In the picture

Twee jaar geleden heette het een gat in de markt te zijn.

De eerste editie van “Yesterdayland” startte dan ook veelbelovend.

Het motto luidde : “Geef de ietwat oudere bevolking het gevoel dat ze weer jong zijn.

Door artiesten waar ze vroeger mee dweepten op een podium te zetten , zou de vlam al snel

weer oplaaien.

Niet evident, want die vedetten van vroeger moeten niet alleen “nog willen”, maar vooral ook “nog kunnen”

En, bij de één lukt dat al wat beter dan bij de ander.

De meeste artiesten , die op de eerste editie present tekenden, waren - eens ter plaatse - maar al te blij om nog eens voor zo'n massa volk hun grote successen van toen te kunnen zingen.

Er hing dan ook een heel gemoedelijk sfeertje.

Het publiek omarmde de artiest, en de artiest het publiek.

Ook de pers werd door de sterren van toen met plezier te woord gestaan en door de organisatie met de nodige egards ontvangen.

We schreven er dan ook een lovende reportage over.

Het leest als een sprookje, maar u weet hoe dat gaat met sprookjes.

http://in-the-picture.be/cms2/index.php/617-ergeet-tomorrow-hier-is-yesterdayland

Vorig jaar hing het aan een zijden draadje of het evenement al dan niet zou doorgaan.

In de nasleep van de eerste editie was er blijkbaar één en ander fout gelopen, maar uiteindelijk kreeg men in laatste instantie het festival toch weer op de rails.

Omdat wij transparantie hoog in ons vaandel dragen, besloten wij dan maar deze tweede editie fijntjes aan ons te laten voorbijgaan.

Met wat we vandaag weten, was dat niet eens zo'n slecht idee.

Het moet zowat 11u 15 geweest zijn wanneer we de wagen op Parking D neerzetten.

Voor de laatste 800 meter hadden we zo'n 40 minuten nodig.

Het succes doet niet alleen wat met het verkeer, maar ook met een mens blijkbaar.

Geen pers meer toegelaten bij de artiesten deze keer, en hun al zeker geen vragen meer stellen.

Net zoals u zich afvraagt wat deze foto van Frank Galan en zijn Christel hier naast de beelden van The Manfred Man's Earth Band komt doen, stellen wij ons de vraag wat wij hier eigenlijk zijn komen doen.

Gelukkig was er nog het respectvolle vingertje van Guy De Pré.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke / anne-marie couliez)

Klik HIER  voor DE FOTO'S

“Wat we van de show vonden” vroeg de grote baas ons na afloop van de première midden juli.

Die vraag kwam er niet zomaar, want er is heel wat gesleuteld aan de jarenlange vaste stijl van het huis.

Ben Van den Keybus is een pienter zakenman die vooruit wil in het leven.

“WP”, Hotels & Events.

De rugzijde van het visitekaartje staat al aardig vol : “Aazaert, Saint-Sauveur, Pantheon Palace” met 4 sterretjes onder.

“Moby Dick, Paradiso” met 3.

“ Starckx “ restaurant, Het Witte Paard Revuetempel, Kustheater 't Colisée.

Meer plaats op het kaartje is er niet.

Overgrootvader Louis ( Smets ) , bij wie het eigenlijk allemaal begon, zal wellicht van hierboven bewonderend toekijken hoe zijn achterkleinkind met tomeloze ambitie zijn werk verder zet.

Met eeuwenlange tradities breek je niet zomaar.

Dus meegaan met je tijd, doe je stilletjes aan.

Enkele jaren terug werd de zaal al eventjes aangepast.

Zo werd er langzaam aan afgestapt van de typische “ Weinstube- en Oberbayern look “, het decolleté van de Dirndls oogde wat minder diep, het oude decor verdween en er kwam een heuse reusachtige “video wall” voor in de plaats.

“Imagination “ zo heet de nieuwe avondrevue die nog tot en met 9 september loopt in de Vissersstraat 53 in Blankenberge.

Ook hier is ferm aan gesleuteld, niet het minst aan de cast.

Met niet langer Sandrine op het podium.

Bye ook aan Nele Goossens, die na jaren trouwe dienst al tot het huismeubilair behoorde.

Geen Nathalie De Bruyn meer als choreografe en danseres.

Minder zichtbaar, maar ook niet meer aan het lichtorgel, haar man Kris De Sutter.

Bij het vaste huisorkest niet langer Dirk De Schoenmaker aan de sax.

Die maakte vorig jaar al niet langer deel uit van het muzikale team.

Daisy Thijs is er, misschien voor de laatste keer, wel nog bij, maar ook zij voelt de nieuwe (vooral jonge) wind al in de rug.

De nieuwe zomerrevue van Het Witte Paard noteer je maar best met stip in je agenda.

Meer zelfs, je mag er zelfs een paar uurtjes file voor over hebben.

Muzikaal top, oogverblindende decors – de video wall laat indrukwekkende beelden zien - een ballet om van te snoepen, en internationale acts, die je zo van je stoel blazen.

Van Patrick Onzia wisten we al lang wat voor goede zanger hij wel is, maar Dimitri Verhoeven verbaasde ons meer dan ooit tevoren.

Olala, wat een talent is dit.

Steve Ryckier bewijst hier dat hij heel wat meer kan dan liedjes van Elvis zingen.

En de zusjes Satyn (spreek uit Satijn) zijn gewoon top.

Wat Katy tijdens de tekenact samen met Dimitri Verhoeven hoog boven in de coulissen laat horen (zie video onderaan ) is wereldklasse.

Daisy (Thys ) mag dan wel al wat ervaring hebben met revues als deze, er staat straf volk naast haar.

Geen geldverslindende buitenlandse grote namen meer op de affiche , zoals The Gibson Brothers, Ottawan, Precious Wilson, Rob De Nijs of Peter Koelewijn.

Wel Nest Adriaensen van The Strangers.

Antwerpen boven dus.

Al wordt die wel een ganse zomer lang omringd door buitenlandse acts.

En dat zijn niet van de minste.

De onderstaande beelden die we vorige donderdag van de show maakten zullen deze woorden staven.

Al vonden we wel dat de beginact beter had gekund.

De nieuwe weg die Het Witte Paard stilletjes aan het verkennen is, werpt nu al zijn vruchten af.

De commentaren die we na de show opvingen waren beduidend positief.

Al hoorden we hier en daar de quote " dat Nele Goossens het toch ook goed deed “.

De sketches waren inderdaad heel wat minder in aantal – Patrick Onzia is nu eenmaal beter zanger dan entertainer – en de typisch volkse humor van Nele werd nu wat meer bijgeschaafd.

Hoewel dijenkletsers als “ mijn soldaat staat altijd paraat “ en “ uw piemel zit in de weg “ eerder in de namiddagshow met Jacky (Lafon) applaus halen dan hier.

Maar zoals eerder gezegd “ langzaam afbouwen “ is de boodschap.

Dat er ook bewust gekozen is voor meer interactie met het publiek mag ook duidelijk zijn.

Sommers, De Kreuners en “Leef “ van Dré Hazes, het ging er in als zoete koek.

Enig mooi ook hoe Beatles tegen Stones werden uitgespeeld.

Zolang ze het in Het Witte Paard bij live muziek houden – geen beter dan Patrick Desmedt –

blijven we fan.

En uiteraard ook van de zusjes Wendy en Katy Satyn, met wie we na afloop van de show een interview hadden.

Voor tickets en verdere info : “https://www.witte-paard.be/ “

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

 interview met Katy en Wendy Satyn.

Het is zaterdagmorgen iets voor 9 wanneer we Sluis ( Nederland ) binnenrijden.

Aan het stuur onze echtgenote die ons later op de dag in Watervliet zal komen oppikken.

Op de achterbank onze fotograaf die vandaag per uitzondering een deel van het camerawerk zal doen.

Het Belfort in Sluis is nog niet echt open, maar een camera van die ordegrootte opent vele deuren.

De organisator van de BeNeladies Tour die hier op de derde dag van de vierdaagse van start gaat, loopt er verbazend rustig bij.

Oordeelt u zelf …...

“ 't Is in de sacoche ! “ moeten ze in Wenduine gedacht hebben toen ze “radio icoon” Guy De Pré hadden kunnen strikken voor de derde editie van hun jaarlijks retrofestival.

Het weer zat niet echt mee maar dat hield de liefhebbers van de “rockabilly” muziek, en de “vintage die hards” niet tegen om vorig weekend massaal naar de Rotonde in Wenduine af te zakken.

Daar stonden ook nog eens zo'n honderd oldtimers in al hun glorie uitgestald.

Intussen konden “danslustigen” hun hart ophalen bij de tonen van diverse live bands

heerlijk uitgedost in de kledij van de six- en seventies.

Kledij, die je zelfs ter plaatse kopen kon op de speciaal ingerichte retromarkt.

We gingen zondagmiddag zelf even kijken, en hadden uiteraard onze camera mee.

En ook onze microfoon, waardoor “special guest” ( zo stond het op de affiche ) Guy De Pré maar al te graag in alle eenvoud en met de nodige spitse humor zijn passie preekte.

Laat u maar helemaal gaan...

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Zaterdagavond 6 juli 2019.

'De voorstelling start om 20u30 , maar de fotografen zijn welkom vanaf 18 uur '.

Dat is wat er op onze uitnodiging te lezen staat.

Omdat we sinds kort – in ons zog - een camera meezeulen, voelen we ons naast journalist ook een beetje fotograaf.

Wanneer we rond kwart voor 6 PM - ruim op tijd dus – samen met onze echte fotograaf de parking van de Carré opdraaien is de trein echter al vertrokken.

Een oud “ zeer “, waar ze bij de Belgische Spoorwegen gelukkig nog geen last van hebben.

Zo missen we enkele passages en balkonscènes , maar erg is dat nu ook weer niet.

Het zal trouwens het enige valse nootje van het moment zijn, want wat we in de loop van de verdere avond zullen te zien krijgen getuigt van een hoopvolle nieuwe wind.

Qua aantal aanwezige kandidaten spande Oost-Vlaanderen met 26 meisjes de kroon .

In de brochure stonden ze met 34 afgebeeld, maar begin juli blijken er nogal wat dames met vakantie te zijn.

Luxemburg scoorde dan weer het minst in aantal, met amper 4 kandidaten die naar Willebroek kwamen afgezakt.

Dat is 3 minder dan het totaal aantal deelneemsters voor deze meest zuiders gelegen provincie .

Voor wie van statistieken houdt : Oost-Vlaanderen levert 34 kandidaten, Antwerpen 28, Brussel 22, net als Limburg, Luik 21, Henegouwen 20, Vlaams-Brabant 17.

West-Vlaanderen doet het met amper 14 deelneemsters, Namen met 13, en de kleine zusjes Waals-Brabant en Luxemburg zijn respectievelijk met 9 en 7.

Dat betekent dat er voor de lichting 2020 gestart wordt met een totaal van 207 meisjes.

149 van hen tekenden zaterdagavond present in de Carré.

58 bleven thuis of waren met vakantie.

Het ging vooruit zaterdagavond in de Carré.

Dat is ooit wel eens anders geweest.

Geen ellenlange aparte fotosessies meer op het podium, geen langdradige videoprojecties meer op het scherm, maar een presentatie waar vaart in zat,

met de nodige variaties tussen de persoonlijke voorstelling en het bikini defilé.

En zo waar eindelijk een lichttechnicus die begrepen heeft dat het hier om een missverkiezing gaat, en niet om een discoparty.

Geen “stroboscoop – geflikker” meer, en voldoende wit licht om de fotografen en cameralui optimaal hun werk te laten doen.

De Carré heet nu Club Carré, en dat werpt zo zijn vruchten af, blijkbaar.

De show eindigde ook op een zalig uur.

Goed gedaan, dat belooft voor de toekomst.

Na “Me too” , tijd voor de Ta (t) too !

Ook hier duikt de “ even stoer doen “ rage op.

Sommigen houden het dan wel heel sober met een paar Chinese inktvlekken op de bovenarm, maar anderen schrijven dan weer een groot deel van hun bovenlichaam vol.

En deze dan nog :

“You never know

how strong you are

until being strong

is your only choice”

Je moet al over een lange en stevige linkerdij beschikken om deze boodschap van vier regels feilloos over te brengen.

Met op de rechterarm dan ook nog eens een Solsleutel, wat muzieknoten en “ Familia “.

Sterk volk die Antwerpenaren!

Vooraleer deze 207 kandidaten herleid worden tot ongeveer 30 nationale finalisten is het nog een lange weg te gaan.

Eens de provinciale uitslagen zijn bekend, komt er al wat meer duidelijkheid.

Via deze link blijft u verder op de hoogte : www.missbelgium.be

Gewoontegetrouw liften we er op de Nationale Missendag toch al een paar snoetjes uit.

Gewoon omdat ze ons op de één of andere, maar altijd positieve, manier zijn opgevallen.

Hatice Cetin is er zo eentje, 23, uit Libramont ( provincie Luxemburg ).

Chelsy De Witte (20) uit Zelzate (O-Vl.) zien we ook lang meedraaien.

Om verder in de gaten te houden : Bélinda Cerini ( 25, Thimeon, Henegouwen) ,

Shauny Van Laer ( 23, Roosdaal, Vl.Brabant) , Vienna Lezan De Malizard (21, Vivegnis, Prov.Luik ) en Angelina Lejeune ( 17, St.Martens-Latem, O.Vl.).

Mocht deze laatste ooit de troon van Miss België bestijgen, kunnen ze altijd rekenen op Michel ( van den Brande -Kontrimo ) om die bouwen.

In onderstaande video's passeren alle meisjes de revue, en ziet en hoort u ook een interview met Chelsy ( De Witte ) en Inara ( Wytinck ), beiden kandidaat voor Miss Oost-Vlaanderen.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Klik HIER voor DE FOTO'S

Omdat we de laatste voorbereidingen niet wilden missen waren we al een uurtje vooraf aan de Rue Paul Douce 78 in Damery .

Dat kon omdat we ons zondagnacht al mochten neervlijen in de heerlijke

“ Chambre D'Hôtes Entre Amis “ van Micheline en Marnik zo'n 20 kilometer verderop in Plivot.

Een enig rustiek dorpje in de Champagnestreek waar de “Breydelkaravaan” zo'n 6 jaar geleden ook al neerstreek.

Meer dan 1000 bezoekers zal Ivan De Keyser, zaakvoerder van “ Breydel “ , en zijn team hier in het park achter de “Mairie “ ontvangen.

Om 11 u zal DJ Kristof het eerste nummer starten en om 12 uur zal de Breydelreuzenpan worden aangestoken.

Alleen dit al is een ceremonie op zich.

In die pan zal er even later naast de ajuin, de aubergines, de paprika's, uiteraard ook de traditionele Breydelspek en Breydelham worden gedeponeerd, alles overgoten met een provinciaalse saus en een volle magnumfles Kwaremont bier.

Samen goed voor een inhoud van zo'n 600 kilo.

Rond 13 u stonden er al lange rijen aan de buffetten om van al dit heerlijks te proeven.

En de Belgische, ter plaatse vers gebakken, frieten mochten uiteraard ook niet ontbreken.

Even werd gevreesd dat zelfs die 600 kilo niet zou volstaan om alle aanwezige magen te voeden, maar uiteindelijk kreeg ieder meer dan zijn deel.

Dat “ Alain Avart “, burgemeester van Plivot , zijn “copain” Ivan De Keyser niet vergeten is, bewees hij door zijn aanwezigheid hier.

Voor het vlot meezingen van “ mijne vlieger en zijne steert “ is het nog wat te vroeg, maar de studentenfanfare Ghendt , die ook was meegereisd , kon hem toch wel bekoren.

“ Het is nog niet gelukt om hem naar België te krijgen”, zei mevr. De Keyser ons in onderstaand interview, “ maar we blijven proberen ! “

Ook Madame Danièle Fortier, burgemeester van Damery was meer dan gelukkig met de komst van het topbedrijf uit Gavere.

“Nooit eerder zoveel volk in mijn gemeentepark gezien” vertelde ze voor onze camera.

Met een dankbare blik richting organisator, die we uiteraard bij het interview betrokken.

Iedereen in Tour de France sfeer.

De zanger van Fox & the Bullocks, die in Damery samen met DJ Kristof , voor de muzikale omlijsting zorgden, had voor de gelegenheid zelfs een bolletjestrui aangetrokken, niet wetende dat het een landgenoot zou zijn ( Tim Wellens ) die hem vanavond bij de aankomst in Epernay zou mogen omgorden.

Lieven Tack, van het Lucien Buysse Comité, kwam met een kopie van de fiets van de Tourwinnaar uit 1926 naar Damery.

Zijn verhaal hoort u in het interview hier onderaan.

Heren met gele petjes en dames met gele topjes, het sfeertje zat helemaal goed.

Eens ondergedompeld in al die gezelligheid zou men het bij God nog vergeten dat hier vooraan ook nog eens de derde etappe van de Tour passeert.

Met anderhalf uurtje vooraf, de doortocht van de publiciteitskaravaan, die nog altijd zijn gelijke niet kent.

De eerste renner die voorbij scheerde was Tim Wellens, een Belg dan nog.

Zijn voorsprong zou hij echter niet volhouden tot aan de meet in Epernay, waar het een Fransman was – Julian Alaphilippe – die deze derde etappe won.

Zo konden de echte Fransen op het Breydelfeest ook volop meevieren en werden er aan de champagnebar nog wat extra champagneflessen ontkurkt.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez).

https://www.breydel.be/

http://www.chambre-dhotes-en-champagne.fr/en/

Breydel Tourfeest 2019 @ Damery  Sfeerbeeld DEEL 1 ( wordt vervolgd )

 Breydel Tourfeest 2019 @ Damery  Sfeerbeeld Passage Publiciteitskaravaan

Breydel Tourfeest 2019 @ Damery  Sfeerbeeld DEEL 1

Evenveel publicitaire aandacht als de mannen kennen ze nog niet, de dames van het wielrennen.

Maar ene Geert Stevens is aardig op weg om daar snel verandering in te brengen.

Zijn eerste zet was het opstrarten van " De Omloop Het Nieuwsblad voor vrouwen ".

Daarna volgde vijf jaar terug het in gang zetten van  de " BeNeLadies Tour "

En die is dus nu aan haar 6-de editie toe.

Van 18 tot 21 juli, met start in Utrecht en aankomst in Zelzate : https://www.beneladiestour.be/wedstrijd/parcours/

Wij spraken Geert aan de vooravond van deze unieke rittenkoers op de persconferentie tussen de "bierketels" van de "Wilde Brouwers" in Merelbeke...

Nee, de caravan staat niet zomaar ergens diep in de Vlaamse velden, maar wel vier hoog aan de Hurstweg in de Gentse Kanaalzone.

8 is het huisnummer.

“Dat nummer steek je best niet in je GPS, want dan raakt zelfs “ Waze “ hopeloos in de war”, zei Fabienne ons op één der mooiste locaties in het Gentse.

Fabienne is één van de 30 medewerkers van “ Rooftop Bar & Restaurant Gaston “ die u ,vier hoog boven de Arteveldestad, een ganse zomer lang niet alleen een uniek uitzicht maar ook een zuiders vakantiegevoel bezorgen.

Wij gingen bij de “Grand Opening”- want zo stond het in de uitnodiging die Lies van Turbulence ons stuurde- eens kijken of ook in onze ogen het plaatje helemaal klopte.

Knipper maar even mee...

(willy van bouchaute)

We schrijven 2009.

De kroon van “ Miss Style 2010 “ op het hoofd van Liesbeth Bruneel weegt zwaar.

Letterlijk en figuurlijk.

Maar de Izegemse is dan al , ondanks haar jeugdige leeftijd , een sterk

“madam”.

Blond, blauwe ogen , bleke huid, en ietwat voller dan de doorsnee Miss.

Het soort meisje dat men nu alleen nog maar in de valleien van de “Kitzbüheler Alpen” of diep in het “Schwarzwald” vindt.

Mocht Pieter Paul Rubens nog hebben geleefd, haalde die meteen zijn palet boven.

Vijf later zien we Liesbeth terug.

Ze heeft net de organisatie van “ Miss Fashion “ op zich genomen.

We weten dan al dat de verkiezing in goede handen is.

We zien ook nog altijd die klare en eerlijke open blik in haar ogen.

In 2015 en 2016 draaien we twee reportages rond de organisatie.

Het lijkt goed te gaan met Liesbeth en de mensen rond haar.

Door de drukte en het feit dat we op vele andere journalistieke terreinen actief zijn, verliezen we elkaar een beetje uit het oog.

Tot we een aantal weken terug een telefoontje krijgen.

Liesbeth lijkt een beetje verrast dat haar gsm-nummer nog altijd in onze telefoon zit.

Blijkt dat ze ons heel belangrijk nieuws te melden heeft.

We spreken dan maar meteen een datum , uur , en locatie af.

Het weer zat niet mee, voorbije woensdagmiddag.

Het anders zo feeërieke terras van “ Fleur de Lys “ in Lochristi ligt er troosteloos bij.

We doen de opname dan maar binnen, in de bar van het restaurant.

Aan de tafel recht voor ons zitten naast Liesbeth nog twee mensen.

Lauranne ( Mertens ) en Ken ( Van Autreve ) hebben ons ook één en ander te vertellen.

We zijn, net als u , benieuwd !

(willy van bouchaute)

(camera : anne-marie couliez)

https://missfashion3.weebly.com/

Een telefoontje van Viviane Audenaert.

Of we eens met de camera willen langskomen.

In Brugge of in Latem.

Het wordt Latem.

Op het terras van “ Den Atelier “ aan de Latemstraat 95 staat een kledingrek met enerzijds unieke, maar anderzijds heel draagbare kledij.

Daar wil Viviane ons wel wat meer uitleg bij geven.

Ontworpen heeft ze die niet, maar wel samengesteld.

Daarmee trekt ze nu gans Vlaanderen rond, op telkens weer zorgvuldig uitgekozen locaties.

Eens de zestig voorbij, is het tijd om eens wat anders te gaan doen.

Al is, na jaren een eigen mannequinbureau te hebben gerund en tal van BV’s te hebben gestyled, de band met de mode nog even intens...

In het interview hieronder is Viviane alweer helemaal zichzelf.

Geen last van kapsones, down to earth, knap en joviaal als altijd.

Geniet van de Beelden en de Stem.

(willy van bouchaute)