitzien.

Nu , zo'n 35 jaar later , staat Tom ons bij de start van zijn eerste wielerwedstrijd organisatie , van uit zijn rolstoel te woord.

Wedden dat Marcel zou fier zijn op wat zijn kleinzoon hier presteert.

Of , om het met de woorden van Tom zelf te zeggen : ' De cirkel is rond ! '.

We denken bij deze ook aan Daniël Vermeersch , de opa van Florian , die zijn kleinzoon bij de jongeren in het veldrijden bijna alle koersen zag winnen.

Daniël had in dit Lochristi (vanaf 1984 ) zomaar liefst 19 jaar lang de sjerp van Schepen van Sport om.

Hoe fier zou Daniël , die in 2019 op 84-jarige leeftijd overleed , nu wel niet zijn op het feit dat zijn kleinzoon hier in de eigen gemeente op 25-jarige leeftijd al een koers krijgt die zijn eigen naam draagt.

Weinig gemeenten ook in Vlaanderen waar de politiek en de sport zo door elkaar heen geweven zijn.

Dat was op Sinksenmaandag in het Fazantenhof meer dan duidelijk.

Op zondag 13 oktober 2024 is het weer koers in Lochristi , van een ietwat andere orde , en met een ietwat grotere ronde , waar ook Zeveneken , Beervelde , en … Wachtebeke deel van het parcours zullen uitmaken.

Het wordt nog even spannend.

Binnenkort DEEL 2 .

(willy van bouchaute)

( foto's : anne-marie couliez )

We hebben met onze goede vriend Jef afgesproken dat we mekaar rond 15 uur zouden zien op de ' Fishfood ' stand van onze buren Marc en Marleen achteraan in het park.

Maar omdat we vooraf nog eens met de camera door het park willen struinen tekenen we al om 10 uur en een 'siek ' present.

We kunnen niet zomaar aan het beeld van Graaf Renaud voorbij , zeker niet nu Ann er staat, met een pak van haar andere topstukken.

Ann Dierckx ontwierp het bronzen beeld vorig jaar , waar het bij de huldiging van de graaf al op heel wat bewonderende blikken mocht rekenen. We stellen Ann een paar vragen, maar niet teveel , want we hebben nog een lange weg te gaan.

Die weg leidt ons langs de kever van ' Cedar House Ferns '.

' Of die niet aan hun varens vreet ? '

De vraag ligt op onze lippen , maar we stellen ze niet.

John Bijl , de bedenker van het varen kwekers bedrijf uit Burgh-Haamstede ( Zeeland/ NL) , is zelf al vroeg met de gieter aan de slag.

Het wordt zonnig vandaag in Beervelde , en varens zijn daar niet al te zot van.

'Le Manoir Alexandre ' leerden we kennen in 2015 op ' Flanders Horse Event ' , ook al in Beervelde.

Het bedrijf uit Beernem heeft onder andere heerlijke ' foie gras ' uit Aveyron ( France ) in het assortiment.

Magali , zaakvoerster, en Françàise in hart en nieren , vertelt voor onze camera wat voor lekkers ze nog allemaal mee heeft.

De mooiste beelden schieten we in de grafelijke villa ,

waar Conny (Cleenwerck ) en Rita ( De Smet ) volledig opgaan in het thema.

Het Groene Paradijs lijkt hier wel ' Het Aards Paradijs '.

Laat Adam maar even , waar hij is.

De tijd gaat snel , we moeten 'opkort' maken.

We willen onze goeie vriend Jef niet ' rateren '.

Veel zien we elkaar niet , we hebben dus veel te vertellen.

Jef is niet alleen een top jurist , maar ook een aimabel en boeiend mens.

Het was ons dan ook een waar genoegen ooit – een hele tijd terug - in een assisenjury te hebben mogen zetelen bij een rechtszaak waar hij de burgerlijke partij bijstond.

Wanneer we een aantal jaren na het proces elkaar voor het eerst persoonlijk ontmoetten hier op het terras van de graaf ontstond er een band die nog moeilijk te verbreken is.

Vandaag voor ons , bij de 'Fishfoodtruck ' van Marc en Marleen , het neusje van de zalm

Het is al bij zessen wanneer we de wagen opzoeken.

Het wordt geen sinecure die door de Toverstraat te loodsen.

Gelukkig zijn er goede zielen die ons al lang kennen , die er ons een vrijgeleide geven.

(willy van bouchaute)

( foto's : anne-marie couliez)

' In oktober was het mijn moment ' , zei graaf Renaud in zijn openingsrede , ' en nu is het dat van u '.

( de graaf zette in oktober vorig jaar een stapje terug , nvdr. )

Maar , zie ik ben er nog altijd ! '.

' En , hoop van u hetzelfde ' , zag je de graaf er zo bij denken.

Het leek alsof de graaf Ivo Pauwels even een troostende schouder wou bieden , maar al snel volgden de woorden : ' we zien u hier volgende keer zeker terug '.

Komen kijken , en een glaasje drinken , zal de mede bezieler, en mede bedenker van zovele initiatieven rond de tuindagen van Beervelde zeker nog doen.

Maar dat vele jureren , en vele presenteren , dat begint toch ietwat zwaar door te wegen.

Soms komt een mens zichzelf al eens tegen.

Misschien dat er nu wel wat meer tijd vrij komt om heerlijke boeken te schrijven, in die sublieme , ongeëvenaarde schrijfstijl van hem.

Spelen met taal , zoals ook de gave van het woord hem gul en waanzinnig rijk en breed is toebedeeld.

' Het is een malt ' zagen we hem prevelen , ' en een hele dure ' zagen we hem zo denken , toen hij de Glenmorangie Tùsail , die mevrouw Caroline de Kerchove hem daarnet had overhandigd , aan een ietwat nader onderzoek onderwierp.

Sterk , en geestverruimend.

Die kronkelende zinnetjes van hem krijgen misschien een nog mooiere draai.

Bloemen waren er ook , hoe kan het ook anders in deze bloemen feeërie.

Voor jarenlange tomeloze inzet.

' Ik ben heel blij met de woorden van de graaf ' , zei Ivo in zijn dankrede.

Hun persoonlijkheden hebben , ondanks ze in heel wat verschillen , meer raakpunten dan de doorsnee toeschouwer zou denken.

We zien op dit moment twee warme mensen voor ons staan , in wiens gezelschap het zalig toeven is.

We vinden het een eer hen beiden goed , en van dichtbij , te mogen kennen.

Tot in oktober , op de Bourgondische Tuindagen in Beervelde.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Koen De Bock woont al een jaar lang in Beervelde , maar dat wist hij zelf nog niet.

Tot zaterdag.

Het was Ivo Pauwels , jury en mede bezieler van de Tuindagen, die het hem vertelde.

' Wanneer je al die edities dat je hier stond samen telt , dan zat je bijna een jaar van je leven ( Koen is 63 ) hier '.

Dat dit niet altijd leuk was voor de familie , dat beseft de boomkweker en bio ingenieur uit Oudenaarde maar al te goed.

De slotwoorden van zijn dankrede maakten dat helemaal duidelijk.

Fier als een gieter was hij op zijn gieter , helemaal in koper en al een tijdje de prijs voor de winnaar van deze toch wel illustere trofee.

We passeerden een uurtje voor de uitreiking nog aan zijn stand.

Hij wist het al een drietal weken , maar was er nog niet uit of hij een kostuum zou aantrekken of niet.

'We zouden even polsen aan de ingang bij Mevrouw Caroline' , beloofden wij.

Wij moesten daar toch naar toe.

'Dat het voor haar om het even was , een polo of een schoon hemd ', vertelden wij hem bij onze retour.

En ook nog dat hij dit jaar , naast zijn unieke wisteria , ook enkele prachtige bougainvillea's had staan.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Ze is joviaal , slim , welbespraakt, heel gedreven, en sinds kort de grote naam – grote baas hoort ze niet graag - achter Het Park van Beervelde , en zo ook de wereldbekende Tuindagen.

Mevrouw Caroline de Kerchove neemt ons mee voor een exclusief interview op een unieke locatie , één hoog in een van de rustieke bijgebouwen van het al even rustieke Koetshuis.

Het wordt een diepgaand gesprek over passie , gezin , haar nieuwe uitdaging , haar nog altijd warme vriendschap met graaf Renaud , die enkele jaren terug Het Park van Beervelde aan haar echtgenoot Cédric , volle neef van de graaf , naliet.

En uiteraard over de Tuindagen die er dit weekend aankomen , en de equipe rond haar die dit allemaal mogelijk maakt.

Graaf Renaud is intussen in de grafelijke villa , waar hij nog altijd samen met zijn echtgenote Valerie woont , een doorschijnende plastic box aan het inspecteren.

Die zit vol met design bloemen in de vorm van een tulp.

Het zijn alleen die in blauw en geel die zijn interesse hebben , de kleuren van Oekraïne , weet u wel , waar hij al voor de tiende keer op humane missie is geweest.

Hij is net terug van zondag.

Het aanschouwen van zoveel leed doet wat met een mens.

Het is niet meer dezelfde meneer Renaud die voor onze camera staat als die van een jaar geleden.

Dan kijkt men toch iets anders aan tegen de planeet , of het groene paradijs.

Het gras is immers niet overal even groen.

We hebben er begrip voor.

In de villa doet Valerie alweer haar uiterste best om met haar juwelen zo dicht mogelijk bij het thema van de Tuindagen te landen.

De villa zag er nooit eerder zo groen uit.

We schieten de beelden op woensdag , het zal er met het weekend nog groener

uit zien.

Geen grote tent van ' Delen ' op het immense grasveld voor de villa.

'Die komt pas volgend jaar terug' , zegt mevrouw Caroline ons.

Maar de private bank is ons niet vergeten , want zorgt er met haar financiële inbreng voor dat we het project van landschapsarchitect Vincent Braeckman kunnen steunen.

Dat wordt een uniek en nooit eerder gezien spektakel dat zaterdag aan pers en genodigden extra wordt gedemonstreerd.

Attractiepool is de Bar Expéri ' eau , stand 625 , net voor de vijver.

Daar zal op zaterdag ook de trofee aan de Tuinpersoonlijkheid van het jaar 2024 worden uitgereikt.

Wij kregen de naam al mee , en vinden de keuze helemaal terecht.

Er wordt op dat eigenste moment nog iemand in de bloemetjes gezet , maar zelf is die nog van niets op de hoogte.

Dus houden wij tot zaterdagmiddag nog even de lippen stijf op elkaar.

' Of ze weet hoe het komt dat de weergoden de Tuindagen altijd zo goed gezind zijn ?', vragen we nog snel aan mevrouw Caroline.

' Dat moet ik toch nog eens aan mijnheer Renaud vragen ' , krijgen we als antwoord.

( willy van bouchaute)

( camera/ foto's : anne-marie couliez )

'De Tuindagen van Beervelde '

van vrijdag 10 mei tot met zondag 12 mei 2024.

voor alle verdere info en tickets : https://www.parkvanbeervelde.be/nl/de-tuindagen/de-tuindagen-mei-2024/tuindagen

Hormonen , er is altijd wel iets rond te doen.

Door velen verguisd , door anderen geprezen.

Reden genoeg voor biologe , doctor in de experimentele geneeskunde op het gebied van menselijke moleculaire genetica Sylvie Demers om er een lijvig boek over te schrijven.

Experimentele , het adjectief spreekt voor zich.

Dan gaat het over bedenkingen en opvattingen , waarmee de klassieke geneeskunde het meestal niet eens is.

Zo vormt het boek een eindeloos pleidooi voor de bio-identieke , lichaamseigen hormonen , specifiek het 17β -oestradriol en progesteron.

De Canadese is al 28 jaar klinisch onderzoeker , en geniet wereldfaam op dat gebied.

Hormonen en menopauze roepen de dag van vandaag nog altijd heel wat emoties en controverses op , het is nog altijd zoeken naar het juiste evenwicht tussen de vrouwelijke hormonen, en de hoeveelheid ervan.

' Een boek voor vrouwen en al wie om vrouwen geeft ' staat er op bladzijde 5 te lezen , in een opvallend mooi en cursief lettertype.

En dat is het ook.

Vanaf hoofdstuk 1 , 'De vreugde van het vrouw-zijn' tot hoofdstuk 14 ,

'En wat nu?'

Dat laatste staat op zich al voor het feit dat er ook oplossingen worden aangereikt.

Sommige hoofdstukken zijn best wel aangrijpend.

Zoals hoofdstuk 8 , dat als hoofding : ' De Kankerbestrijdende Eigenschappen van Vrouwelijke Hormonen' meekrijgt.

Met er net onder : ' We zitten op een dwaalspoor '.

Best spannend allemaal.

Het boek is een absolute aanrader , we hebben het – zelfs als man – met

volle aandacht doorgelezen.

Breng je hormonen in balans en blijf langer gezond.

Hier leest u hoe dat moet.

(willy van bouchaute)

' De kracht van vrouwelijke hormonen '

is uitgegeven bij Manteau / Standaard Uitgeverij

ISBN 978 90 223 4128 5

derde druk / april 2024

telt 287 bladzijden.

Richtprijs : 24,99 euro.

Het waren de organisatoren in hoogsteigen persoon die de persvoorstelling op gang trokken , en het publiek op zondagmiddag in De Zulle in Wondelgem toespraken.

' Ik weet dat ge dit niet graag doet, hier vooraan staan ' , zei Guy Desmedt tot zijn echtgenote , maar 'chapeau' voor wat ge allemaal voor deze verkiezing doet.

Natasja Pitteman liet het zich met plezier welgevallen.

Het zal voor de 14– de keer zijn dat het echtpaar de ' Miss De Luxe ' verkiezing organiseert.

Op zaterdag 30 november zal in Salons Mantovani in Oudenaarde hun nieuwe Miss De Luxe 2025 worden gekroond.

De 17 finalisten die meedingen naar dit kroontje en het lint van MDL 2025 werden op zondag 28 april in Wondelgem aan pers en publiek voorgesteld.

We hebben in onze vorige reportages al uitgelegd waar ' Luxe ' in de titel voor staat. Verwacht dus niet meteen een vamp à la Brigitte Bardot , of een topmodel als Heidi Klüm met het lint van finaliste van Miss De Luxe om.

De selectiecriteria zijn dan ook heel ruim gemeten , zo worden er geen eisen gesteld aan lengte , is kinderen hebben of getrouwd zijn geen probleem.

En leest men er ook nog  : ' Daarenboven staat de verkiezing van Miss De Luxe ook open voor dames t.e.m. maatje 42 !

Gelukkig hebben - de dag van vandaag - lintmeters en bascules vaker last van de heersende klimaatverandering en opwarming van de aarde , wat hun precisie al eens durft aan te tasten.

Wat ons vooral bijblijft van de namiddag is dat Tiffany De Graer ( PR dame van MDL ) het als presentatrice uitstekend deed , en de huidige Miss De Luxe 2024 , Shauny Van Laer naast haar niet veel moest onderdoen.

Wanneer we , met geoefend oog , de finalisten overschouwen , weten we nu al dat we op 30 november bij de finale vooral Pheline Bogaert en Amber Vankerschaver moeten in de gaten houden.

Al liep Amber , voor de gelegenheid getooid met ellenlange extra wimpers , er nog ietwat onwennig bij.

Gelukkig hebben ze bij Miss De Luxe nog wat goede coaches in huis.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Geen 'klotere' stad om met de wagen te doorkruisen dan Antwerpen-Stad.

'Sens-uniques' , doodlopende steegjes , opengebroken straten , omleidingen , 'opstroppingen' , je kan het zo gek niet bedenken.

Zo deden we langer over de afstand van de tunnel onder het justitiegebouw tot de ingang van de Indigo parking onder de Groenplaats , dan die van onze thuisbasis Lochristi tot de ingang van de Kennedy tunnel.

Mochten we Sinjoor zijn , we zouden nu al weten voor wie we op 13 oktober niet moeten stemmen.

Gelukkig maakt de feeërieke aanblik van de prachtige ' lusterzaal' , 3 hoog in het Hilton Hotel , vrijwel alles goed.

De tafels staan enig mooi en in maagdelijk wit gedekt.

Het Miss Wellness Beauty Comité doet nu al beter dan het Antwerpse Stadscomité.

We zitten aan tafel 13.

We checken nog even op onze smartphone , van Chinese makelij , of het wel degelijk zaterdag is vandaag , en niet vrijdag.

De receptie gebeurt aan tafel .

We hebben nog maar goed en wel onze stoel onder ons gat geschoven of er komt een zwaarwichtige dame , eveneens van Chinese makelij , meteen ons fluitje vullen.

We zijn daar heel blij mee , want het gebeurt niet zo vaak dat een zwaarwichtige dame van Chinese makelij op zaterdag uw fluitje komt vullen.

Even besluipt ons het idee om haar de mop te vertellen van de Chinese dienster die zonder lidwoorden zit, en in haar restaurant ietwat aarzelend op een klant afstapt.

U kent ze wel : van ' Wilt u ME NU ? ' , waarop de klant antwoordt :

' Straks misschien , maar ik ga eerst een beetje eten '.

Maar we houden ons gelukkig in , en zeggen alleen maar :

谢谢,你做得很好.

Wat zoveel betekent als ' Xièxiè , nǐ zuò dé hěn hǎo' , of

' Dank u wel , u doet dat goed ! '

De 'Burrata' met honingtomaatjes , parmezaan, kappertjes , en pijnboompitten ( op zich al een delicatesse ) is een streling voor onze tong.

De Tournedos van Kalf met gegratineerde aardappelen en seizoensgroeten

( chapeau voor de chef die deze samenstelde ) moet niet onderdoen.

Zo wijst de klok al snel 20u30 aan.

Lichten uit in de zaal , spots aan op het podium.

Patrick ( Matthys ) heeft voor een verhoogje voor de camera gezorgd , zo hebben we niet alleen een aardig zicht op de Bühne , maar ook op de zaal die afgeladen vol zit met Vip's.

Hiermee scoort Miss Wellness Beauty zelfs beter dan Miss België.

Er is meer , want Virginie Claes , de eerste Miss België onder Darline Devos , en zowat de vaste presentatrice van de Miss België finale in het Plopsatheater De Panne , zal hier vanavond in het Hilton naast Cynthia Reekmans deels de presentatie op zich nemen.

Een Miss Belgian Beauty en een Miss België samen op een podium.

Jammer dat Ignace het niet meer mag meemaken.

De ellenlange mooie benen van de beide schoonheden kunnen we u in de onderstaande video helaas niet laten zien.

Niet alleen omdat beiden gehuld zijn in een al even ellenlange avondjurk , maar ook omdat de camera van Neda ietwat in de weg staat.

Omdat we haar nog kennen als de lieve collega van vorig jaar , vinden we dat niet zo erg , en al zeker niet nu ze zwanger lijkt te zijn van haar partner Raymon ( zonder d ).

' Je bent de dag van vandaag beter zwanger dan zanger ' werpen we haar toe.

Wat een enig mooie glimlach op het gelaat van de Hollandse met Iraanse roots tovert '.

' Ik ben uitgerekend voor 10 augustus ' , zegt ze ons.

Raymon heeft dat gedaan , ook het uitrekenen , en laten Hollanders uit Dordrecht nu heel sterk in uitrekenen zijn.

Na een filmpje over de 22 finalisten in de eigen habitat , schieten de 'backlights' volop in actie.

Tot zolang die niet in overdrive geraken is daar niks mis mee.

Hier geven ze het openingsdefilé zelfs een extra mooie dimensie mee.

MWB 2023 Kelly voert in gitzwart broekpak en met stevig decolleté de hele bende aan.

Dit is meteen al een knappe opening , de toon zit nu al goed.

Nu komt de glazen – is waarschijnlijk van plastic – box eraan.

Die we al kennen van vorig jaar , dus we weten al dat elke kandidaat daar een papiertje mag uit grabbelen , waar een vraagje op staat.

Het zijn Cynthia en Virginie die dat vraagje om beurten mogen stellen.

We zullen hier meteen maar al een pluim voor het geluid geven.

De conversaties waren glashelder te horen , wars van ook maar enig piepje.

Steevast voorzitter van de jury Davy Brocatus krijgt dus alles goed mee.

Bij dit onderdeel is het vooral Emily Verhulst (26) uit Gistel die ons opvalt.

Emily is een knappe donkerharige schoonheid , wiens visuele expressie het hier doet .

Haar handgebaren , de nagels knap gelakt , getuigen van een onmetelijk fijne elegantie , die op die manier haar mondigheid nog dat ietsje extra cachet geven.

Nadat Ashley, kandidate met het nummertje 11, haar papiertje uit de box heeft gegrabbeld en haar vraagje heeft beantwoord , komt toneelmeester Dave ( Ghysels ) het boxje weg graaien.

Zo heeft Danzel wat plaats om naast zijn zangkunsten ook wat van zijn danspasjes te etaleren. Je weet nooit wat er anders met zo'n glazen boxje gebeurt.

Niet dat Danzel ooit ' Dance with the stars ' gaat winnen.

Want , alleen is maar alleen.

Straks zal Charles ( Van Domburg ) op zijn beurt het kot in vuur en vlam zetten , daarvoor heeft hij zijn maat en 'allumeur ' Wim ( Soutaer ) mee.

Met twee is beter dan alleen.

Eens Danzel uitgezongen , mogen de resterende 11 finalisten verder in de box – die Dave intussen stiekem heeft teruggezet – graaien.

Intussen begint het ook al wat rumoeriger te worden in de zaal.

Cynthia moet daarbij af en toe eens wat mensen tot de orde roepen , al is daar weinig beginnen aan.

Na Oele (De Witte ) uit Sint-Niklaas mag het boxje weer weg , en is het tijd voor 35 seconden backlight sympfonie.

Kijk eens wat we allemaal in huis hebben.

Over het defilé in stadskledij is heel goed nagedacht .

We moeten stellen dat dit van hoog niveau was, met de dames die gracieus in blokjes van vijf naar voren komen , en eens bijna vooraan zich nogmaals opsplitsen.

De plaatsing is perfect , en dames hebben hier goed geluisterd , zowel naar defilé coach Dave als naar Daisy ( De Cooman ) , de styling en etiquette coach.

Even later is het bikini defilé van een al even hoog gehalte , al moet het publiek alweer eerst - zo'n 27 seconden deze keer , dat zijn er al acht minder - 'backlight' geflikker ondergaan alvorens het de eerste bikini te zien krijgt.

Van het strand naar het gala.

Ze hebben uitstekende kledij sponsors bij Miss Wellness Beauty.

Alvorens aan de grote ontknoping te beginnen , worden er nog wat

' beauty -awards ' uitgereikt (Liesje Van Wassenhove is echt wel fotogeniek ) en wat extra linten omgord , zoals dat van Miss Wellness Symphatie , dat om de schouders van Sanne Van Hecke uit Oostkamp wordt gedrapeerd.

Tot onze grote vreugde haalt Emily (Verhulst ) ook een 'awardje' binnen.

We kunnen u nu al verklappen dat ze straks niet het erepodium haalt.

Wanneer Davy ( Brocatus ) het podium opkomt weet men hoe laat het is.

Dan is het meestal iets over middernacht.

Anders dan zijn naam doet uitschijnen, raakt Davy nog altijd in één stuk de scène op , zelfs met een papiertje in de handen , waar de namen van zowel de tweede en eerste eredame op staan , als de naam van de winnares van de avond.

De eerste naam die uit de mond van Davy komt is die van Charmei Nijs , die meteen het lint van tweede eredame krijgt omgespannen.

Charmei is 24 , komt uit Rillaar , en heeft haar eigen CN Beauty instituut.

Wanneer Davy nog eens de mond opendoet , komt daar Phebe Bovendaerde uit gevloeid. Phebe zal dus de rest van het jaar , en ietsje erover , met het lint van eerste eredame rondlopen.

Eens dat omgord , probeert Davy er ietwat de spanning in te houden.

Het is even wachten op tromgeroffel.

Dat er niet zo direct komt.

Omdat een mens daar niet eeuwig kan blijven staan , roept Davy dan maar

Kimmi uit tot de nieuwe Miss Wellness Beauty 2024.

Kimmi Malfait is een schatje , zo ééntje dat met haar glimlach ineens een gans wolkendek openbreekt.

Kimmi straalt vreugde en blijdschap uit , en is in onze ogen en die van velen , vanavond de verdiende winnares.

Geen enkele discussie over.

De 34-jarige nagelstyliste met eigen Beauty salon

( Kimmi Nails & Beauty ) in Ravels is een zegen voor deze verkiezing.

We interviewen de kersverse Miss Wellness na afloop in de foyer van het

Hilton , samen met choreograaf Dave Ghysels , en grote baas Patrick

Matthys. ( video komt binnenkort ) .

De slagbomen van de Indigo Parking vertikken het meerdere keren om open te gaan.

Na een tiental verwoede pogingen wordt het uitrit ticket dan toch gelezen.

Het wordt weer een eindeloos en lange rit langsheen barricades en opengebroken steegjes eer we de Leien bereiken.

Klote stad !

(willy van bouchaute)

(foto's: anne-marie couliez)

Ze is jong (28) , ze is knap , en ze is slim.

Nochtans staat haar naam op de cover twee maal kleiner, en 10 maal minder vet dan die van medeauteur Tom.

Noblesse Oblige !

Maar we maken ons , gezien haar juridische achtergrond , sterk dat haar inbreng bij het schrijven van dit boek niet te onderschatten valt.

Francesca Van Belleghem ( Erpe-Mere) – zo heet ze voluit – heeft immers een master in de rechten op zak, behaald aan de Katholieke Universiteit Leuven.

Ze is gespecialiseerd in migratie , en momenteel aan de slag als parlementair medewerkster van Vlaams Belang ondervoorzitster Barbara Pas.

De kiezer vindt haar bij de Oost-Vlaamse Kamerlijst voor Vlaams Belang op de derde plaats.

Francesca is ook nog eens het gezicht achter de migratiebarometer.

U kan zich al indenken waar de vele cijfers , statistieken, en grafieken in dit boek

vandaan komen.

Met Tom Van Grieken vormt Francesca hier een stevig geoliede tandem.

In radiotermen zou dat ' de ideale sidekick ' heten.

Het doet ons een beetje denken aan het dubbelinterview dat we enige jaren terug hadden met Anke (Vandermeersch) en Filip (Dewinter) , waarbij Anke voluit stelde :

ik ben altijd in de weer om Filip juridisch met raad en daad bij te staan.

In de politiek zijn juiste en goede adviezen goud waard , vooral bij een materie waarover het in dit boek gaat.

' Migratiestop ' heeft alvast een enig mooie cover , met glanzend wit , lichtgrijze achtergrond , kantelende dominosteentjes , en stevige gitzwarte letters met een ferme okergele dwars streep door de O.

Het telt zomaar liefst 237 blz.

Dat is al wat.

Het krijgt als boventitel ' Uit liefde voor ons volk ' mee.

Het is onderverdeeld in 10 hoofdstukken , ' an sich ' nog eens op gelijst in diverse paragrafen , met vaak welluidende titels als ' Vivaldi , kroniek van een catastrofe ' of ' Jambon 1 , veel geblaat , heel wollig.

In de hoofdstukken 8 en 9 wordt zowel de financiële als de maatschappelijke kostprijs van immigratie uitgelicht.

Wanneer je met iets komt , moet je het goed onderbouwen, al hadden we het hier graag nog iets dieper en individueler willen zien gaan.

Misschien dat die ene autochtoon die elke maand met een pensioentje van amper 1100 euro ( ik noem maar iets ) moet rondkomen , wel graag eens wil weten waarom die ene immigrant , die net is geland en niks heeft bijgedragen dan zomaar maandelijks 1500 euro ( ik noem maar iets ) toegestopt krijgt.

En , hoe het met het gratis buskaartje zit , het abonnement voor de smartphone , het sociale tarief , waar die ene autochtoon al zo lang om vraagt , maar wiens eigen huisje dat hij in betere tijden kon bouwen , in de weg zit.

Het lijstje is lang.

De partij krijgt al eens het verwijt dat ze , wat immigratie betreft , op alles en nog wat kritiek heeft , maar nooit met alternatieven en oplossingen komt.

Daar moet hoofdstuk 10 dan toch de nodige verandering in brengen.

Hier worden meteen 10 paragrafen met ' Realistische Oplossingen ' aangereikt.

Al is papier natuurlijk nog altijd heel geduldig.

Het is niet simpel om bij het lezen van dit boek , altijd goed bij de les te blijven.

Verwacht niet dat het leest als een stationsromannetje , het gaat dan ook om de pure realiteit.

Die is op zich al complex genoeg.

Wie vandaag goed om zich heen kijkt , weet al hoe morgen er zal uitzien.

Maar zover is het nog niet.

Zo ver zal het pas morgen zijn.

Eens het zo ver is.

Op 9 juni 2024 dus !

( willy van bouchaute )

het boek wordt ook live voorgesteld , voor info

https://immigratiestop.be/

Immigratiestop

is uitgegeven door Uitgeverij Egmont

April 2024

ISBN 978-90-788-9867-2

richtprijs : 19,95 euro

Voor wie het vorig weekend heeft gemist , is het uitkijken naar volgende vrijdag , zaterdag en zondag.

Dan ontvangen Petra en Herman in hun schitterend kader , dat het Kasteel van Saffelaere zo uniek maakt , voor het tweede weekend op rij drie kunstenaars van eigen bodem.

Al is Christine Ostyn , met haar West-Vlaamse roots , en al niet onaardige bekendheid , toch een buitenbeentje.

Christine heeft heel wat van haar top juwelen mee naar Zaffelare.

Dat ze veilig en wel achter slot ( geen grendel ) zitten , wil al wat zeggen.

Al gaan de deurtjes van de al even prachtige etagères voor onze camera toch even open.

De stem is door het vele praten een beetje weg , maar we krijgen toch een interview.

Vooraan in het Kasteel laten Hilde en Dick hun pronkstukken zien.

Hilde De Cleene is de dochter van de vroeger zo bekende huisarts in Zaffelare.

We hebben met onze band nog veel van zijn legendarische feestjes opgeluisterd.

Hilde laat hier enkele unieke stukken van haar zelfontworpen keramiek zien.

Dick Schelpe is een Kluizenaar.

Niet dat hij zo op zichzelf is , nee, hij is gewoon een stukje van Kluizen , de beroemdste deelgemeente van Ertvelde.

Dick is bronsgieter , beeldhouwer , keramist en nog zo veel meer.

Zijn werk doet ons een beetje denken aan dat van streekgenoot Dirk De Keyzer , en laat dat een groot compliment zijn.

We laten de camera even het werk doen , zodat u nu al van dit moois kan mee genieten.

U kan in combinatie met het bezoek aan deze tentoonstelling , intekenen voor een exclusief keuzemenu.

Alle info op : https://kasteelvansaffelaere.com/aurum/

(willy van bouchaute )

(camera /foto's : anne-marie couliez )