Het gebeurt niet vaak dat we ons blik met superlatieven nog eens opentrekken, maar wat we donderdagavond in het Felix Pakhuis in Antwerpen te zien en te horen kregen was fenomenaal!
Eva Buchmann, Iris Berardocco, en Sara Raes ( van links naar rechts in front op de foto ) noemen zich, samen met Jelle Van Giel (drums ), Frederic Madou ( contrabas ) en Stijn Wauters ( piano), The Jacquelines, en behoren tot het beste van wat we tot hiertoe in Vlaanderen gehoord hebben.
Met deze groep hebben ze bij Sony Music dus duidelijk goud in huis.
Het concert naar aanleiding van de release van hun kersvers en eerste full album “Gee Oh Gee” was er dus eentje om de vingers van af te likken.
De 12 nummers op het album klonken op het podium live net zo goed. We kennen niet veel artiesten, die hen dit live zullen nadoen.
Heel wat songs, en ook de arrangementen, op de cd komen van de hand van Iris Berardocco, die zowat de drijvende kracht achter de groep is. Het was op het Antwerpse conservatorium dat ze Eva en Sara leerde kennen.
En laat het nu toeval zijn of niet, hun stemmetjes en ook hun muzikale interesses zaten blijkbaar meteen op één lijn.
Men heeft het nogal eens vlug over mooi “close harmony-gezongen”, maar wat we vanavond hoorden grensde bijna aan het onmogelijke.
Trouwens het hele plaatje klopte, tot in het kleinste detail : de retro kledij, met kanten nopjeshandschoenen er boven op, de vaak spirituele, maar korte, bindtekstjes, de sensuele handbewegingen, de synchrone danspasjes… Allemaal zaken, waarmee je in een wip je publiek warm maakt.
Dikke pluim ook voor de mensen van het geluid en licht.
We moeten er trouwens ook bij vermelden dat de akoestiek in het Felix Pakhuis optimaal is.
Het vele hout in de plafonds zal hier zeker hebben meegespeeld.
Terwijl de dames snel even backstage van kledij wisselen, krijgen we de muzikanten wat beter te zien. Van Stijn Wauters wisten we al eerder dat hier een virtuoos aan de piano zit.
De Eeklonaar heeft al heel wat exploten en eerste prijzen aan het conservatorium op zijn naam staan, maar nu even geen klassieke muziek meer, zegt hij ons achteraf.
Drummer Jelle Van Giel en bassist Frederik Madou, ook allebei klassiek geschoold, zagen we voor de eerste keer aan het werk, maar ook dit was een openbaring.
Je zou kunnen spreken van een geoliede machine, maar daarvoor is de beleving en muzikale goesting te groot.
Laat ons het zo stellen : hier staan 3 dames en 3 heren op een podium, die plezier aan hun muziek beleven : dat zie je en dat voel je.
Het album zelf dan:
“Gee Oh Gee” is de titel van het eerste full album van “The Jacquelines”.
Het gelijknamige nummer, het tweede op de full Cd, wordt ook meteen als single uitgebracht.
De groep omschrijft haar muziek als “swing jazz” met een retro knipoog naar de jaren ’40, maar volledig bijgeschaafd en opgesmukt met tal van nieuwe ingrediënten.
3 stemmig gezongen à la Andrew Sisters, maar in onze ogen nog beter dan het origineel.
De titelsong “Gee Oh Gee” begint met een rifje, dat ons heel erg doet denken aan het introrifje van “ Hit the road Jack”, een nummer van Percy May uit 1960, vooral bekend in de versie van Ray Charles en Margie Hendrickx, maar laat ons daar niet over zeuren.
Het derde nummer op de CD is “Hypochondria”, dat eerder al op single verscheen, en op behoorlijk wat airplay kon rekenen. Terecht trouwens.
We proberen er voor u toch een aantal top-songs uit te halen, wat niet makkelijk is, want het zijn allemaal pareltjes. Als we toch moeten kiezen, gaan we voor “Shiny Sara” (8-ste nummer op de CD) en “Song for Yvette “ (10-de nummer).
“Shiny Sara” omdat je, ten eerste, hier perfect kan horen hoe sterk de vocale kwaliteiten van alle drie de dames wel zijn, ten tweede omwille van het romantische kleurtje, en ten derde omwille van de sublieme pianosolo van super-maestro Stijn Wauters in dit nummer.
“Song for Yvette” begint aanvankelijk ook slowly maar schakelt na een tijdje over naar een stevig “boogie”-tempo. Alweer knap gezongen met een enig mooi stemtimbre, en let u daarbij ook even op hetfijn-geborsteld snaredrumwerk van Jelle Van Giel.
Eens het nummer naar uptempo overschakelt, is het baslijntje van Fre Madou ook niet te versmaden.
Kortom dit is een heel straf product, een “must” voor je muziekverzameling.
Je kan de full-cd en de singles downloaden via i-tunes, maar er bestaat ook een fysieke versie.
Alle info op : www.thejacquelines.be
Met dank aan Karsten Biesemans van “Sony Music Belgium”
(willy van bouchaute)
(foto’s : ivan bracke)
Interview met Iris, Eva, Sara, Stijn (The Jacquelines) en Karsten Biesemans (Sony Music)
Videoclip "Gee Oh Gee" ( the Jacqueliines )