In the picture

Deborah heeft ons een doorgangsbewijs opgestuurd , voor mochten we na 12 uur in Waregem arriveren.

Maar is het amper iets na elven wanneer we de parking van het Jeugdcentrum aan de Zuiderlaan , 46 , opdraaien.

Dan is het nog juist even te voet het brugje over , de Spar voorbij , en daar heb je de Holstraat.

Volgens onze mail moeten via Poort 1 de Hippodroom in.

Daar zou Deborah ons in het Perscentrum onze badjes – polsbandjes in dit geval – overhandigen , en dat doet ze ook.

Deborah is de rechterhand , en ook wel eens de linker als de rechter bezet is , van Stefaan.

En Stefaan zorgt er voor dat de pers vandaag in Waregem niks te kort komt.

Het eerste wat we doen is goede dag zeggen aan de mensen van ' Verkindere Catering '.

Die stonden vorig jaar net om de hoek links , maar nu ietsje verder.

Betalen doe je er nog altijd met groene 'jetonnetjes' , maar nieuw is dat je eerst een bekertje moet kopen , dat je dan – als je niet zonder drank wil vallen – de godganse dag moet bijhouden , en net voor je weer naar huis gaat op één bepaald punt moet inleveren.

We kennen dat lolletje al van op de Gentse Feesten : ' Met de Groenen niks dan last '.

' En alles dubbel zo duur '.

Meer 'tik' dan 'tok' dus.

Wie wel op haar zelfde plekje staat is de 'ijskreemkar' van Stef van ' t Hof Vanys ' .

Emilie , de huidige Miss België, wil wel met Stef op de foto , maar voor een ijsje vind ze het nog veel te vroeg.

Een hoorntje zonder bolletje ziet er wel een beetje lullig uit , maar de lijn ( niet die van de bussen ) gaat voor alles.

Ze hebben hoere – of is het oere- chance met het weer.

Een dagje later zou het oude wijven regenen.

Zo zien zomaar liefst 35.000 toeschouwers onder een stralend zonnetje Polinuit ( met in het zadel topjockey Angelo Zuliani ) voor de tweede keer de ING Grote Steeple Chase winnen.

Wie het in Waregem ook meer dan goed deed was Anne ( Debaetslier ) , nu eens zonder Willy ( Sommers ) aan haar zijde.

Anne mocht aan de zijlijn winnaars en prominenten interviewen.

We hadden haar bij één van de vorige edities ons adreskaartje gegeven , zo kon ze haar foto op onze site zien , en ons ook eens bellen mocht ze daar zin in hebben.

En kijk , vorige week klonk het zo.

' Hey Willy , Eliana hier , ik kom dinsdag weer naar Waregem Koerse , hé . Ik kon er vorig jaar niet zijn , maar nu weer wel , en ik heb niet langer Mieke , maar een nieuwe vriendin mee.

En ge weet me zitten , hé . '

Natuurlijk dat we dat weten.

' Ge hebt een mooie hoed op ' , beginnen we .

' Ja , in het roze , het is het Barbie jaar , hé.

Het klinkt schitterend uit de mond van de trouwste – niet meer zo jonge - West Vlaamse Waregem Koerse fan.

Even verder , de jeugd , die geamuseerd het ganse tafereeltje gade slaat.

Er is hoop voor de toekomst.

(willy van bouchaute)

(foto's / camerabeelden : a.m.couliez)

binnenkort deel 2 : in en rond de tent van Willy Naessens

We keren even terug naar onze jeugd.

Dan zitten we al snel midden , eind jaren zestig.

Zo oud zijn we al.

Van uit ons ouderlijk huis in de Bouw kijken we uit op Het Hospice , dat vol zit met allemaal nonnetjes , en één pastoor die hun niet alleen de mis , maar ook de les leest.

Er ligt een grote baan voor de deur , en er heerst altijd ontzettend druk verkeer.

Van een autosnelweg naar Antwerpen is er immers nog helemaal geen sprake.

De baan oversteken is dus altijd een risico , en al zeker met de tram naar Gent die pal voor de deur passeert.

Alleen het laatste weekend van augustus loopt het even anders.

Er is in de verste verte geen Ford , Mercedes of Opel te bespeuren.

Die worden allemaal aan De Spiegel opgehouden , en via de Hoekskensstraat omgeleid.

In het Dorp van Lochristi is drie dagen lang geen doorkomen aan.

Het ligt bezaaid met feeërieke bloementapijten , die op een wereldwijde belangstelling kunnen rekenen.

Aan onze dorpel is het een serieuze ' begankenis ' .

Rijen dik wandelen ze naar even voorbij de Bosdreef waar de entree van het ' Begoniafestival ' zich bevindt.

Betalend voor de bezoeker , gratis voor de inwoners van de toen nog bescheiden gemeente.

Tot eind jaren tachtig de handen om de begonia's te plukken opraakten , en het eens zo vermaarde ' Begoniafestival ' een plotse dood stierf.

Maar Lochristi zou Lochristi niet zijn , mocht het zijn naam als bloemengemeente niet in eer willen houden.

Vandaar dat enkele wakkere geesten zo'n zeven jaar terug , we schrijven 2016 , het lumineuze idee hadden om ' Ambrosiana ' in het leven te roepen.

De eerste editie was meteen een succes.

En zie , nu staat dit weekend – u moest er wel even op wachten – een nieuwe voor de deur.

Alle info op : https://www.lochristi.be/ambrosiana

(willy van bouchaute)

(camera / foto : anne-marie couliez)

Het is voor één keer niet wij die de titel hebben verzonnen , maar André , onze fotograaf van dienst.

' Stig Broekx klopt Jens Debusschere.

Al moest het dan maar met de ' sulky ' , want sinds zijn bijna doodsmak in de Baloise Tour van 2016 , zit fietsen er voor Stig niet meer in.

De hersenschade is daarvoor te groot , en het mag een wonder heten dat hij , zei het ietwat moeilijk , weer kan stappen en praten.

Net als vorig jarig is er op Waregem Koerse van dinsdag 29 augustus 2023 opnieuw een 'Duorace 4 Brain' voor het Goede Doel ( onderzoek naar hersenschade ) , waar diverse Bv's zullen aan deelnemen.

Die konden donderdag in de vooravond op de hippodroom al even oefenen.

Wie er donderdag niet was , maar op 29 augustus wel in de sulky zal plaatsnemen, is

Europees basketkampioene Emma Meesseman.

Zie videoboodschap onderaan.

Het was Stefaan Lammens , persverantwoordelijke van Waregem Koerse, die de persvoorstelling in goede banen leidde.

Dinsdag 29 augustus worden op de Waregemse Hippodroom zo maar liefst 10 races gelopen , met rond 15u 35 de Duorace 4 Brain , en om 16u25 de Grote Steeple Race.

Er zijn daarnaast ook de filmpaarden van Zarafa , en optredens van DJ.Tom en Soulbrothers.

Deze laatsten staan geprogrammeerd om 19u45 op het middenplein aan de tent van Willy Naessens.

Vooralsnog kunnen tickets gekocht worden aan € 26. Vanaf donderdag 17 augustus wordt de prijs voor een ticket met € 2 verhoogd, naar€ 28 dus.

De tickets op het middenplein stijgen dan van €13 naar €16. Er blijven slechts 15% van de tickets voor de zittribune beschikbaar.

(willy van bouchaute)

(foto's : andré buysse / a.m.couliez)

https://www.waregemkoerse.be/

Er is het WK wielrennen in Glasgow , er is voetbal op de nationale velden , maar dat zal de fans van Jacky Lafon worst wezen.

Hun favoriete actrice en zangeres staat vanmiddag – voor de zoveelste keer al – op het podium van Het Witte Paard in Blankenberge.

Dus met zijn allen daar naar toe.

Zeker nu het over ' De Tijd van Toen ' gaat.

Die tijd wil een mens op leeftijd nog wel eens terug meemaken.

Wie echter dacht hier uitsluitend een zaal vol gepensioneerden, en leden van de Boerinnenbond en Okra aan te treffen, had het grondig mis.

Want er zat behoorlijk wat jong volk in 's lands mooiste, en wellicht enige echte, revue tempel.

Misschien kwam het omdat er ook wel wat jeugdig talent op het podium stond vanmiddag , zoals Lissa Lewis , dochter van Chris en Frank die samen het accordeonduo De Melando's vormen.

Niet moeilijk dat Lissa al die liedjes van vroeger zo maar uit het hoofd kan meezingen.

David Vandyck en Jan Wuytens mogen dan wel respectievelijk zo'n 16 , en 13 jaartjes ouder zijn , er is ook speciaal voor hen nogal wat jong volk naar de Vissersstraat afgezakt.

En Patrick Onzia is er zo eentje die ondertussen iedereen graag ziet.

Voeg daar de ellenlange benen van Ellie ( Wickett ) uit Birmingham , en haar drie collega danseressen aan toe , en je hebt een vol huis.

Met de traditionele halve liters op de tafels , helaas niet langer aangereikt door dames in frivole dirndl jurken.

Dat mag zo maar niet meer, de dag van vandaag.

Schunnige mopjes mogen dan – mits een beetje goed ingekleed - dan weer wel .

En zo kent Jacky ( Lafon ) er wel wat.

Het ene al wat meer aangebrand dan het andere.

Het strafste vonden we die over de Rode Duivels.

Gat ging zo !

' Ja, dat zijn allemaal zo van die stevige bonkige donkere gasten , hé.

Er is ene witte bij , en die heet dan nog De Bruyne '

Met de pauze inbegrepen waren de mensen zondagmiddag op de première zo maar liefst vier uur lang zoet.

In onze ogen net ietsje lang genoeg.

Er zat gelukkig variatie genoeg in de show , met heel veel zang , heel veel dans , en tussendoor een aantal leuke sketches , met als uitschieter de restaurant scène met naast Jacky , een sublieme Patrick Onzia.

Nog een hoogtepunt was de vertolking van ' Why, why, why ' , waar Elly Wickett in de huid van Dolly Parton kruipt , en Lissa Lewis in de stem , en Jacky daarbij de Engelse tekst 'kramiekelijk' in het Nederlands vertaalt , wat tot hilarische toestanden leidt.

Dat Lissa het nummer vooraf in de studio had ingezongen ( ze legt in onderstaand interview uit waarom ) , was helemaal niet erg , want het was subliem er erg goed gebracht.

Nog een beklijvend moment was ' Jan (Wuytens ) aan de vleugelpiano ' met een enig mooie vertolking van

Clayderman's ' Ballade pour Adeline ' , en opgefleurd door een al even knappe choreografie van één van de Vegas Showgirls.

En misschien was het allermooiste wel de apotheose met de voltallige cast in een ' Caribbean Disco Medley ' , in een ronduit schitterende kledij en decor.

En met opzwepende nummers als onder andere ' C'est bon pour le moral ' ( La Compagnie Créole ) , ' Give me hope Johanna ' ( Eddy Grant ) , C'est la vie ( Khaled ) , ' Que si , que no ( Jody Bernal ).

Ooit zei een vriend eens tegen mij : ' Ge ziet ze vliegen , zeker '.

Wel , na een goed half uur in het tweede gedeelte van ' De Tijd van Toen ' zal u ze ook zien vliegen, zelfs al heeft u ook maar niets van dat heerlijke halve liter Witte Paard bier geproefd.

Dat is de schuld van Sergey Stupanov , die door de middag Mister Fox heet , en die ' s avonds zijn trucje in de avondshow ( It's my life ) - onder zijn echte naam dan - nog eens over doet.

Zelf gaan kijken – u heeft nog de tijd tot eind september- is dus de boodschap.

(willy van bouchaute)

(foto's : andré buysse)

Voor info en tickets : https://wpevents.be/shows/de-tijd-van-toen

Nooit eerder zo'n mooie setting gezien als maandagavond op de koersvoorstelling van Heusdenkoers.

Met links de foto van grootvader Fred ( Don Fredo Hamerlinck ) in antieke ovalen kader , rechts een enig mooie foto van vader Willy , de man zonder wie er geen sprake meer was van Heusdenkoers , en er tussenin de originele – je moet het maar doen – fiets , waarop Don Fredo in 1929 de eerste Heusdenkoers won.

Mede dank zij Eddy Verbust op de kop getikt , in Parijs nog wel.

Het was me ons avondje wel in het unieke kader van Feestzaal Haeseveld aan de Gentse Alfons Braekmanlaan nummer 430.

Met hierboven een foto van kleinzoon , zoon , Fred Hamerlinck die als bezieler en voorzitter van Heusdenkoers de voorstelling in goede banen leidde.

In een hemd met de naam Heusdenkoers op geborduurd , en met de hand op het hart , en met vader Willy als een bezorgde en rustgevende schaduw om hem heen.

Het beeld spreekt voor zich.

De videobeelden hieronder ook.

(willy van bouchaute)

(camera : anne-marie couliez)

Heudenkoers op 12 /8 voor dames , op 15/8 voor elite/heren

http://www.heusdenkoers.be/

Het is ietsje voor achten , en de grote ' Witte Paard ' ventilator blaast op volle kracht alle lucht van de Langestraat de mooiste revue tempel van het land in.

' Ben ( dat is de grote baas van Het Witte Paard ) zegt dat het boven wat te warm is , en dan zetten ze dat spul maar even aan '.

Het is Dina die het ons uitlegt , waarom het een beetje tocht aan onze tafel.

Dina is de mevrouw die er  voor zorgt dat u  - straks tijdens de pauze - het opgeslagen vocht van de halve liters bier van de eerste act op een deftige manier weer kwijtraakt .

Aan de andere kant van de building , de kant van de Vissersstraat zit – in een half afgesloten hokje en altijd even lief – Nathalie.

Nathalie controleert of de juiste persoon wel aan het juiste ticket vast hangt.

De zaal zit vanavond afgeladen vol.

Dat belooft , want vanmiddag was er al een klein akkefietje , aan onze tafel nog wel.

Waar één of andere dame , luidkeels en behoorlijk onbeleefd , haar ongezouten mening de zaal in spuwde.

' Er staan hier te veel stoelen aan tafel , ik kan me hier met moeite neerzetten '.

Waarop een journalist naast ons , die haar blijkbaar goed kende, haar met de glimlach terechtwees.

' Het is niet omdat ge hier een beetje verder in 't straat woont dat ge een grote mond moet opzetten , en moet denken dat dit hier allemaal van u is.

Ge zoudt beter een toontje lager zingen.

De hoge tonen zijn voor de mensen die hier straks op het podium zullen staan.'

Dat was vanmiddag.

Gelukkig is het nu al 20 u 30 ,

Welgeteld met zijn negentien vullen ze vanavond het podium : zangers , zangeressen , presentator , danseressen , goochelaars en acrobaten inbegrepen.

Tijd voor verveling is er niet.

En , dan hebben we het nog niet over de adembenemende 'video wall 'die u alle hoeken van de wereld laat zien.

Iante Tavernier is nieuw op het podium bij de zomerrevue in Het Witte Paard.

We kennen haar nog als de kleine zeemeermin in één der spektakelstukken van de hand van regisseur met wereldfaam Frank Van Laecke , waarrond we op dat moment een reportage maakten.

Dat moet al – ei zo na – zes jaar geleden zijn.

Al vonden we haar toen al straf zingen , er was nog heel wat ruimte voor progressie.

Benieuwd dus hoe het haar hier vanavond bij de première zou vergaan.

En dat ging vrij vlot , zullen we maar zeggen.

Zo was ' Dernière Dance ' ( Indila ) heel , heel knap gebracht , net als ' Ongewoon ' van Pommelien , en 'Zwaartekracht' ( Emma Heesters / Regi )

Zelfs haar ' I love Rock & Roll ' medley mocht er best zijn.

Dat ze na afloop geen zin meer had voor een interview met ons , zien we dus een klein beetje door de vingers.

Televisie doet soms rare dingen met een mens.

Ruben ( Tarmidi ) is ook nieuw in ' Het Witte Paard '.

' Hij kan met zijn stem zowat alle hogen tonen aan ' , zei Maarten ( Cox ) toen hij de Nederlander aan het publiek voorstelde.

Dan weet een mens al meteen wat hem te wachten staat.

' Billy Ocean ' bijvoorbeeld , en straffer nog ' The Bee Gees'.

Al hebben de broertjes Gibb toch een aantal nummers , waar een mens beter niet aan begint.

Sandrine Van Handenhoven behoort intussen ( net zoals Patrick Onzia ) zowat tot het vast meubilair in Het Witte Paard.

' Funk & Soul ' , we kennen haar intussen.

Sandrine ontgoochelt nooit.

MNM-DJ Anke Goergen is via de WP dinershows in de avondrevue gedropt , en zal straks hiernaast in Het Colisée de afterparty verzorgen.

Wie ons vanavond helemaal verrast is Maarten Cox.

Sommige artiesten weten van zichzelf niet wat ze allemaal kunnen.

Gelukkig maar misschien.

Zo werd de avond door Maarten naadloos en perfect aan elkaar gepraat.

Geen eindeloos gezwets , maart kort en bondig.

Bovendien beschikt Maarten ( 38 intussen ) over een uniek warm stemgeluid , wat enig mooi contrasteert met al die hoge stemmetjes van vanavond.

Zowel ' Somewhere over the rainbow ' , waarmee het tweede deel van de show werd ingezet, als ' Dit is wat mijn mama zei ' ( Metejoor ) waren loepzuiver gezongen.

Omdat we Maarten kost wat kost na afloop voor onze microfoon en camera wilden hebben , is Tine ( Vanneste ) die vanavond al even feilloos de gasten ontving , hem speciaal nog op de afterparty gaan weghalen.

' Waar je Anke ziet , zie je Maarten ' , zei een anonieme bron ons even later.

Dikke pluim ook – al hebben ze er zelf al genoeg – voor de ' Vegas Dancers ' van Ellie Wickett , net zoals voor alle internationale acts , zijnde Sergey Stupanov met zijn magische vogels , het Duo Liazeed dat met plezier aan een Chinese paal hangt , de Pellegrini Brothers en Man Ho Han , die zijn kleren niet uit de winkel maar zo uit de modebladen haalt.

En dan is er nog het talent van eigen bodem , Jan Van Dyke, waarover we het eerder al hadden.

' Of we ons geamuseerd hadden ? ' vroeg Marc Coucke ons bij de start van het interview dat we na afloop met hem hadden.

Natuurlijk wel , anders waren we niet zo lang gebleven.

Ook Marc bleef nog even , zelfs toen we het na ' Het Witte Paard ' nog even hadden over ' La Reserve ' , en ' La Rigue '.

Tot : ' En hoe zit met Anderlecht nu ? '

( willy van bouchaute )

( foto's : credits 'Het Witte Paard ' Management )

( camera bij interviews : anne-marie couliez)

tickets & info : https://wpevents.be/shows/its-my-life

Jan Van Dyke is terug in Blankenberge , en hoe !

Jan is zo iemand die zelfs in zijn eentje een ganse dijk kan doen leeglopen , en in één haal naar de Vissersstraat kan zuigen.

Ondanks het feit dat er aan sommige van zijn moppen al een stevige baardgroei vast zit , en er sketches zijn die de die-hard fans al honderden keren hebben gezien.

Maar Jan is zo visueel sterk dat elk optreden telkens weer een belevenis wordt.

Bovendien is Jan ook nog eens een begenadigd zanger.

Voeg daar een hemels stemmetje als dat van Sasha Rosen aan toe , en je krijgt een heerlijk duet.

' Van Dyke & Friends ' .

Want er zijn ook Patrick Onzia , Goele De Raedt en Celien Hermans.

Voor Celien is het revuewerk helemaal nieuw , maar ze walste er zich vrijdagmiddag bij de première feilloos doorheen , met een stem die duidelijk aan diepte heeft gewonnen.

Ze zingt – Margriet zal het graag horen – nu al beter dan mama.

Het is ook een zegen dat Sasha er is.

Niet dat we iets tegen Wendy – die eerst was aangekondigd – hebben , maar als musicalartieste past Sasha hier gewoonweg beter in het plaatje.

Dat Iris Vandekerckhove ( Wendy Van Wantens echte naam ) hier wegens ' te veel ' en ' een beetje op ' zou hebben afgehaakt , daar was vorige week op de Gentse Feesten niet al te veel van te merken.

Nog ' een vriend ' van Jan Van Dyke , en wat voor één , is Frank – Franky Boy – Laneres.

Frank is al van bij de start van Jans internationale carrière in 1989 zowat de vaste assistent bij de meeste van Jans sketches.

Dat is hier in Het Witte Paard in Blankenberg niet anders.

Om de show nog wat meer glans te geven zijn er ook nog Ellie (Wickett ) , Lacey ( Edwards ) , Ivan ( Lytvynenko ) en Matias Payen , die samen de ' Vegas Showdancers ' vormen.

Jan Van Dyke – dit jaar 73 – is dus een ganse zomer lang goed omringd.

Wie er vrijdag op de première bij was , zal zich geen seconde hebben verveeld.

Wij onthouden , naast de sketch met de viool en microfoon , vooral de sketch in het ziekenhuisbed met naast Jan een schitterende Goele De Raedt.

Hilarisch hoe het publiek hier zonder het zomaar te beseffen in het ootje wordt genomen , en een simpele ' toeter ' de sleutel is naar het geheim.

' Er was een tijd dat het een beetje moeilijk ging in onze relatie , maar intussen zijn we 13 jaar getrouwd en hebben we twee prachtige kinderen ' .

Sasha Rosen zei het met tranen in de ogen , en zette meteen ' 1 minuut zonder jou ' in.

Een nummer dat niemand in de zaal onberoerd niet , en al zeker Davy (Romeo) Gilles niet , die vandaag zijn echtgenote bij haar debuut in Het Witte Paard kwam aanmoedigen.

(willy van bouchaute)

(camera / foto's : anne-marie couliez)

' Van Dyke & Friends ' loopt nog tot en met 9 september in Het Witte Paard , Vissersstraat , 53, 8370 Blankenberge

Tickets en info : https://wpevents.be/shows/vandyke-friends

Het is even lopen van de Elizabetlaan naar de ingang van het meest luxueuze hotel aan onze Vlaamse kust.

Het 'toegangspad' is immens lang en breed , en op dit vroege uur nog ietwat desolaat.

Aan het eind komt Jan ( Claeys ) , collega-vriend van Het Nieuwsblad , ons tegemoet.

' Ik heb al gegeten ' zegt Jan.

Dat was hem vroeger meer aan te zien dan nu.

Gezien ons uurwerk pas kwart over tien aanwijst , en we niet zomaar alles geloven wat Jan schrijft of zegt , doet zijn uitspraak ons ietwat de wenkbrauwen fronsen.

Een jonge jongen wijst ons de weg naar de deur , waar Jan net kwam uitgedraaid.

De ' pins parasols ' , of wat er sterk moet op lijken , brengen ons nu al een zuiders gevoel.

De eerste indruk bij binnenkomst is , dat van wat ons is beloofd niks is gelogen.

Majestueus , imponerend … , de lovende adjectieven schieten ons nu al te kort , en we zijn nog niet eens de lobby binnen.

' Wat kan ik voor u doen ? '

Het is Mathieu Maertens , de C.O.O. van Hotel La Réserve ' in hoogsteigen persoon die ons welkom heet.

Marc ( Coucke ) is er niet , maar Bart ( Versluys ) en Peter ( Goossens ) willen ons straks gerust te woord staan.

Of we intussen even in de lobby willen plaatsnemen.

Het is geleden van augustus 2021 dat Bart Versluys samen met Marc Coucke het gerenommeerde charmehotel 'Le Réserve ' kocht.

Er werd heel wat geïnvesteerd , zo'n 10 miljoen euro heet het , om het afgeleefde hotel uit 1946 nieuw leven in te blazen.

Het hotel dat hier vandaag nu voor ons oprijst , heeft eigenlijk niets meer met het oude te maken , alleen de locatie.

Amper 6 maanden kreeg de Gentse architect Glenn Sestig om alle publieke ruimtes in het hotel aan te pakken.

'Ik wou vooral gezelligheid en geborgenheid creëren' , zegt Bart Versluys ons in het interview , ' er zijn hier aan onze kust meer maanden met slecht dan met goed weer '.

Vandaar ook de knusse luxueuze zithoeken in de lobby , en de open haard.

De dubbele kolommen in travertijn staan er dus ook niet zomaar.

Intussen is Peter Goossens ook al even goede dag komen zeggen.

' Ik kom direct bij jullie , ik moet eerst nog even VTM doen '.

Dat onze fotograaf van dienst , André , goed bevriend is met de 3 sterrenchef van Het Hof van Cleve , maakt het leven vandaag voor ons wat makkelijker.

De chef staat tijdens het interview zelf nog altijd vol verbazing naar zijn nieuwe restaurant te kijken.

'Ongelooflijk hoe ze dit op zo'n korte tijd voor elkaar hebben gekregen ', zegt Peter Goossens ons voor hij aan zijn middag shift gaat beginnen.

Zeven dagen op zeven gaat hij er niet zijn , maar hij heeft wel een paar van zijn beste mensen mee.

De kaart is bewust heel beperkt gehouden , en er staan voorlopig geen menu's op de kaart.

We zien dus wel wat de herfst en winter brengt.

Er is plaats voor zo'n 150 mensen , dat is wat anders dan de 45 couverts in Het Hof van Cleve.

Het zal dus ook voor een sterrenchef wat aanpassen zijn.

We praten ook nog even met General Manager ( Algemeen Directeur ) Yannick Bouts.

Marc Coucke en Bart Versluys weten duidelijk waar het talent zit , want Yannick Bouts heeft wat de horecawereld betreft al aardig wat op zijn palmares staan.

Geen stress voor hem op deze openingsdag , want er is al heel wat proefgedraaid.

Hij wil vooral de klasse die de investeerders in dit project hebben gestopt hoog houden , en we zijn zeker dat dit hem aardig gaat lukken.

Het hotel beschikt dan ook nog over heel wat extra troeven , zoals de warme en sexy bar in ' boudoir ' stijl met rood velours , ook voor niet – hotelgasten.

Een van de grote troeven is ook het grote terras met zicht op het Zegemeer en de spuitende krabbensculpturen van Panamarenko.

Er schijnen nu al 5 sterren over ' La Réserve ' in Knokke.

En binnenkort allicht ook een paar over ' La Rigue '.

Het is alleen maar een kwestie van tijd.

(willy van bouchaute)

( camera : anne-marie couliez)

(foto's : andré buysse )

De plaatselijke 'pastor' is geen fan van schlagermuziek.

Zoveel is duidelijk.

Het leek wel op ' een avondje artiesten pesten '.

Gelukkig kunnen de geluidsinstallaties van tegenwoordig best wat klokkengelui aan.

Dertig artiesten op één avond op één podium is al snel goed voor een vol huis.

Zo'n twee uur vooraf stonden ze er al , de fans van het eerste uur.

Meestal met zijn tweeën , voor het geval de ene moet plassen , en de ander het plaatsje moet vrijhouden.

Sommige hebben een klapstoeltje mee.

Niet om tegen te ' klappen ' , maar voor het geval de benen wat moe worden.

Een beetje de leeftijd , weet je wel.

De meeste draaien al langer mee dan de artiesten die ze vanavond komen toeschreeuwen.

Al is toeschreeuwen in dit geval een groot woord.

Omdat , wegens de live uitzending , beelden maken aan het grote podium wat moeilijk ligt , concentreren we ons dan maar op de backstage , waar het altijd leuk toeven is , en de artiesten best aanspreekbaar zijn.

Ze alle dertig voor onze camera halen zou niet alleen ondoenbaar zijn , maar ook een beetje onverstandig , gezien het vele knip en plakwerk nadien.

Ietwat voorbereidend werk en een goede selectie verricht in dit geval wonderen.

Natasja Poels oogt niet alleen knap , ze kan ook nog een aardig stukje zingen.

We durven af en toe wel eens het ' You Tube ' netwerk afschuimen op zoek naar het betere lied , of de betere zanger of zangeres , en komen zo al eens voor een aangename verrassing te staan.

Op het filmpje zingt Natasja vanop een statige trap haar zus Ramona toe.

Natasja's stem is al even adembenemend als het bruidsjurk decolleté van Ramona.

Het nummer is van Wesley Bronkhorst en heet ' Trots op jou '.

We kennen het , omdat we de eer hadden Wesley zo'n vier jaar terug bij Ment TV

in De Panne te mogen interviewen.

En zie , wonder boven wonder , diezelfde Natasja staat nu op de lijst met artiesten die op 3 juli op de Grote Markt in Diksmuide voor de camera's van Ment Televisie zullen staan.

Niet met ' Trots op jou ' , maar wel met haar nieuwe single ' Neem de liefde met je mee ' . Een nummer dat ze in duet zingt met Edwin van Hoevelaak , niet alleen Nederlands top producer , maar ook haar levensgezel.

' Sasha & Davy ' dan maar , met ' Zeeën van tijd '

Het is zonnig op het pleintje aan de voet van de Sint-Niklaaskerk , maar een staat wel een strakke wind.

Sasha heeft het in haar hagelwitte jurk een beetje koud , maar vanavond is er Davy om haar te verwarmen.

Deze zomer zal ze het in de revue van Het Witte Paard in Blankenberge zonder Davy moeten doen.

Sasha gaat er Wendy Van Wanten vervangen , die om gezondheidsredenen moet afzeggen.

' Of dat gaat lukken ' wilden wij weten.

' Cups gewijs , zeker ! ' , zegt Sasha.

Wat bij Davy even de wenkbrauwen doet fronsen.

De duetten kunnen blijkbaar niet op.

Frans Bauer heeft dan weer Sieneke mee.

' De huidige koningin van het levenslied ' noemt Frans haar in het interview dat we met beiden hadden.

'Corry Konings zal content zijn' , is onze reactie.

Wat Frans geen moer kan schelen , want hij meent wat hij zegt.

' Éen nacht met jou ' begint ietwat traag, maar komt al snel op tempo.

We krijgen hier opnieuw het echte ' Bauer ' geluid te horen , en we zijn verrast door de quasi perfecte harmonische samenzang.

Bert Van Renne ( White Bird ) staat vanavond met zijn dochtertje June op het podium. We zijn altijd al overtuigd geweest van de zangkwaliteiten van Bert.

En dochterlief is aardig op weg om in zijn voetsporen te treden.

' Samen ' is een melodieuze popsong die alles in zich heeft om hoog te scoren.

Het zorgt voor een zelden gezien sfeertje.

' Goed zo ! ' , zegt de muzikant in ons.

Christoff heeft een knalrode jas aan.

' Dat ben ik ' .

Dat is wat hij vanavond gaat zingen.

Precies of er niemand is die hem goed kent.

Maar toch.

Het interview loopt vlot.

Het gaat ook over de videoclip, en over zijn vakantiehuis in Spanje.

En nee , hij ambieert geen Spaanse carrière.

Slongs is niet langer ' Dievanongs ' , maar gewoonweg ' Slongs' .

We moeten er altijd goed opletten dat we de ' g ' mee hebben wanneer we ons toetsenbord aanslaan.

Want Charissa ( Parassiadis ) ziet er vanavond in haar hagelwitte jumpsuit allesbehalve een ' sloerie' uit.

Met Luc Standaert heeft ze niet alleen een nieuwe manager , maar ook een nieuwe producer / uitgever in huis gehaald.

In ' Kiekevel ' hoort u niet langer de rapster , maar eerder de gedreven popzangeres.

Een disco-techno nummer , zegt ze zelf.

Arno ( Glorie ) komt met een eerbetoon aan zijn vader ' Bart Van den Bossche ' , die tien jaar terug overleden is.

Arno heeft het nummer ' Breek je hoofd niet meer ' dat zijn vader niet meer klaar kreeg verder afgewerkt , en gaat dat vanavond voor de camera's van Ment Tv op de markt in Diksmuide los laten.

Een goede promo dame doet wonderen , want Arno stond eerst niet op ons interviewlijstje.

Trisha ( niet op de foto ) is er ook.

Ze gaat vanavond niet zingen , en ook niet op het podium staan.

Ze is wel dichtbij een nieuwe single.

En of wij er een Engelstalige tekst willen op schrijven.

Dat weten wij nog niet.

Ze heeft ook een nieuwe sponsor.

' Hij is een beetje mijn sugar daddy' zegt Trisha al grappend.

Het is altijd een beetje uitkijken met de grapjes van Trisha.

(willy van bouchaute)

(camera : a.m.couliez)

' Welkom '.

Dat is wat er te lezen staat op het reuzegrote scherm in de ' Fest ' catering hal van dochter Stephanie en partner Christophe , aan de Spoorwegstraat 23 in Harelbeke

In grote letters , en in het Nederlands.

Want vader Herman is maar al te fier op zijn West-Vlaamse roots.

Het is begin oktober 2014 bij de opening van Horeca Expo wanneer Herman Maes ons aanspreekt.

Of we straks wat beelden zouden willen maken op zijn stand in hal 5.

We zouden versteld staan bij wat we daar zouden te zien krijgen.

Ook dat zei ie nog.

En gelogen was het niet , wat het fornuis in diamantvorm was indrukwekkend.

Zo indrukwekkend dat het volgend jaar , in 2015 , het Belgisch paviljoen op de Wereldtentoonstelling in Milaan een extra glans mocht geven , pal naast de echte diamanten van Louis Reichman.

' Ik zou heel graag hebben dat u met mij meegaat naar Milaan ', zei Herman ons na het verschijnen van de Horeca Expo reportage op deze mediasite.

Drie dagen lang zouden we hem in Milaan onder de titel ' In het spoor van Herman Maes ' redactioneel op de voet volgen.

We leerden er niet alleen de innovatieve ontwerper , en passionele creatieveling kennen , maar ook de joviale mens kennen.

Fier op wat hij tot dan toe had gepresteerd, maar wars van alle kapsones naar zijn omgeving toe.

Dat is niet zo vanzelfsprekend , wanneer topchefs als Peter Goossens , Viki Geunes , Sergio Herman en René Redzepi vol lof zijn over uw product.

Het bedrijf groeide heel snel , en wanneer Herman bij terugkomst uit Milaan even over de schouder terugkijkt , ziet hij de 1426 keukens staan die hij tot nu toe heeft ontworpen , goed voor 11 verschillende landen.

Het was even schrikken wanneer we Herman zovele jaren later , alweer bij de openingsreceptie van Horeca Expo in Gent , terugzien.

Het ging heel wat minder goed nu.

Niet met het bedrijf , het was de gezondheid die even niet mee wilde.

' Maar hij zou het beestje wel verslaan ' , klonk het .

En, dat deed hij ook , met die vechtersmentaliteit van hem.

Al zou het zakelijk wel zijn sporen nalaten.

Er werd een investeringsgroep aan boord gehaald , een nieuwe CEO voorgesteld.

Waarbij Herman Maes , de man die het bedrijf had opgestart en grootgemaakt , vrijwillig een stap opzij zette.

Al snel werd door de groep een nieuwe koers gevaren , waarbij het zakencijfer een grotere drijfveer werd dan het innovatieve.

Een koers waarbij een denker als Herman Maes zich niet meer thuis voelde , en alzo zijn geesteskind met weemoed uit de handen zag glippen.

Heel erg verrassend kwam het niet , het telefoontje van enkele maanden terug.

Creatievelingen zitten nooit stil.

Of we dinsdag 20 juni 2023 konden vrijhouden.

En dat we welkom waren op de persvoorstelling van zijn nieuw bedrijf ' Maes Kitchens ' .

Het is iets voor elven , en we hebben de camera mee.

We spelden Herman voor alle zekerheid nu al de ' Rode ' Lavalier microfoon op....

Helaas is het resultaat  - door het feit dat soms de ene mens de andere het licht in de ogen niet gunt - alleen maar privé te zien.

(willy van bouchaute)

(camera : a.m.couliez)

www.maeskitchens.be