De “Horeca Expo”, of de “Horeca Beurs” zoals het nog altijd in menige volksmond klinkt, is het Mekka voor iedereen, die ook maar iets met de sector te zien heeft.
Je moet het dus minstens één keer in je leven gezien hebben, al overdrijven we hier wel een beetje, want de meesten tekenen zelfs jaarlijks present.
Al hebben we het in onze hoofding over een oase van kleur, we beginnen hier toch met een stukje zwart-wit.
Wie geen last had van een stijve nek, kon er bij het binnenkomen van hal 5 in Flanders Expo Gent niet naast kijken.
De levensgrote affiche, waarmee Sergio Herman de opening van zijn restaurant “ The Jane “, gepland voor begin volgend jaar in Antwerpen, aankondigt.
Niet toevallig hangend boven de stand van “ Maes Inox “ en “Ben Martin”, een naam als een klok in de professionele keukenapparatuur en keukentechnieken.
Zaakvoerder en Harelbekenaar Herman Maes is immers goed bevriend met de Nederlandse top-chef, waar hij al meer dan eens professioneel mee samenwerkte.
Sergio had de dame op de affiche liever in vol ornaat laten zien, maar dat was Herman net een brugje te ver. Er lag toevallig nog een bordje met logo om de hoek, en dat kwam nu goed van pas.
En nee, Angelique, de dame die hier naast de grote baas poseert, heeft hierbij niet model gestaan.
Ola! Wie we daar hebben! Een ganse ploeg enthousiaste Spanjaarden, speciaal overgevlogen uit Barcelona om er de gloednieuwe “ Josper”-houtskooloven te demonstreren.
“The first, the best charcoal oven!”, zegt sales-chef Alvaro Lorca Solsona ons in zijn beste Engels.
Dat beaamt ook Curd Velghe ( BBQ Curd Harelbeke ) die met grillen en barbecueën al meer dan 60.000 uren ervaring heeft, als we zijn visitekaartje bekijken tenminste.
De lekkere ribbetjes op de foto komen dan weer van Angelique, ja die die niet heeft geposeerd voor de affiche van “ The Jane “.
Allé, in feite komen de ribbetjes niet van haar, maar van “ Brasvar “, het topbedrijf uit Nevele, dat diervriendelijk en milieubewust varkens kweekt en levert, en waarvoor Angelique op een enthousiaste manier promo voert.
Van de keukens en het vlees naar de kaas : in Flanders Expo is het maar een stap, al moeten we er wel voor naar hal 8, waar aan de “ Chef’s place” vader en zoon Van Tricht de armen in elkaar slaan.
Teamwork heet dat, al hebben we zoon Frederic eerder op de week al een paar keer alleen aan het werk gezien.
Vader Michel nodigt ons meteen uit om ook in hun zaak in Antwerpen eens langs te gaan. Na wat we hier te zien en te proeven kregen gaan we dat zeker eens doen.
Achter het andere gordijn is net de proclamatie van “ Word jij de chef van de toekomst? ” aan de gang, waar een aantal geselecteerde hotelscholen strijden om de titel.
Het was de Hotelschool Gent, die het haalde voor Hotel- en Toerismeschool Spermalie, Hotelschool Ter Groene Poorte en Stella Maris Merksem .
Kevin Renotte, Jeffrey De Cock en Matthias Gangl (hier op de foto ) zijn allen leerling van het 7de jaar specialiteitenrestaurant.
Ze hadden zich op de wedstrijd heel goed voorbereid en kregen bij die voorbereiding ondersteuning van chef Haenebalcke , en, speciaal voor het nagerecht, de gouden raad van toppatissier Joris Lemarcq (vroeger gewerkt in het "Hof van Cleve" nu leraar bakkerij).
De wedstrijd werd georganiseerd door EVA vzw en Planète-Vie die in de eerste plaats de klemtoon wilden leggen op plantaardige voeding van gastronomisch niveau.
“Jammer dat we bij deze overwinning zo weinig aandacht kregen van de lokale geschreven pers, en van de regionale televisie, die de wedstrijd wel bracht, maar het niet nodig achtte om de naam van onze school te vernoemen.” aldus Linda Van Doorsselaere, technisch adviseur van de Hotelschool Gent.
Pas op, laat u niet misleiden door de verlokkelijke tandpasta glimlach, want Cora van Mora heeft er vandaag niet al te veel zin in.
Ze moet met iedere passant op de foto, en daar heeft de Maastrichtse blijkbaar helemaal de pest aan.
“Mission obligatoire” zoals het heet.
En volgens het wijde gebaar op de linkse foto zijn dan, ramp boven ramp, ook nog eens de frikandellen op.
En ook nog de kroketten, de loempia’s, de kipproducten, de aanprikproducten, de gehaktproducten, en de burgers.
Niets om in haar handen te kunnen stoppen voor de foto, dus.
Een foldertje hadden ze misschien nog wel ergens liggen, maar dat lag net te ver weg om het nog haalbaar te noemen.
Dan maar een bezoekje brengen aan Annick ( De Splenter ).
Annick brouwt haar “ Gruut “-bier helemaal zelf, en brengt het ook nog zelf naar de juiste bestemming : in dit geval naar “ons “ dus.
De Gentse brouwingenieur runt dan ook nog eens eigenhandig haar Stadsbrouwerij Gruut aan de Waalse Krook ( vroegere Garage Mahy ).
Er zijn momenteel vijf varianten “Gruut” : een witbier, een blonde, een amber, een bruine en een Inferno.
Wij gaan voor het laatste.
“ Van de hemel in de hel terechtkomen” hoort men wel eens.
Voor ons klinkt het hier net andersom.
Niets dan lachende gezichten ook op de stand van ‘ Bitte ein Bit’ “ Bitburger “.
De joviale Duitser uit Bitburg ( Eifel ) is al jarenlang een trouwe klant van de Horecabeurs in Gent.
Of de twee “ Deutsche Mädel “, die hem hier flankeren, zijn dochters waren hebben we hem niet durven vragen. Dat doen we volgend jaar.
We zien toevallig ook de naam “ Wernesgrüner “ op de pancarte staan, het blonde goud uit Saksen, ooit gebrouwen in één der oudste brouwerijen van (Oost-) Duitsland.
Het is niet alleen in de maag van een mens, dat alles samenvloeit blijkbaar.
Als je vroeger Ertvelde zei, kreeg je al vaak “ A ja, daar waar Eddy Wally zijn Feestzaal Chérie is “ te horen.
Nu klinkt het : “ Daar waar het bier van Brouwerij Van Steenberge borrelt “.
Niet dat zaakvoerder en master brewer Jef Versele niet zijn uiterste best doet om er altijd knap en keurig uit te zien, maar als er een schoonheid als Saskia Faelens achter zijn tapkranen staat, weten we al snel naar wie van beiden we onze fotograaf moeten sturen.
In de wandelgangen stuitten we nog op Peter Messely, meester chocolatier en patissier, en ook nog eens zaakvoerder van “ Sweets Company”. Peter staat niet op de beurs, maar wou zijn knappe vriendin Ilse toch eens in het wereldje van de smaak introduceren.
Even verderop ontmoeten we Marissa Galle, vorig jaar nog finaliste bij Miss België, nu op Horeca Expo aan het werk voor Escape Events.
Sofie Dumont kruisen we dan weer bij “Chef’s Place”.
We denken niet dat er nog één plekje op deze wereldbol bestaat, waar nog kannibalen rondlopen, en mocht dat zo zijn hopen we dat ze daar nog altijd niet over internet beschikken. Indien dit nu toch uitzonderlijk het geval mocht zijn : “ heren, de tekst achter deze jonge dame is niet voor u bedoeld! ”
We ontmoetten gelegenheidshostess Dorien ( Van Audenhove ) op de stand van “Bistro Puur”, maar Dorien troont ons al vlug mee naar de stand waar het eigenlijk om draait , die van “ Rest-o-check”, waar ze samen met één der zaakvoerders, Igor Sleuwaegen, op de foto gaat.
Medezaakvoerder Stefaan Claes is op dat moment een klant aan het informeren.
“Rest-o-check “ is een bedrijf dat de restauranthouder een volledig uitgerust managementplatform bezorgt. Die kan in een mum van tijd zijn scores raadplegen, ontevreden klanten benaderen en promotiemails versturen waardoor hij bezetting verhoogt.
Bij de rekening krijgt de klant in het restaurant zelf een tablet in de hand gestopt, waarop een “app “ is geinstalleerd, waarmee diezelfde klant onmiddellijk zijn mening kan meegegeven.
Hoe het precies werkt vind u hier : http://www.restocheck.com/nl
We hebben zelden iets zo klaar en duidelijk uitgelegd gezien.
“ Ruinart”, het oudste champagnehuis staat er op hun pancarte te lezen.
Gelukkig hadden ze voor de promo op de beurs in Gent hun hostessen in een heel wat jongere categorie gegrasduind.
Omdat het meisje er op zondag helemaal alleen voor stond, hebben we haar hier wat gezelschap gegeven. Gelukkig heeft iedereen wel ergens een look-a like rondlopen.
Om te weten hoe de champagne achter haar smaakte , moesten we toch eens bij de Vip-bar langs.
Het laatste plaatje is voor de mensen van St-Feuillien, het lievelingsbier van onze fotograaf.
Eigenlijk was hun licht al uit toen we er passeerden, maar dat was bij de meeste anderen ook het geval.
Alleen staken ze hier voor de foto hun lampen nog eens opnieuw aan, en schonken ons ook nog hun laatste biertje.
We horen het Rudi Carrell zo zingen :
“ Geef me nog een laatste biertje, … voor je me de kroeg uitsmijt.”
( willy van bouchaute)
( foto’s : ivan bracke/anne-marie couliez)