In the picture

Altijd al fan geweest van de zangeres Nancy Acke.

Niemand die we beter en mooier het nummer ' Like the way I do ' van Melissa Etheridge hebben weten coveren dan Nancy.

Op het podium zoog ze niet alleen met haar stem , maar ook met haar présence alle aandacht naar zich toe.

We hebben recht van spreken , want we zagen haar verschillende keren aan het werk , als frontzangeres bij de covergroep ' AB.NONO ' waar ons maatje , en ex-Garnets collega Frank ( De Bock ) de gitaarpartijen voor zijn rekening nam.

Toen ze met de band was gestopt , verloren we Nancy uit het oog.

Tot we haar in februari 2017 opnieuw , bij toeval deze keer , ontmoetten op

de ' Belgian Boat Show ' in Hall 5 , stand 5133, op Flanders Expo in Gent , waar ze ons haar vriend voorstelt.

Die vriend heet Erik ( Kiekens ) , en die heeft niet alleen twee (zeil ) boten , maar ook grootste plannen , en dromen.

En die waren dichterbij en concreter dan gedacht.

Luister maar eens naar het interview dat we toen met Erik op Flanders Expo hadden :

https://in-the-picture.be/cms2/index.php/581-topweekend-in-flanders-expo-te-land-ter-zee-en-een-beetje-in-de-lucht

Bij sommige mensen blijft het bij dromen , anderen maken dan weer , hoe moeilijk ook , hun stoutste dromen waar.

In 3 jaar de wereld rondzeilen , je moet niet alleen de kennis , het geld , de tijd , maar vooral ook de durf en het lef hebben om er aan te beginnen.

Nu , nog eens drie jaar later , is er het boek er , met niet alleen de belevenissen, en heel wat straffe anekdotes , maar ook de bedoeling om mensen aan te zetten hun eigen dromen waar te maken.

Erik ( 64 intussen ) is van geen kleintje vervaard , dat heeft ie van pa : ' Alleen kalmte kan u redden '.

We leren doorheen de 465 bladzijden – het is een turf , we zijn aan blz. 250 – niet alleen de zeiler , maar ook de mens Erik Kiekens kennen.

Chemicus van beroep , filosoof van inborst.

Die symbiose verwondert ons.

Hij kan niet zonder zijn Nancy , maar toch zeilt hij met zijn ' Dr. NO ' ( dat is de naam van zijn boot ) het liefst alleen , zei het met ' Le Grand Bleu ' , de boot die mee de reis rond de wereld maakt , niet al te ver uit de buurt .

Het is goed dat zoon Wouter en zus Karina van op ' Le Grand Bleu ' een oogje in het zeil ( van Dr.NO ) kunnen houden.

' Dr.NO ' , de boot is genoemd naar de gelijknamige Bond film uit 1962 waar het niet Eunice Gayson is die - in een veel te grote bikini - uit de zee komt gestapt , maar wel Ursula Andress.

Een mens kan niet in alles thuis zijn.

 Over land is het ' a long way to Tipperary ' , over zee is het van Galápagos naar de Markiezen nog ietsje langer.

Drieduizend zeemijl leegte, nietsheid , alleenheid , zelfbedruipendheid , als – je - een probleem - hebt- sta - je- er - alleen- voor- heid.

Zelfs de Dikke van Dale kan hier met moeite volgen.

Het is daar dat grote Erik , kleine Eric ontmoet.

Filosofie op haar best.

Dan is er ook nog de socioloog in de grote Erik , de mens die graag andere mensen ziet , en de goedheid er in.

Soms al eens tot eigen scha en schande , nee de komende jaren zien ze hem in Panama niet meer.

' Alles is goed in mijn wereld ' is niet alleen boeiend , maar ook heel vlot geschreven.

Aangenaam om lezen dus.

We zitten aan bladzijde 250 , nog een goeie 215 te gaan , de circa 32 bladzijden met foto's inbegrepen.

Wanneer we het boek echt grondig willen recenseren zijn we niet voor de feestdagen klaar.

We kunnen niet elke dag de zeilen bol zetten.

We sturen Erik een bericht via Messenger met de vraag of hij ons even kan bellen .

Nog geen minuut later hebben we Erik aan de lijn.

' Wat hij nu het liefst heeft ' , willen we weten , ' dat we nu al een artikel schrijven , of we best wachten tot we het boek helemaal door hebben ? '.

' Doe nu maar ' , zegt Erik , ' het zou zonde zijn mocht er nog een plekje onder je kerstboom vrij zijn , en je niet weet met wat je dit moet invullen.

' Willy , ik ga je moeten laten , Nancy heeft me nodig. '

Waar hebben we dit zinnetje nog gehoord ?

(willy van bouchaute )

(foto's : erik kiekens / nancy acke )

'Alles is goed in mijn wereld'.

ISBN 9789464943115

uitgeverij NFP bv Assenede

www.sailinglegrandbleu.com

We krijgen het telefoontje wanneer onze voorlaatste dag op Horeca Expo er ver op zit.

' U zal me niet zo direct kennen, maar ik ben Maria van Brouwerij Verhofstede uit Nieuwkerken-Waas , en u heeft me ooit eens uw kaartje gegeven '.

Daar zegt een mens al zoiets.

Ik denk dat Denis Geers van Drukkerij Geers ( nu Graphius ) uit Oostakker er intussen al zo'n goeie vijfduizend van die kaartjes gedrukt heeft.

' Of ze ons een mailtje wil sturen ' vragen we aan Maria.

En dat doet ze.

' Beste heer ,

we zijn fier om u ons nieuwste product te kunnen voorstellen en willen jullie hiervoor graag uitnodigen '.

Wanneer iemand ons zo beleefd en plechtig uitnodigt , dan proberen we daar een gunstig gevolg aan te geven.

In de mail staat verder te lezen dat de voorstelling van hun nieuwe spirit ( het wordt dus geen biertje , zo te zien ) zal plaatsvinden in hun stokerij in de Vlasbloemstraat,166 .

Donderdag , overmorgen al , om 11 uur.

En dat burgemeester Lieven Dehandschutter er ook zal zijn.

Niet alleen om handen te schudden , maar ook om het nieuwste product van

Brouwerij - of is het Stokerij - Verhofstede , mee te proeven.

De nieuwe telg van de familie Verhofstede is een witte – small batch distilled – rum

met 40 procent alcohol.

Door Bart Meelens , vakkundig en met liefde voor de natuur gestookt uit een zuivere melasse van suikerriet.

De smaak is subtiel , en we proeven een ietwat rokerige toets.

Een goede rum moet puur gedronken kunnen worden , en dat valt hier prima mee.

Wie er het afgelopen weekend bij was op hun winterhappening zal de lancering van het nieuwe product van dichtbij hebben kunnen volgen.

De witte Verhofstede rum is gebotteld in flessen van 50 cl .

Het etiket blinkt uit door soberheid , maar het is de inhoud die telt.

Je kan er uiteraard ook lekkere cocktails mee maken , zoals de op hun website aanbevolen ' White & Stormy '.

Dat er zoveel passie en energie van ' Brouwerij Verhofstede ' uitgaat , heeft te maken met het feit dat het hier om een hecht familiebedrijf gaat , met een traditie die teruggaat naar eind 19-de eeuw , het jaar 1885 om precies te zijn , waar gans het dorp wild was van de brouwsels van Stefanie en Julien.

Nu , zo'n 138 jaar later , kwijt de nieuwe generatie Verhofstede zich eervol van hun taak om deze traditie in stand te houden.

In een heel wat complexere wereld dan toen.

(willy van bouchaute )

( foto's : anne-marie couliez )

https://www.brouwerij-verhofstede.be/nl-be/onze-dranken

https://www.brouwerij-verhofstede.be/nl-be/

Elk jaar opnieuw staan ze er met een nieuw culinair concept.

Dat vertelt ons Sabrina Caeckaert , technisch adviseur en coördinator van Hotelschool Spermalie uit Brugge.

Hun stand in Hal 3 ziet er betoverend uit , net als het eten dat er op de tafels komt.

Getekend de ploeg van het 7-de jaar Gastronomie.

Met onder hen het jonge supertalent Amelie Hayaert.

Mocht ik van Peter zijn , ik zou haar eens bellen...

Aan de andere kant , in hal 6 , staat Bart met zijn (h)eerlijke ' Garden Spirits '.

Het is Paul ( Gelders , tot voor kort de grote man bij Gault Millau , nu manager

bij Herman Maes Kitchens ) die er ons attent op maakt.

Paul loopt zelfs even mee , om ons persoonlijk voor te stellen.

6 hectare lavendel heeft Bart Verelst in zijn achtertuin staan.

Daarvan steekt nu een minuscuul klein deeltje in de fles Gin die hij ons voor houdt.

De Bloempothoeve in Meerdonk heeft haar naam niet gestolen.

De Bloempotstraat ook niet

(willy van bouchaute)

(foto's/ camera : anne-marie couliez)

We laten dag 2 van Horeca Expo , wegens veel te druk , aan ons voorbij gaan , en gaan dus op dinsdag voor de tweede keer langs.

Heel vroeg , we praten in hal 2 al met Michiel Vrijsen ( Colac ) , terwijl vooraan pas de deuren voor het grote publiek open gaan.

Michiel houdt niet alleen het hoofd , maar ook zijn ijsjes ' cool '.

Die zien er adembenemend mooi uit.

Het proeven zal voor straks zijn , wanneer Djordy ( Van Kemseke ) ons later op de dag zijn kunstwerkjes zal voor zetten.

Tijd voor een koffie dan maar.

Zeg niet zomaar koffie tegen de ' Caffè d' Italia ' van Cédric ( Beyaert ).

Ondanks er meer Frans bloed door zijn aderen stroomt dan Italiaans , is de passie voor zijn product er niet minder om.

Flamboyant en gedreven , en pittig als de espresso die hij voor ons neerzet.

Herman Maes is terug ( van eigenlijk nooit weggeweest ) .

En dat zullen ze op Horeca Expo geweten hebben.

De stand van ' Herman Maes Kitchens ' mag dan wel ietsje compacter zijn dan we van hem gewoon zijn , zijn keukens zijn dat ook.

En daar zit een hele filosofie achter.

Dat de grote chefs die vroeger kind aan huis waren , nog altijd de weg naar hal 3 - en naar hem - hebben gevonden , wil wat zeggen.

Wim Ballieu is niet alleen een chef met ballen aan zijn lijf , maar ook in zijn frigidaire.

Die stond voor de gelegenheid in Hall 8.

Vlakbij Chef's Place.

Of hij dan niet liever in Chef's Place zelf had gestaan , vroegen we hem.

Wim is een kind van het gewone volk , wars van alle kapsones en arrogantie.

En op onze film helemaal zichzelf.

Ga maar eens gaan kijken.

We lopen ook nog eens door Chef's Place , waar we Leander ( Beuckels ) en Lucas

( Lambrechts ) terugzien.

Hun carrière schiet als een komeet omhoog.

Twee maanden terug nog op ' Tavola ' in Kortrijk , nu al op Chef's Place.

Il faut le faire !

Tijd om stilaan , en een beetje ongezien , huiswaarts te keren.

Maar dat is zonder de minuscule camera's van Paul en Daisy en Aseq gerekend.

Al meer dan twintig jaar staan ze hier op Horeca Expo.

Ook dat is ongezien.

En nu op naar DAG 4 , daar is nog een beetje geduld voor nodig.

( willy van bouchaute )

( foto's / camera : anne-marie couliez)

Dat 2 sterrenchef Filip Claeys de openingsreceptie op Horeca Expo 2023 zou verzorgen was een opsteker.

We ontmoetten Filip voor de eerste keer in 2015 bij de opstart van zijn geesteskind

' The North Sea Chiefs ' , hier in ditzelfde 'Flanders Expo'.

In het restaurant boven in Hal 1 toen , waar het algauw veel te druk werd.

We herinneren ons nog dat Filip , toen chef van het jaar bij Gault Millau , er op dag 2 het bezoek kreeg van Olly Ceulenaere , die net een uurtje eerder in het foyer vooraan zijn eerste Michelinster had binnengehaald.

' Publiek ' in Gent , en ' De Jonkman ' in Brugge , ze hadden meteen heel wat om over te praten.

Nu , zo'n 8 jaar later interviewen we Filip opnieuw , met heel wat minder (positieve) stress.

Vooral omdat de uitreiking van de Michelin sterren niet langer gekoppeld is aan deze

' Horeca Expo '.

Filip tovert hier vanmiddag op ' Chefs Place ' 6 gerechtjes , plus eentje extra, uit zijn culinaire hoed.

Te beginnen met de Tartelette romanseco, over de rund tartaar met rode biet , de panna montana , de selder zuring , de tarbot karnemelk tot de sabayon met bosbes.

' Dat we niet alleen zijn gerechten , maar ook en vooral zijn desserts geweldig vinden', vertellen we hem in het interview '.

En dat is gemeend en van ganser harte.

Dirk Van Roy mag dan wel een stapje omhoog hebben gezet , het spreekgestoelte geeft hij niet zomaar uit handen.

De zondag , traditiegetrouw de eerste dag van Horeca Expo , is voor hem nog altijd

de ' Hoogmis ' van de Horecawereld.

Waarop burgemeester Matthias De Clercq gretig in pikt met de boutade dat hij slechts één keer op een jaar naar de mis gaat , en dat dit uitgerekend vandaag is.

Vlaams Minister Ben Weyts heeft het niet zo hoog op met al dat 'missen gedoe ' , maar dit missen : voor geen geld van de wereld.

Dan is het de beurt aan Nancy Lippens om de ' Innovations Awards ' uit te reiken.

Zo'n 8 tal zijn er dat , waaronder die van ' Visitor's Choice ' die naar ' Cooking Blueprints' ging , die een schitterende boekenreeks brengt met als titel ' Koken is ...begrijpen '.

Ook Peter Goossens die volgende maand afscheid neemt van zijn ' Hof van Cleve ' werd in de bloemetjes gezet.

En terecht.

Veel lof ook van topchef Filip Claeys voor de jongens en meisjes van Hotelschool Gent , die hem bij openingsreceptie klassevol assisteerden.

Benieuwd wat 3 sterren Viki Geunes ( hier in gesprek met Herman Maes van ' Maes Kitchens ) van Filips gerechtjes vond.

Helaas hebben we het hem , wegens niet willen storen , niet gevraagd.

Niet te ziltig hopelijk ?

(willy van bouchaute)

(camera/foto's : anne-marie couliez)

HORECA EXPO 2023 nog tot en met woensdag 22 november in

FLANDERS EXPO GENT.

Amper zeventien was ze toen met haar ' Baby one more time ' de wereld veroverde.

Een jaar later was het met haar ' Oops I did it again ' alweer prijs.

Pas gestart , en meteen al één der best verkopende Amerikaanse tienerartiesten.

Succes doet wat een mens , en ook met diegenen die van heel dichtbij een graantje van dit succes willen mee graaien.

' Britney was hot ' , zo heette dat toen al in het vakjargon.

Nochtans had ze dat succes niet zomaar voor een pan eieren gehad.

De miserie begon al met een opa die aan de drank zat , vader die haar als tiener al terroriseerde, en moeder waar het ook al niet te best mee boterde.

Het boek , van haar hand , dat hier voor ons ligt leest als een thriller.

223 bladzijden vol emoties.

Over haar relatie met Justin Timberlake , en de breuk die ze eigenlijk nooit te boven kwam.

De rebellie die er op volgde.

Hoe haar omgeving naar dat kaalgeschoren kopje van haar op keek

Over haar huwelijk met Kevin Federline , en de twee kinderen die ze met hem kreeg.

Over het hoederecht en het leven onder de curatele van haar vader die niet alleen haar professionele carrière maar ook haar volledig privéleven overheerste.

Over het recht kruipen , en weer neervallen.

En toch fier zijn dat ze net tijdens de moeilijkste periode in haar leven haar beste album kon maken.

Het tienersterretje uit McComb , een onooglijk plaatsje in de staat Mississippi , is nu uitgegroeid tot een 42-jarige dame die vindt dat het nu eens tijd wordt om haar kant van het hele verhaal te vertellen.

Dat heeft ze in een prachtig boek gegoten , het adjectief is niet eens overdreven.

Of Britney Spears ' The Woman in me ' even hoge ogen zal gooien als haar diverse singles en albums , is nog de vraag.

Al wordt het nu al door haar uitgever als ' Bestseller ' in de markt gezet.

En dat is , in onze ogen , helemaal terecht.

( willy van bouchaute )

Britney Spears ' The Woman in me '

Kosmos Uitgevers / Utrecht/Antwerpen

ISBN 978 90 4392 6348

richtprijs : 22,99 euro.

In deze kille tijden , zijn er gelukkig nog mensen die warmte en goedheid uitstralen.

We leerden Isabelle (Verlodt) eind deze zomer kennen in de tent van Willy Naessens op Waregem Koerse.

Het was haar vriend Fabien die ons aan elkaar voorstelde.

Ze was zonet geselecteerd als kandidate voor de 'Willy Naessens Hat Trophy'.

' Het zou ons niet verwonderen mocht u hier vandaag de wedstrijd winnen ' , zeiden we tegen haar.

De hoed die haar weelderige krullenbol bedekte was dan ook uniek.

Ze vertelde ons dat ze Afrikaanse roots had , geadopteerd was , en in Steenkerke, een klein dorp bij Veurne , een kapsalon , annex food- en cocktailbar , runde.

En ook nog dat we altijd welkom waren in de ' Savagan Home '.

Even later kwam onze voorspelling uit , en ging Isabelle met de Hat Trophy hoofdprijs lopen , goed voor een ketting ter waarde van zo'n 5000 euro van juwelen ' Bourgois' uit Waregem , en een cheque van 1000 euro voor een goed doel.

We hadden daar heel mooie beelden van.

Vond ook Isabelle , want een maandje terug kregen we van haar een telefoontje met de vraag of we op zondag 29 oktober bij haar in Steenkerke ook eens met de camera wilden langs komen.

Ze zou er een heus feest organiseren en het de naam ' Oktoberfest in Steenkerke ' meegeven.

Er zouden worsten op de barbecue worden gegooid , en aardappelen met spek in de braadpan.

Bier zou er uit stenen kruiken worden gedronken , en cocktails uit sierlijke glazen.

Zoals de ' Steenkerkenoare ' , een cocktail homemade by Savagan , naar haar moeders recept.

Alpenhoornspelers zouden er de gasten muzikaal welkom heten , en onder andere

' Toape Geraapte ' , een Gentse Partyband om u tegen te zeggen , zou de keet in vuur en vlam zetten.

Maar het grootste nieuws was dat Willy en Marie-Jeanne ( niet de dame op de foto ) Naessens de ganse namiddag zouden komen meevieren.

Hij zou er een toertje met de koets doen , een demonstratie met border collies en schapen van dichtbij volgen , en af en toe eens ' Marie-Jeanne ' komen roepen.

Wanneer iemand als Isabelle ons iets zo schoon vraagt , dan doen we dat.

Het resultaat ziet u hieronder.

(willy van bouchaute)

(camera / foto's : anne-marie couliez )

Evelien heeft ons nog , vlug, vlug , in allerlaatste instantie per Messenger een V.I.P. Parkeerkaart toegestuurd.

Omdat onze HP printer het net heeft laten afweten, laten we de parkeerwacht het bewuste item op onze smartphone zien.

' Zet u ginder vanachter maar tussen de bomen '.

Dat zinnetje kennen we nog van bij de vorige editie.

Het is goed staan tussen de bomen aan de Gentse Eskimohallen , en maar best ook , want de wagen is nieuw , quasi nieuw.

We gaan eerst even de grote zaal in , we zijn wat vroeger want we willen een goed plekje voor de camera. We stellen ons op , links van de jurytafel , omdat rechts van de jurytafel Johan ( van 'welovemisses' ) al staat.

Dat komt goed uit omdat zijn Paula straks op die hoek de kandidaten gaat mee jureren.

Wat ons opvalt is dat er , zo'n anderhalf uur vooraf , al behoorlijk wat mist over het podium en catwalk hangt.

De rookmachines draaien nu al overuren.

Hopelijk is de rook straks om alle hoofden verdwenen , en krijgen we een klare kijk op alle finalisten.

Er zijn meisjes die nu nog snel wat pasjes aan het repeteren zijn.

Eentje kijkt ons daarbij heel lief en vriendelijk aan.

Dat komt omdat we in ons verslag over de persvoorstelling in juni heel lief voor haar zijn geweest , en ook omdat ze de camera in onze handen heeft gezien.

Maar eerst naar de 'Spatio 24' , de loungeroom van de Eskimofabriek.

Geen mama's in de Vip die , zoals vorig jaar , hun dochter op de catwalk de loef afsteken , maar toch schoon volk genoeg.

Glenn en Evelien weten intussen maar al te goed hoe ze daar hun belangrijke gasten moeten ontvangen.

Gezelligheid troef , de toon is nu al gezet.

Het is ietsje voor achten , en we maken terug de oversteek naar de grote zaal.

Die zit intussen al aardig vol.

Het is Jeremy , de presentator van dienst , die nu al even het podium opkomt.

' Goede avond , beste mensen , we zijn blij dat u er allemaal bent ! 

Binnen 15 minuten beginnen we eraan '.

Presentatoren als Jeremy kennende , zeggen we dan bij onszelf : maak er gerust maar een half uur van.

Het is al ruim half negen wanneer de negentien finalisten van de Miss Fashion verkiezing 2024 het podium opklimmen.

Dat doen ze meteen met een stijlvolle openingsdans , getekend Lore Ven , vanavond alweer de choreografe van dienst.

En Lore doet dat uitstekend , met perfect uitgetekende looplijnen , en een ideale plaatsing.

Wij hopen op meer van dat.

Tijd voor de persoonlijke voorstelling.

Ze zijn met hun 'negentienen' , drie hebben er sinds de persvoorstelling van eind juni afgehaakt.

Waaronder Alma Beganovic , die vanavond zeker kans op het kroontje had gemaakt.

' Ik kon het niet langer combineren met mijn professionele werk ' , zei knappe Alma ons in de loop van de avond.

Sommige dames houden het kort , sommigen vertellen de helft van hun leven , anderen struikelen dan wel eens over hun woorden , kortom : we

zijn hier een behoorlijk tijdje mee zoet.

Leuk dat de meisjes een mooie binnenkant hebben , in de modewereld wordt ook en vooral naar de buitenkant gekeken.

Ook de voorstelling van de jury nam nogal wat tijd in beslag.

Ze waren dan ook met veel.

Alleen ' Mister Gay ' doet beter .

Daar zitten ze soms met meer aan de jurytafel , dan er kandidaten op het podium staan.

Nadat dansschool Talle wat Hip en Hop heeft laten zien is het tijd voor het defilé in de kledij van ' RIS ' .

Iets waarbij vooral Joyce Tuijaerts haar talent kan laten zien

Dan is het de beurt aan een filmpje van ' welovemisses ' , tijd voor ons om even te gaan plassen.

Niet dat we iets tegen Johan hebben , maar we hebben al zoveel filmpjes van hem gezien.

Het moet een heel kort filmpje geweest zijn , want bij onze terugkeer stonden de meisjes al op het podium in hun roze pakje te blinken.

Niet dat we zo traag plassen , maar het is een behoorlijk eindje stappen naar de toiletten in de Eskimohallen.

Het defilé in lingerie en bikini is traditiegetrouw altijd een voltreffer , net zoals het de gewoonte is dat de huidige Miss ook nog iets mag komen zeggen.

Straf hoe Milla Goethals gegroeid is bij deze verkiezing , niet in centimeters , maar in zelfvertrouwen en emotionele ontwikkeling.

Wanneer er een travestiet in de jury zit , kan je er donder op zeggen dat hij op het podium zijn ding mag doen.

Twee keer zelfs.

Genoeg is genoeg.

Verrassend was het defilé in de djellaba's van het haute couture modehuis ' Modelleras '.

Het kleurenpalet alleen al was een spektakel op zich.

Al blijven we het toch altijd een beetje vreemd vinden , Vlaamse meisjes in een djellaba te zien.

Ze hebben uitstekende kledingsponsors bij ' Miss Fashion '

Net voor de pauze eraan komt , worden de tussentijdse prijzen bekendgemaakt.

En , waar vorig jaar hier het schoentje knelde, liep het deze keer als een trein.

Best Catwalk (Alisha van den Berg ) , Best Promo (Laura Romero) , Best Social Media Award (Joy Vanmellaerts ) , Miss Charity

(Joy Vanmellaerts ) , Miss Photogenic (Juliette Disco ) , Miss Friendship (Britt Van Holder ) , People's Choice Award (Alexandra Van Laer) .

Dit laatste was meteen goed voor een top 10 plaats.

Na de pauze is het tijd voor het GALA defilé.

We schrijven het in GROTE LETTERS , wegens helemaal verdiend.

Het ambetante echter is nu dat er 9 meisjes naar huis moeten.

Onder hen , Valerie Lampaert , in onze ogen één der grootste kanshebbers op het kroontje van ' Miss Fashion 2024 '.

Valerie loopt niet alleen met een knap figuurtje rond , haar blik doet ons denken aan die van Viviane Audenaert , ooit één van Vlaanderens topmannequins.

Het zou zonde zijn , mocht dit meisje de modewereld achter zich laten.

Ook Tiany Vanonckelen valt buiten de top tien, en ook dat is jammer , want Tiany is knap , en er schuilt heel wat potentieel in de jongste van de bende. Dat schreven we al bij persvoorstelling in juni.

Met zo'n groot aantal juryleden kom je al eens in een zandstorm terecht , met als resultaat nogal wat korreltjes in de ogen.

Dat zal later op de avond nog maar eens blijken.

Vooraleer Milla haar 'ontkroning' moet ondergaan , mogen de 10 overgebleven finalisten ook nog eens een zegje van zo'n 30 seconden doen , en Nathan ( ook in de jury ) een paar van zijn liedjes komen zingen.

Tijd voor de jury om zich terug te trekken.

En dan , waar velen zaten op te wachten : de bekendmaking van de top 5

Geen verrassing bij de top 4 , met

Als 4-de runner up : Svea Eriksson

Als 3-de runner up : Ella Penninck

Als 2-de runner up : Juliette Disco

Als 1-ste runner up: Joyce Tuijaerts

En ja , dan staan er daar nog 5 te blinken.

Ik denk zo dat , gezien wat vooraf ging , de ganse zaal verwacht had de naam van Joy (Vanmellaerts) te horen vallen.

Maar het was de naam van Alisha van den Berg die , als de nieuwe Miss Fashion 2024 , over de lippen van organisatrice Evelien rolde.

De zorgkundige met de roodbruine haren uit Utrecht moest het bij de persvoorstelling in juni  , wegens een auto ongeluk , op 1 been doen , vanavond heeft ze er haar andere (beste) beentje bij gezet.

We schreven het al eerder , Alisha is heel fotogeniek.

Ze gaat dat voor de lenzen van de fotografen heel goed doen.

Maar ze zal het op de catwalk en in de modewereld , gezien haar kleine gestalte , heel wat moeilijker hebben.

Een jury van die ordegrootte heet nog al eens onvoorspelbaar te zijn.

We gunnen Alisha het lint en het kroontje van Miss Fashion 2024 van ganser harte.

(willy van bouchaute)

(foto's : a.m.couliez)

Jeroen Van Bergeijk is een Nederlands jounalist en schrijver , die columns neerpent voor onder andere ' De Volkskrant ' , en de afgelopen zes jaar undercover is gaan grasduinen in de onderkant van de Nederlandse arbeidsmarkt.

Zijn bevindingen heeft hij nu ook in een 300 paginadik boek gegoten.

Zo'n dertien stielen , gelukkig geen dertien ongelukken.

Op de werkvloer bij de klantendienst van ' Wehkamp ' , aan het stuur van een ' Uber ' taxi , graaien in de rekken van bol.com , verkeersregelaartje spelen aan het Scheepvaartmuseum in Amsterdan, ' clickwerken ' bij Amazon , een eigen webshop dan maar , voor even zonder dak boven het hoofd rondlopen , vervolgens de ' zorg ' in , dan de bakfiets op als flitsbezorger , een tijdje koffertjes gooien op Schiphol, en tenslotte een tijdje meedraaien in het aanmeldcentrum van de Immigratie en Naturalisatiedienst in Ter Apel , een dorpje van amper 9000 inwoners

bij het Groningse Westerwolde.

Het ene verhaal is al boeiender dan het ander.

Undercover aan de slag gaan is geen kattepis.

Er speelt altijd de angst om herkend te worden , en het aankaarten van mankementen en onrechtvaardigheden wordt door de staf van de betreffende bedrijven niet altijd in dank afgenomen.

Na afloop komt er wel eens een harde confrontatie of reprimande , in het ergste geval volgt de dreiging met een rechtszaak.

Er zitten ook wel enkele speelse anekdotes in het boek.

Het leest vlot , en het is altijd spannend uitkijken naar wat de volgende pagina brengt.

Tot we de hoofstukken rond ' de zorg ' induiken , waar het allemaal wat meer sociaal beladen wordt , en waar zo maar liefst 52 bladzijden worden aan besteed.

Daarna wordt het met ' De flitsbezorger ' en de ' Koffergooier op Schiphol ' wat luchtiger , om met ' Het IND-aanmeldcentrum in Ter Apel ' alweer de emotioneel bewogen toer op te gaan.

Dat undercoverwerk wat doet met een mens , maken we op uit de laatste twee hoofdstukken waar de auteur het achteraf moeilijk heeft met het feit dat hij zoveel mensen heeft moeten voorliegen. Mensen , die hem tijdens zijn undercoverwerk te goedertrouw hebben geholpen , en die het goed met hem hebben gemeend.

Weegt zoiets wel op tegen het blootleggen van - een tot dan toe - aan het oog onttrokken wereld , tot eigen roem en glorie.

De auteur gaat dan maar voor zijn dilemma op zoek naar morele steun bij mensen die hem dit ooit voordeden , zoals Alberto Stegeman , al twintig jaar het gezicht van het tv programma ' Undercover in Nederland '.

Zelfs bij Günter Wallraff.

De Duitser ( intussen 82 ) is een icoon in de undercoverwereld.

Het respect is groot , en dat is wederzijds.

Maar de bevestiging die hij zo graag wou , komt er niet.

Jeroen krijgt zijn gemoed maar niet terug op de rails , tot er op de redactie een – zei het negatief en afwimpelend – antwoord binnenliep van Rhodia Maas, directeur-generaal van de IND.

Een dialoog met hem zag ze helemaal niet.zitten.

Dat maakte hem niet alleen erg kwaad , maar ook heel sterk.

Mensen zitten soms raar in elkaar.

Op de flipzijde van het boek staat een korte recensie quote van opinieschrijver, presentator Sander Schimmelpenninck.

' Van Bergeijk doet wat anderen vooral pretenderen te doen : het echte verhaal van binnenuit vertellen . Zoals een journalist moet doen, zonder al te veel mening en al helemaal zonder agenda ! '

De quote is helemaal terecht , al moet een mens al helemaal van de wereld zijn om in dit boek de mening van de auteur niet te doorzien.

En , al gaat dit boek specifiek over wat zich op de Nederlandse arbeidsmarkt afspeelt , in Vlaamse en Belgische contreien zal het er niet veel anders aan toegaan.

(willy van bouchaute)

' Undercover aan het werk ' is uitgegeven bij Ambo/Anthos Amsterdam , en wordt in België verspreid door Veen Bosch & Keuning (VBK) uitgevers nv. Antwerpen.

ISBN 978 90 263 6221 7

richtprijs : 22,99 euro

Altijd boeiend om eens te gaan kijken wat er precies achter onze Vlaamse spreekwoorden schuilt.

Zoals ' de kerk in het midden laten ' , of beter voluit ' de kerk in het midden van het dorp laten staan '.

Wat zich vertaalt in : ' de belangrijkste factor onberoerd laten '.

Al moeten we daarvoor een gans stuk terug in de tijd.

Toen de kerk niet alleen bouwkundig , maar ook in andere facetten het middelpunt was van het gemeenschapsleven.

Het tweede is al lang niet meer aan de orde , alleen het eerste blijft ( hoelang nog ? ) overeind.

Zo torent de Sint-Niklaaskerk nog altijd hoog boven Lochristi uit.

Dat doet ze al van bij het begin van de 13- de eeuw.

Zo'n 7 eeuwen en een twintigtal jaren lang werd ze, buiten een aantal verbouwingen om , onberoerd gelaten.

Tot donderdag , nu de vlag niet langer de lading dekt.

De zijbeuken , die in 1720 werden verbreed , worden vanaf nu bevolkt door de mensen van de voedselbank , in bredere term ' Welzijnsschakel ' Lochristi genoemd.

De eerdere locatie in de vroegere dekenij woning was te fel verouderd om er nog goed te functioneren , en ver lopen bij de verhuis was het toch niet , zo'n hooguit 50 meter.

Het gaat om een gedeeltelijke herbestemming van de kerk , kleine religieuze diensten kunnen dus nog.

Er zijn mobiele wanden die op zo'n momenten alles aan het oog kunnen onttrekken.

Schepen van Gelijke Kansen Tom De Grauwe had de verhuis liever al in de zomer gezien , maar het is dus midden oktober geworden.

De gemeente Lochristi heeft hier voor ruim 50.000 euro geïnvesteerd , aldus Schepen van Patrimonium Frederik Van den Berghe , zoals in de hier eerder vernoemde mobiele wanden , meubels … zelfs in een nieuwe keuken.

Op het persmoment van donderdag werd al één en ander toegelicht

Het was voor Chris Van Caelenberghe , voorzitter van de kerkfabriek (links op de foto) , een kwestie van de kerk een beetje in het midden te houden.

Ik weet nog , wanneer we klein waren – we waren dat ooit nog – ons de vraag

stelden : ' Een Kerkfabriek  '

Zou dat zo'n fabriek zijn waar ze aan de lopende band kerken fabriceren ?

Straf dat die naam nu in de 21-ste eeuw na zoveel turbulentie nog altijd recht overeind staat.

Aan de andere kant van de onderhandelingstafel zaten dus , al eerder genoemd , schepen Frederik ( Van den Berghe )

en Muriel ( Haverbeke ) , samen met Monique ( De Visscher), die ' Welzijnsschakel Lochristi vertegenwoordigen.

En zie de kogel is door de kerk.

Dat klinkt beter dan de knoop is doorgehakt.

Welzijnsschakel Lochristi schakelde donderdag van ( Dekenijstraat ) 2 naar ( Dekeniijstraat ) 1.

Ideale locatie , de bus stopt er voor de deur.

Toeval of niet , achter Chris en Frederik hangt een meer dan levensgroot kruis aan de muur, met allerlei schildjes , waarop -van hoog naar laag –

de namen 'de Hemel' en 'de Hel ' prijken.

Het eerste is vandaag wat hoog gegrepen , in het tweede ben je nooit alleen.

Minstens met zijn twee , vind ook Monique die daarbij – goed gemeend – naast de wijsvinger ook de middenvinger opsteekt.

(willy van bouchaute)

(foto's: geert herman / anne-marie couliez)

 https://www.desocialekaart.be/fiches/596457/algemeen