Het is 3u30 wanneer de taxi voor de deur staat.

Onze vlucht naar Nice vertrekt pas om 6 uur – het is amper drie kwartier rijden naar de luchthaven - maar omdat de camera mee moet, en ook nog eens een statief, moeten we met onze extra valies langs de “drop off “, en daar is het ondanks dit vroege uur nu al aanschuiven.

Het is heerlijk vliegen met Brussels Airlines vanuit Zaventem naar Nice.

De vlucht verloopt perfect en we zetten dan ook, zoals beloofd, stipt om 7u20 voet op Franse bodem.

Johan, ook uitgenodigd door zijn goede vriend Guy Pieters, was zo lief ons in zijn huurauto mee te nemen naar Saint-Paul de Vence, waar we in de “Fondation De Maeght” de eerste beelden zouden draaien.

Daar , in het kader van de “ Biënnale de Saint-Paul de Vence , stelt Jan Fabre van 30 juni tot en met 11 november 2018 zijn “Ma Nation : l' Imagination “ voor.

Voor we het immense domein aan de Chemin des Gardettes nr.623 betreden worden we door de kunstenaar zelf begroet.

Tweemaal zelfs.

Door zijn alter ego in brons dat hoog op de omheiningsmuur prijkt, en door Jan Fabre himself aan de poort in piekfijn lichtblauw pak, helemaal Côte d' Azur.

Het brons is trouwens één van zijn jongste creaties.

“ To Wear One's Brain On One's Head/ By a Small Artist” is zowat de voorbode van wat de bezoeker binnen te wachten staat.

Dat belooft !

Tijdens de wandeling door de tentoonstelling moeten we onwillekeurig denken aan

“ Wrack my brain “ een liedje uit 1981 van Beatle Ringo Star met een al even bevreemdend clipje.

Hersenen hebben in onze ogen al altijd iets luguber gehad.

Probleem is dat een mens – zonder – moeilijk door het leven raakt.

Trouwens wat zou een levend schepsel zonder verbeelding zijn?

Weet ook Jan Fabre die hier het onderbewuste op een eigenzinnige manier zichtbaar maakt.

Het aantal hier tentoongestelde werken hebben we niet geteld, maar het zijn er behoorlijk wat, zowel binnen als buiten.

Loopt u in onderstaande video maar even met ons mee.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)