• WEBSITE BANNER EDIT 2020 1.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 2.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 3.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 4.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 5.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 6.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 7.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 8.jpg

 

 

Als kunstenaar je ei kwijtraken op de Biënnale van Venetië is niet evident, en al zeker niet in kunstpaleizen als het “ Palazzo Franchetti “ aan het “ Canale Grande”, waar nu het “ Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti “gevestigd is.

Outside de eigenlijke Biënnale gelegen, maar wel één van de “highlights”.

Dat Koen Vanmechelen , na 28 jaar aanwezigheid in Venetië waarvan 5 op de Biënnale, nu in de tuin van dit historische gebouw zijn werk mag tentoonstellen is uniek, en grotendeels te danken aan de inzet en support van kunstmaecenas Guy Pieters.

Dat wij er mochten bij zijn op de “ cocktail-vernissage “ ook.

 

 

Het is woensdagavond 10 mei en de avond valt stilaan over de feeërieke Dogenstad.

Guy ontvangst zijn gasten in volle grandeur, maar neemt toch nog even de tijd om samen met zijn poulain voor de lens van onze fotografe te poseren.

Even later kunnen we de Latemnaar zelfs kort voor onze microfoon halen, en ook de kunstenaar zelf zal voor diezelfde microfoon wat meer uitleg geven over “ Protected Paradise ( Project for Venice ) “, het werk van hem dat hierboven staat afgebeeld, en dat wegens zijn omvang maar beter buiten dan binnen werd neergepoot.

Het werkwoord “neerpoten” past hier perfect in het plaatje : het ei ( het zijn er twee ) en de kippenpoot.”

Van waar die passie van Koen Vanmechelen voor dit gevogelte?

U hoort het in onderstaand interview.

 

 

Ook Linda Pieters in knalgeel vestje - Guy noemt haar steevast zijn muze- ontvangt de genodigden in stijl.

De meesten worden per taxiboot over het “ Canale Grande “ tot aan de privé steiger van het “ Palazzo Franchetti “ gebracht.

Op de linkse foto ziet u de houten brug die beide oevers overkapt, met de aan de voet de "Accademia" halte van de Vaporetto, de waterboot die de toeristen langs het kanaal vaart.

Onze lijnbus zeg maar.

In een aparte reportage later laten we u weten hoe dat in zijn werk gaat.

 

 

Mevrouw Vanmechelen ( in witte rok ) controleert nog even of het bovenste ei van haar mans kunstwerk nog intact is.

Isabeau probeert dat ook, maar heeft als rechterhand van Guy Pieters, vanavond nog wat anders aan zijn hoofd.

Zorgen dat de stem van zijn werkgever er goed doorkomt als die Adriano Berengo aan de aanwezige genodigden wil voorstellen, bijvoorbeeld.

Berengo is één van de curatoren van de tentoonstelling “ Glasstress 2017”, waarvan Koen Vanmechelens “ Protected Paradise “, in marmer en glas, het kroonjuweel is.

Intussen heeft de blonde dame rechts alleen maar oog voor onze camera.

Camera waar een schijfje inzit van 32 Gb.

En maar goed ook want morgen wacht ons nog “ Treasures from the WRECK of the Unbelievable 1 en 2” van Damien Hirst en “ Glass and Bone Sculptures 1977-2017” van Jan Fabre.

En, niet te vergeten het gala dinner en party aangeboden door Guy & Linda Pieters in het prestigieuze vijfsterrenhotel “ Excelsior “ op het eiland “Lido”.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

 

Klik HIER voor DE FOTO'S

 

Sfeerbeeld Cocktail Koen Vanmechelen en interviews met Koen Vanmechelen en Guy Pieters

 

 

 

 

Foto : André Buysse

Terwijl graaf Renaud – ik ga niet kijken- op het podium de prijsuitreiking regisseert, gaat Erlend ( Hamerlijnck ) op de knie voor gravin Valerie.

Niet dat er plots vlindertjes in zijn buik waren geslopen, maar gewoon omdat hij, zelfs in de verre omgeving, geen enkel stoeltje meer vrij vond.

Zo druk was het zaterdag in het “Park van Beervelde”.

Over de drie dagen bekeken, zakten bijna 21.600 mensen af naar de Tuindagen.

De 57-ste editie, gebouwd rond het thema “vlindertjes”, was alweer een reuze succes.

 

 Foto : André Buysse

Zo fier graaf Renaud met het verloop van zijn tuindagen is , zo blij is Rit Vangeel met haar gieter.

Dat was de prijs verbonden aan de titel “ Tuinpersoonlijkheid van het jaar 2017”.

De Botanische jury zou aansluitend nog 10 eretekens uitreiken aan standhouders die zich hadden onderscheiden door nieuwigheden of uitzonderlijke prestaties, waarna een Damesjury haar rozetten ( gouden, zilveren en bronzen ) zou overhandigen aan de standhouders die hun stand het meest sfeervol inrichtten en het dichtst bij het thema aanleunden.

 

Foto : André Buysse 

Free Souffriau mag zich sinds ze getrouwd is met Miguel Wiels ook “ Beerveldenaar” noemen.

Van hun stekje tot het park is het trouwens hooguit 5 minuutjes lopen.

Een bezoekje aan de tuindagen is dan nogal wiedes.

Voor Frank Süpplie-Van der Hoff van de Stichting Epric ligt dat wel even anders.

De Nederlander uit Huissen heeft een boek geschreven over “ Vlinders in België ”,

(www.epric.org) met op de kaft het logo van het “ Park van Beervelde “.

Het boek wordt uitgegeven in een beperkte oplage van 200 stuks, waarvan het eerste exemplaar op het nachtkastje van koningin Mathilde ligt.

Het hoeveelste exemplaar wij hebben weten we niet.

Ons nachtkastje ligt trouwens toch al vol met boeken van o.a. Dina Deferme ( Magie van een tuin ), Tinneke Provoost ( De Mooiste Grassen voor de Tuin ) en Danny Dewinter & Katrien Maes ( Confituur van Jam Jam ) allemaal uitgegeven bij Lannoo en speciaal door de uitgever naar Beervelde gebracht.

We gaan die binnenkort eens recenseren.

De boeken uiteraard.

( willy van bouchaute )

 

Klik HIER voor DE FOTO'S ( André Buysse )

Klik HIER voor DE FOTO'S ( Ivan Bracke )

 

 

Het interview is net afgelopen.

Eveline (Cours) heeft de microfoon losgekoppeld en de hoofdtelefoon afgezet.

Waarom zouden we de graaf niet eens door haar laten interviewen, dachten we zo.

Ze was er nu toch, naar aanleiding van de fotoshoot die we haar na haar deelname aan de “Miss Wellness”-verkiezing hadden beloofd.

We wisten quasi zeker dat graaf Renaud zou gecharmeerd zijn door haar spontaniteit en jeugdig enthousiasme.

Het interview was Evelines vuurdoop maar het sloeg direct aan.

Beter dan haar auto, waarvan de accu het deze morgen liet afweten.

Wat vraag je zoal aan een graaf die een week voor zijn tuindagen- de mooiste van het land- staat?

U hoort en ziet het onderaan.

De graaf is met zijn gedachten al volop bij het thema van zijn tuindagen, vlindertjes, en speurt hier nu al de horizon af naar het eerste exemplaar.

Het komend weekend zullen dat meer dan 15.000 mensen samen met hem doen.

 

 

 

Van vrijdag 12 tot en met zondag 14 mei 2017 telkens van 10 tot 18 uur, stelt Graaf Renaud de Kerchove de Denterghem zijn prachtige domein wagenwijd open voor de bezoekers aan zijn halfjaarlijkse tuindagen.

Zeker nu in de lente ziet het “ Park van Beervelde “ er waanzinnig mooi uit.

En die pracht wordt nog uitvergroot door het enthousiasme van zo'n 220 selectief uitgekozen exposanten die hun best doen om het thema extra in de verf te zetten.

Hier ziet u hoe ze dat doen : http://www.parkvanbeervelde.be/nl/de_tuindagen

Tickets via deze link : https://shop.parkvanbeervelde.be/registration/event/tuindagen57

(willy van bouchaute)

(foto's: ivan bracke)

 

interview graaf Renaud de Kerchove ( door Eveline Cours )

 

 

De finaleshow startte met een paar minuutjes vertraging.

Die kwamen er alleen omdat ene Tom uitgerekend vandaag en op dit podium nog gauw zijn Angelique een huwelijksaanzoek wou doen.

U weet hoe dat gaat, op het laatste moment nog snel je tekst een beetje inoefenen, dat terwijl de plaats van gebeuren ook nog eens een extra poetsbeurt verdient.

Want Tom wou zijn bede absoluut met één knie op dit heilige podiumhout van de “Salons Mantovani “ doen.

Waar Oudenaardse grond allemaal goed voor is.

Nadat presentatrice Cynthia Reekmans - intussen al tot het vaste meubilair van deze verkiezing behorend- met enige moeite het toekomstige bruidspaar van het podium had gekregen, konden de dames aan hun finaleshow beginnen.

Dave Ghysels heeft hen dan al eerder uitgelegd hoe ze dat moeten doen.

Dave is immers de choreograaf van dienst en houdt zo vanavond alle 19 dames piekfijn bij de les.

Daisy De Cooman probeert datzelfde als styliste achter de schermen te doen.

Vooral Eveline ( Cours ) en July ( Nijs ) bewijzen bij de openingsscène dat zoiets zijn vruchten afwerpt.

Spontaniteit en elegantie troef bij beide dames.

 

Omdat de jury daar vanavond geen zin in heeft, stelt Cynthia dan maar de vragen.

Hiermee zijn we meteen aan het volgend onderdeel toe.

Geen quiz, alleen maar gewone vragen, gebaseerd op het dagelijkse en toekomstige leven van de kandidaten.

Zelfs bij gewone vragen komt een mens soms nogal wat te weten.

Dat Laura ( De Smaele ) graag massages geeft bijvoorbeeld.

In zoiets lijkt Samantha ( Geukens ) op dit moment dan weer wat minder zin te hebben.

Zwanger zijn doet iets met je libido”, weten we uit de vakliteratuur.

U staat met twee op het podium“, zei Cynthia tegen Samantha.

Goed dat ze het zei, want wij hadden het nog niet zo direct door.

Omdat vragenrondes nogal vermoeiend kunnen zijn, werd na het leegvragen van de negende kandidate al meteen een pauze ingelast.

En pauzes zijn er om opgevuld te worden.

Niemand beter om pauzes op te vullen dan “Soulbrother”.

Zonder meervoud “s”, zelfs al zijn de heren meestal met drie.

Vanavond echter met twee, want Wim is er niet bij.

Wim, dat is Wim Soutaer.

En Wim Soutaer is ook het lief van Kim.

En Kim, dat is Kim Ghyselinck.

Die zingt echter bij “Swoop” en niet bij “ Soulbrother.

Maar we hadden het over Wim.

En omdat die er niet is, moeten Vincent ( Goeminne ) en Charles ( Van Domburg ) het vanavond alleen rooien.

Vincent zingt eigenlijk bij “The Dinky Toys” en Charles bij The Magical Flying Thunderbirds”, maar vanavond zijn ze dus “ Soulbrother “.

Beide heren zingen een half uurtje uit volle borst, en net niet alle pannen van het dak.

Ze moeten nog een paar van die pannen laten liggen, want ze komen straks nog eens terug.

 

 

Er is vanavond ook een jury die haar zegje mag doen.

Slechts over 40 procent van de punten weliswaar, want de overige 60 zijn al in de aanloop naar deze finale door de organisatie en aanverwanten toebedeeld.

Hoofd van de jury is, intussen ook al gewoontegetrouw en met sjaaltje, Davy Brocatus.

Of dat sjaaltje uit de boetiek kwam van Chris Janssens, hier naast hem en ook in de jury, hebben we niet nagecheckt.

De finalisten op het podium defileerden wel in haar nieuwste creaties.

En die zijn best 'chic” en zelfs voor ietwat “volslankere” dames, zoals Kim ( Van Rossem ) hier uitgebreid en diep uitgesneden laat zien.

 

 

Het was goed weer in Turkije toen de meisjes er op reis waren.

Dat weten we uit het filmpje dat we na de modeshow te zien kregen.

Zo hadden ze ginds al een beetje het badpakkendefilé kunnen oefenen, het onderdeel dat er nu zat aan te komen.

Dat het er aan kwam weten we omdat alle fotografen nu richting podium spurten.

Zo'n badpakkendefilé kan ook wel eens wat verborgenheden prijsgeven.

Die anders het buitenlicht niet zien en gesitueerd zijn op plekken waar de doorsnee burger ze niet verwacht, en al zeker niet bij Miss Wellness Beauty finalisten..

Zo iets zagen we tot nu alleen maar bij verkiezingen als Miss Tattoo, ooit geëtaleerd in de rechtse bol van het Atomium.

Als je tattoos laat zetten, maak je er best wat werk van” moet kandidate met het nummer 13, Daphne Lenaerts, wiens beide dijen er uitgebreid moesten aan geloven, gedacht hebben.

Dat is nog eens wat anders dan het vlindertje, dat voorzichtig bovenaan uit het slipje van Stephanie Voeten ( met het nummer 7 ) komt piepen.

Pff, vlindertjes.

Deze zomer zit gans onzen hof er vol van.

 

tweede foto van rechts : copyright luc colman

 

Nadat Charles en Vincent de rest van de pannen van het dak hadden gezongen, was het tijd voor de proclamatie.

We kennen het woord nog uit onze schooltijd.

Tijd om je rapport op te halen en hopen dat je de beste van de klas bent.

Of ten minste toch één van de besten.

En het moment voor je naaste omgeving om kreten van vreugde te aanhoren of om traantjes te zien wegpinken.

Bij de besten van de klas, althans volgens de jury en bij uitbreiding de organisatie, waren vanavond July (Nijs, tweede eredame), Laura ( De Smaele, eerste eredame ) en Jody ( De Rycke, de nieuwe Miss Wellness 2017 ).

Diep achteraan op het podium net voor het laatste gordijn was er applaus voor de drie besten van de klas, ook van Eveline ( Cours ).

Eveline, die helemaal uit de prijzen viel, ondanks het schitterend parcours dat ze vanavond aflegde.

Voor ons al van bij de eerste stappen op het podium scorend door gewoon helemaal zichzelf te zijn. Jonge en knappe Eveline werkte dan ook nog eens beide defilés af alsof ze nooit eerder iets anders had gedaan.

Ze hebben er ooit bij Miss België ook zo eentje laten lopen, en daar hebben ze nu nog altijd spijt van. Enfin, dat denken we toch.

Er vloeiden traantjes achteraf, maar Eveline mocht van ons met opgeheven hoofd het podium verlaten.

Op dezelfde manier waarop ze vanavond haar entree maakte ( foto rechts ).

 

We schreven het eerder al in onze reportage over de persvoorstelling van deze verkiezing:

Miss Wellness Beauty is helemaal terug.

De finaleavond zat prima in mekaar, de catering was top, en het erepodium ook.

Wat dat erepodium te vertellen heeft hoort u in onderstaande interviews, onder toeziend oog van organisator Patrick Matthys en choreograaf Dave Ghysels die , nu ze er toch waren, ook hun zegje mochten doen.

Datzelfde geldt ook voor Vincent en Charles, die zelfs op dat late uur niet uitgezongen raken.

A thing of ( Miss Wellness ) beauty is a joy forever “ ( John Keats,1818 )

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

 

KLIK HIER voor DE FOTO'S

 

sfeerbeeld en interviews

 

 

foto's : anne-marie couliez/ inzet foto's : toon aerts

 

Over Water “

De titel is krachtig.

En dat geldt ook voor het script, de cast en de locatie waar het verhaal zich afspeelt : “ The Port of Antwerp “.

Het gebeurt niet zo vaak dat, nog voor de opnames van een nieuwe televisiereeks starten, de pers wordt verzameld om kennis te maken met de auteur, de regisseur en de quasi voltallige cast.

Maar het geloof in dit project is zo groot dat het dinsdagmiddag, zeven hoog, in het prestigieuze Antwerpse Havenhuis al feesten geblazen was.

Dat de burgemeester in hoogsteigen persoon aanwezig was wil ook al wat zeggen.

200.000 euro had Bart De Wever en zijn stadsbestuur er voor over om te participeren in dit ambitieuze project.

De historicus houdt dus ook van fictie blijkbaar.

Dat Tom Lenaerts het script voor deze 10 afleveringen durende televisieserie heeft meegeschreven zal ook wel hebben gespeeld.

De twee kennen mekaar, het leeftijdsverschil is amper twee jaar en ze zijn , als je straf kan schieten, op een boogscheut van elkaar geboren. Tom in Deurne, Bart in Mortsel.

De reeks komt ten vroegste in het najaar van 2018 op het scherm, dus er zit behoorlijk wat tijd tussen de opnames die nu starten en de definitieve eindmontage.

Het verhaal speelt zich grotendeels af in en rond de haven van Antwerpen.

We geven u hier al in grote lijnen waarover het gaat :

Over Water” draait rond John Beckers (Tom Dewispelaere), ooit Vlaanderens favoriete tv-ster.

Hij heerste tijdens zijn gloriedagen over het kleine scherm en het publiek sloot hem in het hart. Maar zware verslavingen aan drank en gokken sleurden hem mee naar een duister dal en John verloor bijna alles wat hij had opgebouwd. Populariteit, vrienden en succes verdwijnen sneller dan ze kwamen.

John Beckers krijgt van zijn vrouw en hun twee kinderen een allerlaatste kans om zijn leven weer op de rails te krijgen en hun vertrouwen terug te winnen. Na een zoveelste verblijf in rehabilitatie gaat John dan ook met vernieuwde moed aan de slag bij de firma van zijn schoonvader. De tv-vedette gaat voor de haven werken. En dat gaat met vallen en opstaan. Tot de dag komt waarop hij de haven voor hem laat werken.

Maar zal John Beckers zijn oude demonen in bedwang kunnen houden en proberen te weerstaan aan nieuwe verleidingen in deze nieuwe, bikkelharde wereld? Kan hij zo het vertrouwen en de liefde van vrouw en kind terugwinnen? 

Over Water “ laat zien hoe een ex-verslaafde man met goede intenties toch verkeerde keuzes maakt. En hoe hij op die manier uitgroeit van groene nieuwkomer tot spilfiguur in de meest lucratieve maar ook veruit gevaarlijkste trafiek aan de Antwerpse dokken.

 

foto's : anne-marie couliez

 

De cast werd zorgvuldig gekozen”, aldus Tom Lenaerts, “we gingen niet noodzakelijk voor de populairste namen maar vooral voor de beste acteurs in dit genre”.

De hoofdrol is weggelegd voor Tom Dewispelaere (gans links op de foto ), in Vlaanderen vooral bekend van grote rollen in series als “De Parelvissers, Van Vlees en Bloed en Cordon”.

Tom Van Dyck is voor de kijker al lang geen onbekende meer. Denk maar aan zijn glansrol in

Matroesjka's” , en zijn bijdrage aan “ Het Eiland “ en “ In de Gloria “.

Ruth Becquart schitterde recent nog als het blonde delletje Sandy in “ Chaussée d' Amour “ (op VIER) en Kevin Janssens kent intussen iedereen. “ Salamander”, “De smaak van de Keyser” en

Vermist” zijn maar enkele van de vele series waar hij in opdook.

Ook als filmacteur verdiende hij zijn strepen, denk maar aan “ D'Ardennen “ en “ Het varken van Madonna”.

Straks combineert hij de opnames voor deze serie met draaidagen voor een langspeelfilm bij onze Noorderburen. Dat vertelt hij ons in onderstaand interview.

 

 foto's : anne-marie couliez

 

Ook Evgenia Brendes (gans links ) is een toppertje. De Vlaamse actrice met Kazachstaanse roots schitterde al in “ Problemski Hotel “ een film van Manu Riche naar het gelijknamige boek van Dimitri Verhulst en was ook te zien in de televisieserie Matroesjka's 2 “

Heel sterk expressief ook, kijk maar eens naar de trieste blik bij de kleine inzet foto en de innemende glimlach op de andere. Wat hier ook producer Bjorn Charpentier niet ontgaat.

Bjorn kennen we nog van de muziek video “ We must be crazy” die hij maakte voor Milow.

Een heel belangrijke rol in “ Over Water “ is weggelegd voor Natali Broods.

Natali was eerder al te zien in films als “ Waste Land”, Anyway the wind blows” en “ De helaasheid der dingen”.

Tv minnend Vlaanderen kent haar vooral van de serie “ Met man en macht “.

Wat ze momenteel ook nog in het theater doet, vertelt ze ons in onderstaand interview.

Gert Winckelmans is een bezige bij. De televisieseries waaraan hij als acteur meewerkte zijn bijna niet te tellen : “ Callboys”, “Chaussée d'amour”, “Deadline 14/10”, “ Clan”, ”Zone Stad”, “Aspe”, “Witse”,“Vermist”.... zo kunnen we nog wel even doorgaan.

 

 foto's : anne-marie couliez

 

Ikram Aoulad en Soufiane Chilah (linkse foto's) hebben ook al wat theater- en filmrollen op hun actief.

Ikram speelt in “ Over Water “ een vrouwelijke detective die heel wat kritiek van de stoere mannenwereld in de haven over zich heen krijgt en Soufiane speelt het in de serie als “ Wallid El Idrissi” heel slim.

En dan zijn er nog de “youngsters” Violet Braeckman en Jef Hellemans.

Violet heeft met terugkerende rollen in onder andere “ Aspe” en “Salamander” al wat ervaring met televisie. Voor Jef is het zijn eerste kennismaking met series als deze. In het theater stond hij al eerder op de planken bij “ Odysseus. Een zwerver komt thuis “.

Niet op de castvoorstelling maar wel met heel belangrijke rollen in de serie : Herman Gillis die als Freddy Michielsen de “padre familias” speelt en Jeroen Perceval ( al gelauwerd om zijn rol in Rundskop ) die in de serie als Barry, de vriend van het “hoofdpersonnage” John, mee de bloemetjes buiten zet.

 

foto : anne-marie couliez 

 

Dit zijn de mensen die er achter de schermen voor zorgen dat de serie piekfijn in beeld verschijnt.

Inti Calfat ( gans links ) vormt samen met Dirk Verheye ( derde van links ) het regisseursduo

Norman Bates” . Die sturen dus alle acteurs in de goede richting.

Kato Maes stopte in 2014 als regisseur haar samenwerking met “Woestijnvis” en vormt nu samen met Tom Lenaerts het productiehuis “Panenka”.

Kato is hier bij “ Over Water” verantwoordelijk als uitvoerend producent, of zoals dat in het Engels zo mooi klinkt “ executive officer “.

(Voor u) rechts van Tom Lenaerts staat Paul Baeten Gronda, die mee het scenario schreef.

Naast columnist bij De Morgen, Focus Knack en Humo leverde hij als auteur ook nog straffe werken af, waaronder zijn roman “Waterland”, geliefd bij ervaren literaire recensenten.

Bjorn Charpentier maakt als producer hier rijtje compleet.

 

foto : anne-marie couliez 

 

De haven van Antwerpen.

Hoe kleurrijk is haar geschiedenis.

Al sinds de Middeleeuwen vonden de schippers er hun weg over de Schelde.

Waar is de tijd dat ruwe zeebonken hun verhalen vertelden in bruine cafeetjes als deze.

La pipe d' Anvers “ .

We ontdekten het toevallig op onze weg te voet van Antwerpen-Centraal naar het havenhuis, op de hoek van de Cadixstraat.

Carolien schonk er ons met plezier een ,ons tot nu toe onbekend ,“ Viven, Master IPA” biertje in, met hop van over gans de wereld , volgens een West-Vlaams recept van Willy De Nobel uit Damme, maar gebrouwen in Oost-Vlaanderen.

In de Proefbrouwerij van Dirk Naudts in Lochristi nota bene.

Op amper 1 km van onze thuisbasis.

Als we thuis veel van die “Viven” drinken kunnen we zo ver plassen”, heet het in de volksmond.

We gaan bij deze gedachte tijdens de uitzendingen van “ Over Water “ toch af en toe eens onze decoder op pauze moeten zetten.

De terugweg van het Havenhuis naar het Centraal Station deden we per bus.

Gelukkig zonder “ Viven “ , want voor nieuwe “ amortisseurs “(schokdempers heet dat in het Vlaams) hebben ze bij de Antwerpse Lijn blijkbaar geen budget meer.

Ze willen ons hier binnenkort toch weg “ zucht onze buschauffeur.

Van het Antwerpen-Centraal naar het Het Havenhuis en terug..., in de toekomst alleen nog “Over Water” ?

Zou best kunnen .

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

 

Klik HIER voor DE FOTO'S

 

interviews met Bart De Wever, Tom Lenaerts,Kevin Janssens en Natali Broods

 

 

 

Indrukwekkend, dat is het minste wat je van de foto's, die hier de muren van Guy Pieters Gallery aan het Albertplein in Knokke sieren, kan zeggen.

De wereldvermaarde Duitse fotograaf Wolfgang Volz, die eerder al door kunsthistoricus Werner Spies “Het oog van Christo en Jeanne-Claude “ werd genoemd, bewijst hier dat die benaming helemaal terecht is.

Dat de kunstfotograaf er zelf bij was op de vernissage vorige week, zegt veel over zijn respect voor de galeriehouder Guy Pieters.

De arm hier om de schouder van de kunstmecenas spreekt boekdelen.

 

 

Guy Pieters Gallery aan de “ Place m'as tu vu “ in het mondaine Knokke beschikt over twee zalen en om die als kunstenaar, in dit geval kunstfotograaf, in je eentje te vullen moet je al heel wat te bieden hebben.

Wij geven hieronder bij “ Hier de Foto's “ al een klein voorproefje van wat je te wachten staat.

Om zijn werk nog wat meer te duiden laten we Wolfgang Volz in onderstaand interview dan ook nog eens zelf aan het woord.

Dank zij de foto's van Volz krijgt de bezoeker te zien hoe immens groot het project dat Christo vorig jaar in juni op en rond het “Lago Iseo “ in Noord-Italië neerzette wel was.

220.000 kubussen in high-density polyethyleen dreven er op het water tussen Sulzano op het vasteland, en de eilanden Monte Iseo en San Paolo, bijeengehouden door pinnen en verankerd in de modderige bodem van het meer. En omspannen door een zeil in “dahlia-geel “, zoals Christo het zelf noemt.

Goed voor een wandeling van 3 km over water en nog eens anderhalve kilometer op het land.

Waar bij de eerste dag van het openstellen van het project meteen al 55.000 bezoekers aan begonnen. Zestien dagen kon men er van genieten, tot het op dag zeventien onherroepelijk werd afgebroken om te worden gerecycleerd.

Wie de komende dagen in Knokke de tentoonstelling rond dit wonderlijke gebeuren bezoekt moet zich zeker het bijhorende boek “ The Floating Piers “ aanschaffen.

Dat is ter plaatse verkrijgbaar, en laat je dank zij de magistrale foto's van Wolfgang Volz van naaldje tot draadje zien hoe het ganse project tot stand kwam.

Een “must have” in de bibliotheek van elke kunstliefhebber.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

 

The Floating Piers “ in Guy Pieters Gallery (Albertplein 5 Knokke-Heist) loopt nog tot en met 9 mei en is elke dag, behalve op dinsdag, open van 11 u tot 19 u.

 Gelijktijdig is er nog de tentoonstelling “ Mel Ramos “ in de andere galerij van Guy Pieters op de Zeedijk nummer 753

 

 Klik HIER voor DE FOTO' S van “ The Floating Piers “ en “ Mel Ramos “

interview met kunstfotograaf Wolfgang Voltz

  

Foto's : stephan peleman

 

Wat is de foto op de cover knap, verduiveld knap zelfs.

Dat de geportretteerde daarvoor in het kleinste kamertje van zijn statige woning in Kobbegem moest poseren doet geen afbreuk aan het aureool dat voor ons nog altijd rond het hoofd van – hij mag dan wel een Nederlander zijn – 's lands beste muziekuitgever blijft hangen.

Hans Kusters is een fenomeen en straalt dat nu op zijn 75-ste nog altijd uit.

We hadden het geluk Hans in zijn gloriejaren te hebben mogen leren kennen.

Zes platen heb ik in de jaren 70 met mijn popgroep The Garnets onder zijn hoede opgenomen, waarvan drie op zijn eigen “Hans “ label.

Als oprichter en “leader of the band” gingen de onderhandelingen en ontmoetingen uiteraard altijd via mij.

Deze verliepen altijd in een erg gemoedelijke sfeer, maar een gesprek “ onder vrienden “ kon je het niet echt noemen.

Al hadden we dat maar al te graag gewild, ons respect voor mijnheer Kusters was te groot om ook maar één poging te ondernemen om dichter bij de mens Kusters te raken.

Wij denken dat ook hij de afstand tussen de artiest en de uitgever/platenbaas liever niet te close wou.

 

Een enkele keer leken de grenzen wat vager te worden.

Op een zwoele zaterdagmiddag toen we alleen met ons drieën ( Hans, J.Vincent Edwards en ik ) in een Brusselse opnamestudio onze “ Indian Uprising “ af mixten.

Gestart met een volle ijskast en geëindigd met een studio vol lege bierflesjes.

Dat dit verhaal niet bij de 75 rock-'n-roll verhalen staat die zijn boek “ De Flipperkoning “ kleuren is niet zo verwonderlijk, want hoeveel verhalen zou een boeiend man als Hans Kusters nog te vertellen hebben.

Het boek telt nu al 272 bladzijden, wat al lijvig te noemen is.

Maar het leest als een trein en laat ons een man zien, waarvan we zelf nooit hadden gedacht dat er zoveel emoties in schuilgingen.

Soms kan een mens maar beter in zijn eentje zijn gedachten op papier zetten, eerder dan ze uit te spreken, zelfs voor een beperkt gezelschap.

Waarom het boek “De Flipperkoning” als titel meekrijgt wordt op de achterflap verduidelijkt.

Denk dus niet zomaar dat de auteur niets anders te doen had dan dagelijks aan het “pinball” kastje te

hangen.

Het boek brengt een boeiend verhaal van een man die heel wat watertjes doorzwommen heeft, van een leven met “ups en “downs”, en van een mens die niet te beroerd is om zijn fouten toe te geven.

Dank zij dit boek leerden we zelf een andere kant van Hans Kusters, de muziekuitgever en platenbaas kennen.

Een kant die de moeite loont om ook door u te worden ontdekt.

Opa wordt oud of is het al.

Het leven gaat vlug, maar Hans raast er nog altijd even snel doorheen.

Pendelend tussen zijn stekje aan de Costa Brava en Retranchement, maar ook Kobbegem.laat hem niet los... of is het andersom.

En maar verder artiesten ontdekken, zoals onlangs nog “ Tamara & Tom “

Nog altijd geen zittend gat “ zeggen ze in Vlaanderen.

(willy van bouchaute)

 

De Flipperkoning “ is uitgegeven door uitgeverij “ Vrijdag “ en verkrijgbaar in de boekhandel.

ISBN 978 94 6001 4565

 

We hebben met Hans Kusters afgesproken  om eind april een uitgebreid interview rond  "De Flipperkoning” te doen .

Dan krijgt de video een plaats onder dit artikel.

 

 

Tylaine Van den Broeck.

De eerste keer dat we haar sublieme talent van dichtbij mochten voelen, was toen we haar eind jaren negentig in Vorst Nationaal de klavierpartijen van Queen's “ Bohemian Rapsody “ hoorden spelen.

Dat in het orkest van Helmut Lotti, die op dat moment met zijn “ Helmut Lotti goes Classics Tour” door het land trok.

Grote klasse, dachten we toen al, want die arrangementen feilloos spelen is niet simpel.

Gedachte die nog werd aangescherpt toen we haar op diezelfde klavieren aan het werk zagen met Maurice “Praga Khan “ Engelen (zie foto links boven ) tijdens diens Moreese.com toernee , inmiddels ook al zo'n 7 jaren geleden.

Intussen liet de pianiste uit Heist op den Berg, mede onder impuls van “ De Bedenkers “, het VRT programma waar ze aan deelnam en won, nog een andere passie van haar – mode ontwerpen- de vrije loop.

Vorige week vrijdag presenteerde ze in eigen stad , voor de vijfde keer op rij al, haar nieuwste creaties.

 

 

De “Maison Tylaine / lente/zomer 2017 collectie “ kreeg als ondertitel “ Bee Unique “ mee.

De benaming oogt een beetje dubbel en verwijst enerzijds naar “de bloemetjes en de

bijtjes “ en anderzijds naar “ hoe uniek je wel bent “ wanneer je met zo'n kledingstuk over straat loopt.

De oplages zijn dan ook beperkt en lang niet overal verkrijgbaar.

Waar precies legt de ontwerpster in onderstaand interview zelf uit.

Het gezicht van de collectie is Maxine Michiels, ook al uit Heist op den Berg en dochter van

Soulsister-helft Paul Michiels, zelf ooit nog toetsenist bij de seventies band “Octopus”.

Maxine zou vanavond ook meelopen op de catwalk, en deed dat prima.

 

 

Naast Maxine Michiels liepen er nog drie mannequins over de rode loper in “ Hof Van Riemen “.

 

Laura Riemis ( foto's links ) viel ons 3 jaar terug al op bij haar deelname aan “Miss Global Belgium 2014 “.

Na haar passage over de catwalk van “ Siësta Beach” in het mondaine Knokke schreven we toen al letterlijk : “ de Limburgse Laura Riemis, 19, uit Overpelt (randje Kempen) weet zich hier al heel goed de perfecte houding te geven “.

Even later zou ze zelfs de verkiezing winnen.

En zie,vanavond drie jaar verder, schittert ze hier in de kledij van “ Maison Tylaine”.

 

Dani “Yordanka” Doneva ( foto's midden ) heeft als “ Miss Heritage Bulgaria 2016 “ ook al een miss-verleden en prijkt deze zomer ( juli ) op de kalender van Models Inc.

De blondine uit Devnya heeft nu Sint-Truiden als thuisbasis.

 

Laura Theys ( foto's rechts ) is als model (Network Model Agency ) een buitenbeentje.

Naast redactiesecretaresse bij Het Belang van Limburg doet ze ook vrijwilligerswerk in het dierenasiel van Sint-Truiden.

Op haar facebook staat ze met filtersigaret in de mond afgebeeld en poseert ze ook nog eens met de “grote boze” wolf.

Op de achterzijde van haar linkerarm staat er “If you don't live for something,you'll die

for nothing “ getatoeëerd.

Laura voelt zich hier vanavond helemaal in haar sas.

Conclusie : de mannequins zijn met zorg gekozen en passen allemaal perfect in hele plaatje.

 

 

Voor het intermezzo zorgde Tania Kestens (ook al uit Heist-op-den-Berg) met een wervelende “bellydance” wat haar meteen applaus opleverde van Maurice “ Praga Khan “ Engelen en zijn partner Inja Van Gastel.

Inja Van Gastel ontwierp voor “ Maison Tylaine “ zelfs twee T-shirts , met “bee”, en had er voor de gelegenheid zelfs eentje aangetrokken.

Bee Unique “

Voor wie er zelf ook eens wil door aangestoken worden : https://www.facebook.com/Maison-Tylaine-184943724933397/

(willy van bouchaute)

(ivan bracke)

 

Klik HIER voor de FOTO'S

 

Maison Tylaine Bee Unique modeshow en interview Tylaine Van den Broeck

 

 

foto's : Kevin Swijsen

vlnr. Cilou Annys (MB2010), Laurence Langen (MB2014), Noémie Happart (MB2013), Romanie Schotte (MB2017), Laura Beyne (MB2012), Lenty Frans (MB2016) en Justine De Jonckheere (MB2011)

 

Sinds de beroemde Antwerpse Nightclub “ Noxx “ de deuren sloot en er nu op dezelfde locatie een nieuwe naam (“Ikon”) aan de gevel prijkt, is het leven er niet meer hetzelfde.

En al zeker niet toen we vorige week vrijdagavond samen met onze fotograaf de danstempel in de Kotterstraat aan de Noordkaai binnenstapten.

Een overwegend Turks publiek zat er op stoeltjes aan de rand van een geïmproviseerde catwalk met heel veel geduld te wachten op wat komen zou.

Dat er iets zou komen was een feit.

De vraag was alleen wanneer.

Op de persuitnodiging die we van de organisatie van Miss België toegestuurd kregen stond nochtans te lezen dat 7 van hun (ex) missen, bijgestaan door een 3-tal (ex) eredames, er om 21 uur al hun eerste stappen in de outfit van een nieuwe modeontwerpster zouden zetten.

Een academisch kwartiertje kan er bij ons altijd af, en vandaag omdat we de mensen hier graag zien zelfs drie, maar wanneer om 21u 45 nog geen jurk aan ons is voorbijgegaan achtten wij het welletjes.

Gelukkig is er “Kevin”, die zich al jaren inzet voor de Miss België verkiezing en alle 7 Missen, die hier de revue passeren heeft weten kronen.

Zo krijgt u hier toch enkele foto's van de “show” en van zijn hand te zien.

De organisatie van de avond lag niet in handen van het Miss België Comité zelf, wel te verstaan.

 

foto's : kevin swijsen

Zoals u weet, of niet weet, deed Miss België jarenlang beroep op Deborah Velasquez om de jurk voor de Belgische kandidates bij de “Miss World” en “Miss Universe” verkiezing te ontwerpen.

Nu wordt het geweer van schouder veranderd en is men gaan aankloppen bij Ebru Koyuncu, een Belgische ontwerpster met Turkse roots.

En die roots komen al aardig naar boven als we de jurken hierboven bekijken.

De stoffen zijn niet alledaags en prachtig, en de snit is af en toe best pittig.

Zowel eredames Larissa De Castro en Stephanie Geldhof ( foto's links ) als de ex missen Laura Beyne, Noémie Happart en Cilou Annys stralen hier op de catwalk.

 

 

foto's : ivan bracke

Ebru Koyuncu, die in Gent haar “Atelier ExC “ runt, is al even knap als de jurken die ze ontwerpt.

Veel info over haar is er op het net niet te vinden, maar dat ze in het land van haar roots een bekend persoon is, mocht blijken uit de aanwezigheid van een Turkse nationale televisieploeg vrijdagavond in de Antwerpse “Ikon”.

En, nu maar hopen dat, eens de verkiezingen van Miss World en Miss Universe van start gaan, haar jurken tijdig ter plaatse geraken.

Ze hebben daar al eens hun hart moeten voor vasthouden bij Miss België.

Wie zich geroepen voelt om binnenkort ook eens in een jurk van Ebru Koyuncu rond te lopen, kan zich nu al inschrijven voor de nieuwe lichting van Miss België 2018. :

http://www.missbelgium.be/nl/schrijf-je-in

 

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke & kevin swijsen)

 

KLIK HIER voor DE FOTO'S (ivan bracke/backstage)

 

 

 

 

 

Donderdagavond 16 maart 2017, Casino Oostende.

De rode loper is uitgerold.

Wat al jaren geen sinecure is op deze locatie.

En zeker nu niet, want er ligt een nieuw kamerbreed tapijt.

Het gebruik van dubbelzijde kleefband is dus volledig uit den boze .

Het rode parcours loopt dan ook afwisselend over bergen en dalen.

Maar daar hebben bovenstaande heren niet de minste moeite mee.

Watertjes genoeg “doorzwommen” in hun rijk gevulde carrière.

Zelfs de woelige baren van de Noordzee achter deze muren gaan hen vanavond niet raken.

Vandaag krijgen ze alle drie een plaats in de Eregalerij van de Vlaamse Klassiekers.

Jean Blaute is begin deze maand 65 geworden.

We kennen niet de precieze leeftijd waarop een mens voor het eerst “klassieker” wordt genoemd, maar als we terugkijken op de muzikale carrière van de muzikale duizendpoot uit Zottegem kunnen we met deze benaming best leven.

De man is gitarist, zanger, componist, songwriter, arrangeur, producer en televisiepersoonlijkheid.

Maar wat velen niet weten is dat zijn klassieke opleiding eigenlijk startte met het bespelen van de piano en klavieren, en de gitaar er pas later aan te pas kwam.

Zijn eerste ons bekende stappen in de muziekscène waren die als bandlid van “Marino Falco ( Marijn De Valck) & The Eagles”, waar hij de Hammond bespeelde, “Clee's Five “ en “Kate's Kennel”.

Later zou hij  met zowat gans bekend Vlaanderen optreden en ook hun platen producen.

De beide heren hier naast hem op de foto deelden dus eerder al het podium met hem.

Jan De Smet ( midden ) ( “ De Nieuwe Snaar “) en Urbanus, die vanavond ook worden gevierd voor een leven vol muziek, laten hem zelfs een deel van hun werk producen.

Voor Urbain Servranckx, zoals Urbanus doordeweeks heet, resulteerde de samenwerking met Blaute tot het scoren van een aantal hits als :

“Quand les Zosiaux chantent dans le bois”, “Hittentit”; “Bakske vol met stro” en “Madammen met een bontjas”.

 

 

Er zijn ook vier nieuwe nummers opgenomen in "De Eregalerij":

"Wat een leven" (Louis Neefs), "Beats of love" (Nacht und Nebel), "Early bird" (André Brasseur) en "Hé lekker beest" (Isabelle A).

 "Wat een leven" (Louis Neefs) werd vanavond op het podium live vertolkt door Bent Van Looy (Das Pop)

Patje Claessen en Loredana De Amicis (2 Fabiola) brachten hun versie van "Beats of love".

André Brasseur kwam dan weer in eigenste zelve naar Oostende om er zijn “Early Bird“ live over het publiek te laten fladderen.

Brasseur (78 intussen ) had met zijn hit in 1965 meteen een “millionseller” te pakken.

Isabelle A(dam) was pas vijftien toen ze met “ Hé lekker beest “ haar eerste hit scoorde.

Mede dank zij de inbreng van het trio Jan De Vuyst, Peter Bauwens en Peter Gillis.

Deze laatste spotten we na afloop op de after-party.

Ook Isabelle, in mei wordt ze 42, bracht vanavond haar hit uit 1990 live op het podium van het Kursaal in Oostende.

 

 

Optredens tijdens de show waren er ook, van Paul Michiels, Raf Walschaerts (Kommilfoo) ,

Ruben Block (Triggerfinger), Guy Swinnen (The Scabs), Lien Van de Kelder en Lady Linn.

De presentatie was in handen van Jelle Cleymans en Christel Van Dyck.

Opvallend was dat de keuze viel op heel wat trage nummers.

Het mocht voor ons part best wat steviger, en ...sneller

Mensen langer dan twee uur aan één stuk geconcentreerd bezig houden in een theaterstoel is niet simpel.

Al kan het op radio, want het ging ook live op antenne, uiteraard best wat dieper dan op (live) televisie.

 

 

 

Urbanus, die vroeger Urbanus van Anus noemde maar die anus al geruime tijd van zich heeft afgeworpen, mag nog altijd rekenen op een trouwe schare fans.

Dat mocht blijken op de after-party, waar nogal wat dames met hem op de foto wilden.

Zelfs prins Laurent zit in Urbanus' fanclub bestand.

Monseigneur kwam vanavond op het podium zijn idool proficiat wensen.

“ Wat beiden zo allemaal gemeen hebben?”, wou het presentatorenduo van Urbanus weten.

“ We worden alle twee zo af en toe wel eens op het matje geroepen”, grapte de komiek.

Van de prins geen kwaad en Laurent vond de “quote” best leuk.

Urbanus kon wel vermoeden dat hij vanavond in de bloemetjes zou worden gezet, maar voor alle zekerheid had hij toch zijn eigen bloemetjeshemd aangetrokken.

Want niets is nog zeker de dag van vandaag.

De apotheose, met prins Laurent en met daarna alle artiesten op het podium, was er een om in te kaderen.

De Eregalerij blinkt als nooit tevoren.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

 

Klik HIER voor DE FOTO'S

 

Sfeerbeeld video met interviews Jean Blaute, Urbanus, 2 Fabiola en Born Crain.