• WEBSITE BANNER EDIT 2020 1.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 2.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 3.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 4.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 5.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 6.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 7.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 8.jpg

 

Ze kon haar ogen amper geloven toen ze gisteravond rond achten het feestzaaltje van 't Stramien in Deinze binnenkwam.

Ze was er met een smoesje naar toe gelokt , al had ze na al die vermoeiende dagen misschien liever direct haar bed opgezocht.

Of toch niet , want het waren niet alleen haar vader Vincent en haar 'plusmama' Karolien die haar in ' t Stramien een feestelijke entree bezorgden , ook haar beste vrienden , vriendinnen en kennissen tekenden er present.

Vrijdagavond had Marie ( Ruyssen ) in de Bulgaarse hoofdstad Sofia het lint van Mrs. Europe 2022 om de schouders gekregen.

Ze haalde het van zo'n 50 medekandidaten , en daar was de 1-ste eredame van de jongste Miss Welness Beauty verkiezing maar te blij mee.

Het uurtje vertraging ( net geland in Charleroi ) waarmee ze in Deinze kwam opdagen vond niemand erg , want er waren al heel snel bubbels , en hapjes , en het zaaltje was meer dan kunstig versierd.

Mensen dicht bij het huis, zagen er meteen al de hand in van 'plusmama ' Karolien in.

Nadat Marie rond was met haar toer door de zaal , haalden we ze toch nog even voor onze microfoon voor enkele diepgaande vragen , met de camera als getuige.

Zes minuutjes, niet langer...

(willy van bouchaute )

 

 

 

Je zou een goed bewaard geheim kunnen noemen , maar zelfs in grafelijke kringen wordt er al eens naar de buitenwereld toe gelekt.

We kwamen er dan ook heel laat achter dat het terras van de grafelijke villa op zondagmiddag om 11 uur zou bevolkt worden door ' le beau monde ' uit Beervelde en verre omstreken.

Topchef Xavier Leys zou er de gasten van heerlijke hapjes voorzien , en er de glazen met , door het zonlicht gestreelde , bubbels vullen.

Dan is onze camera meestal ook niet veraf , al was het eerst niet de bedoeling om hier wat beelden te schieten.

Het moest dus allemaal , zonder statief , losjes uit de hand .

Maar omdat we er een heerlijk walsje hebben onder gestoken , valt uiteindelijk alles wel in de plooi.

Het was goed om Baron Casier nog eens terug te zien , een maand en een 'sjiek' na Waregem Koerse , en er ook Baron Haus , de ereconsul van Litouwen, te hebben leren kennen.

We kwamen er ook achter waar de graaf vermoedelijk zijn wegenbord voor zijn parking heeft gehaald , en we maken ons sterk dat u beslist nog wel wat schoon volk herkent in de hierboven staande video montage.

Pal achter het terrasje , in één van de foyers van de grafelijke villa , was er nog heel wat moois te zien.

Graaf Renaud had het ons de woensdag vooraf tijdens het interview met hem al verteld.

Het zou een primeur voor Beervelde worden , want Lynn zou er voor het eerst haar creaties aan het grote publiek laten zien.

Lynn dat is Lynn Wesenbeek , in 1987 als Miss België verkozen , en een paar jaartjes later het schermgezicht van

de nieuwe commerciële zender ( VTM ).

Maar Lynn staat hier op de Tuindagen met haar eigen ' creaties '.

Koppen in keramiek , maar elk met een eigen verhaal.

Lynn legt ons dan ook in bovenstaande video piekfijn uit hoe dat precies klinkt.

Vandaag krijgt ze hulp van Morgane , haar jongste dochter.

' De eeuwige studente ' , zegt mama.

Dochters van vandaag hebben dan altijd snel een repliek klaar...

willy van bouchaute

(camera/ interviews/ montage)

klik hier voor de foto's ( ivan bracke ) doorheen het park

 

 

Jarenlang al draaien de Tuindagen van Beervelde rond één of ander thema.

Het idee rijpt dan meestal , soms al ettelijke maanden vooraf , in het brein van graaf Renaud.

We gaan precies één jaar terug , naar de herfsteditie 2021.

Na 3 seizoenen van stilte en veel corona miserie, spreekt graaf Renaud opnieuw de mensen toe , met de memorabele woorden : ' Ik heb u allemaal veel te lang gemist , ik ben blij dat u er bent !

Het werd een feeërieke editie met gravin Valérie als de mooie prinses , neergedaald uit het gouden sprookje van de gebroeders Grimm ' Der Froschköning '.

Zomaar 21.000 mensen vonden - met Covid Safe Pas nog wel – de weg terug naar Beervelde.

Voor je het weet zit je weer in de lente van het volgende jaar (2022) met alweer een nieuwe editie van ' De Tuindagen ' . Geen sprookjesthema deze keer , maar met Alexandre Dumas' Drie Musketiers ' is het weer heerlijk toeven aan pompeuze , deze keer , Franse , koninklijke hoven.

Met Gravin Valérie deze keer niet langer in de rol van prinses , maar vorstelijk uitgedost als koningin Anna van Oostenrijk, zei het dan van 1615 tot 1643 regerend over het Franse Rijk.

' En wat komt er na prinses en koningin ? '

'Juist ' , zei graaf Renaud , toen we zonder al te veel nadenken meteen het woord

'keizerin' lieten vallen.

'En noem nu eens een mooie en beroemde keizerin ?

Omdat ons moeder zot was van die film uit 1955 met Karlheinz Böhm , en Romy en Magda Schneider , antwoorden we al even snel als het vraagteken er stond : ' Sissi '.

En net toen we dachten , nu zijn we er van af van al die vragen …

' En aan welk hof leefde Sissi ? '

' Aan het Oostenrijkse Hof ' .

We waren er al even snel bij , vooral omdat we dachten ' graaf Renaud gaat ons hier niet liggen hebben' , want het is niet omdat ' Elisabeth Amalie Eugenie van Beieren' heet, dat we nu ' Het Beiers Hof ' gaan zeggen.

We weten nog dat moeder zaliger ons vertelde dat Elisabeth (1837-1898) al de brieven die ze naar haar lief stuurde met ' Sissi ' ondertekende , met twee 's'-en , omdat hij zeker zou zijn dat die van haar kwam , want er liepen nogal wat 'Elisabethen' rond in die tijd.

Dus , kortweg gezegd , het thema van de Tuindagen , die nu op vrijdag 7 oktober 2022 om 10 uur van start gaan , en op zondag 9 oktober 2022 om 18 uur zullen afsluiten , is ' Oostenrijk '.

Gravin Valérie zal vrijdag als ' Keizerin Sissi ' de Tuindagen van Beervelde officieel openen.

Er tekenen 240 exposanten present , en er worden alweer , gespreid over de 3 dagen zo'n 20.000 bezoekers verwacht.

Dank zij de 'food trucks' en de vele terrasjes hoeft er niemand honger en dorst te lijden.

Laat ze maar komen : de ' Wiener Schnitzel ' , de Tiroler Gröstl , de Apfelstrudel , de Almdudler en het 'Gletschereis.

(willy van bouchaute )

https://www.parkvanbeervelde.be/nl/de-tuindagen/de-tuindagen-oktober-2022/algemene-voorstelling

 

 

 

Met meer dan 35.000 waren ze , de toeschouwers van 175 jaar Waregem Koerse.

Spektakel gegarandeerd.

Zowel op de renbaan als ernaast.

Met alvast een verrassende uitslag bij de Grote Steeple Chase , het paradepaardje van Waregem Koerse.

De Franse toptrainer Patrice Quinton , die zomaar liefst de voorbij tien edities won , moest voor deze jubileumeditie zijn meerdere erkennen in François Nicolle – ook al een Franse paardentrainer - die er met één van zijn raspaarden , Polinuit, een spannende race van maakte.

Race die hij ook nog eens won.

Het was jockey Angelo Zuliani - petite taille , grand talent – die Polinuit bereed , die na zijn overwinning traditiegetrouw in de Gaverbeek mocht springen.

 

 

Op het middenplein bevindt zich , ook al traditiegetrouw, de tent van Willy Naessens .

Met deze keer een heuse catwalk , en een heel wat ruimer podium dan de vorige jaren.

Bovendien gingen alle activiteiten buiten door , en niet langer in de tent ,

zodat ook de mensen , die geen specifieke Willy Naessens uitnodiging hadden , toch ook wat van het spektakel konden meegenieten.

Zowel van de ' Hat Trophy ' wedstrijd , als van het optreden van Frans Bauer later op de avond.

Het is bij die ' Hat Trophy ' altijd een beetje uitkijken , want er zijn hoeden van allerlei slag.

Zo was er de dame met de pauwenveren hoed , die op het einde van de rit al behoorlijk wat van haar pluimen had verloren.

Zelfs met pauwenogen is het moeilijk laveren tussen zo'n 1200 mensen.

'Dat zijn er heel wat meer dan bij de vorige edities ' , wist Sem ons te vertellen.

En Sem kan het – als zoon des vaders – weten , want hij volgt hier alles op de voet.

' Of hij het ziet zitten om later het roer van pa Naessens over te nemen ' , wouden we nog weten.

' Natuurlijk wil ie dat , toch zeker wat Waregem Koerse betreft.

'En geef me er al die andere 'events' ook maar bij' ging hij in één ruk door.

 

 

Vaste gasten op Waregem Koerse zijn de nieuwe kandidaten van Miss België.

Dat heeft alles te maken met het feit dat de huidige organisatrice van deze verkiezing, Darline Devos , haar roots heeft in Waregem , en hier ooit – in een ver verleden - zelfs ' Miss Waregem Koerse ' op het getouw zette.

Haar regerende Miss België mag dan ook steevast in de jury van de ' Hat Trophy ' zetelen.

Vandaag mocht huidig Miss België Chayenne Van Aarle op het podium zelfs een liedje zingen.

De Antwerpse heeft sinds kort ook een CD uit.

De 25 meisjes die hier vandaag present tekenen dragen – hoe kan het ook anders - allemaal een hoed.

Sommigen onder hen hebben zelfs het geluk dat ze met die hoed de catwalk op mogen , en zo meedingen naar het juweel ter waarde van 5000 euro.

Zoals Marijke ( Verreth ), wiens hoed er beeldig uitzag , en bestond uit allemaal verse bloemen.

Haar mama had haar daarbij wel een beetje geholpen , maar de bloemen water geven moest ze zelf maar doen.

Daar was ze vandaag al een tijdje mee zoet geweest.

 

 

De winnares van de ' Willy Naessens Hat Trophy ' heette echter Femke Thijs.

De Gentse is 23 , en studeert momenteel aan de ' ESMOD ' modeacademie in Parijs.

Er stond behoorlijk wat wind tijdens Waregem Koerse , en af en toe was het even worstelen met de winnende hoed.

Jurylid Jacky Lafon moest er zelfs even om lachen

Omdat in sommige wedstrijden de jury er vaak niet al te veel van bakt, hebben ze hier dan maar Regula Ysewijn gevraagd.

Die kent wat van bakken.

 

 

Maar de ster in en rond de tent van Willy Naessens was Georges-Louis ( Bouchez ).

Je hebt zo van die mensen die , eens ze het domein betreden , ongewild en in een mum van tijd alle blikken naar zich toe zuigen.

Kijk hier maar eens naar de ogen van Marie-Jeanne.

De flamboyante 'president' van de MR werd in Waregem als een ' rockstar ' ontvangen.

Hem strikken voor een kort interview was niet evident , maar met een klein beetje lef , en onder toezicht van John (Hendrickx) , zijn Nederlandstalige persattaché, is dat uiteindelijk toch gelukt.

Het interview ziet en hoort u in de compilatie video onder dit artikel.

Sinds 30 augustus 2022 heeft de stad Waregem alzo, en zonder het zelf te weten, haar eigen ' Rue de Bouchez '

 

 

 

En dan was het de beurt aan Frans Bauer.

We hadden de Nederlander al een paar keer geïnterviewd , dus hier zat het wat makkelijker.

' Heb je even voor mij , maak wat tijd voor me vrij '.

Voor de goedlachse schlagerzanger uit Roosendaal was het de eerste kennismaking met Waregem Koerse.

We spraken hem net voor ie het podium op ging.

Dan moest de volle ambiance nog komen.

De beelden spreken voor zich !

We laten het zonovergoten Waregem pas bij valavond achter ons , en kijken terug op een heerlijke dag.

Zo'n dag waarvan je denkt die gaat niet meer voorbij.

Maar dat is dan weer van een andere Nederlander die Rob heet.

Ons kent ons , weet u wel !

( willy van bouchaute)

( foto's / camera : ivan bracke)

 

 

Of we ons op zondag 21 augustus konden vrijmaken ?

Want naast unieke ' oldtimers ' – we hebben het hier wel degelijk over oude auto's met heerlijk ronkende motoren - zouden er zich ook enkele van haar mannequins door het aanwezige publiek bewegen.

Viviane heeft nu ook een eigen kledingcollectie en de ' Damme GT Classics ' Rally is het ideale uithangbord om die aan de vrouw , en man, te brengen.

' Breng de camera ook maar mee ' , klonk het aan de andere kant van de telefoon.

Zelfs aan de telefoon kan Viviane heel erg overtuigend klinken.

Styliste Viviane Audenaert is al sinds onze jeugd een icoon in de modewereld.

Ooit nog Miss Kwik , en volgens de 'boekskes' het mooiste lief dat Willy ( Sommers ) ooit heeft gehad .

Zelf liep ze modeshows in Londen , Milaan , Parijs, noem maar op.

Vanmiddag nemen Julie, Kim, Ellen, Jill en Mame die taak van haar over.

Niet in New York of Amsterdam, wel in Oostkamp , bij Brugge.

Op het prachtige domein van ' Loweide ' , waar vanmiddag de ' Damme GT Classics ' halt houdt voor een ruime adempauze en een heerlijk ' walking dinner ' .

Omdat u niets van al dit moois zou moeten missen , lieten we de camera zijn gang gaan. Het resultaat ziet u hieronder.

 

Na de ' girls ', de ' cars '.

Die zouden na het diner naar Damme tuffen , waar ze op de Grote Markt ,voor de laatste keer vandaag, zouden blinken voor het grote publiek.

Op de afscheidsreceptie in het Damse stadhuis  zouden er ook nog wat prijzen worden uitgedeeld , waaronder die van de mooiste auto.

Luc Lambrecht ( Luc's Cars , Brugge ) schrok zich een hoedje toen zijn 'Maserati Ghibli Coupé ' uit 1969 met die waardevolle titel ging lopen.

Nee, dat had hij in de verste verte niet verwacht.

We gingen eerder in ' Loweide ' al eens met de camera het rijtje 'sjieke' wagens langs , spraken met Etienne in zijn Mercedes SE uit 1958 , het expojaar , en zagen dames in retrokledij met de 'choke' en het gaspedaal worstelen om de motor van hun MG aan de praat te krijgen.

Wat na een drietal pogingen uiteindelijk lukte.

' Het is een nieuwe riem , hij piept een beetje , maar voor de rest is ie perfect' zei de knappe dame aan het stuur.

Eens gestart maakte de ' MG ' een waanzinnig mooi geluid.

' Tot in Damme ' , roepen we de dames nog na.

(willy van bouchaute)

 

 

 met dank Patje Depypere voor de middelste foto.

 

Dag vriend Ignace ,

Wat goed dat we mekaar zo'n maand terug op de persvoorstelling van Jacky Lafon 's Jubilee aan Zee nog eens hebben gezien en gesproken.

Met aan je zijde Nathalie , je vriendin, steun, en toeverlaat in deze moeilijke dagen.

We twijfelden even of het wel een goed idee was om je voor de camera nog eens kort te interviewen , maar je zag er goed uit , en niemand die het je zou aangeven dat je door zo'n zware periode ging.

Al zouden we naarmate het gesprek vorderde toch merken dat je het moeilijk kreeg.

Het moet zo'n zijn 30 jaar geleden zijn dat we voor het eerst van je verkiezing hoorden.

Rani ( De Coninck ) was toen je eerste Miss Belgian Beauty, de verkiezing die je net had opgestart, en later je paradepaardje zou worden.

Daar Rani in Lochristi woonde , en mijn vader goed bevriend was met haar vader , zat ze de dag daarop al in mijn radio uitzending bij Radio You in Beervelde.

Met jouw medeweten of niet , we hebben het je nooit gevraagd.

Het zou trouwens nog zo'n 12 jaar duren , eer we elkaar persoonlijk leerden kennen , en ik - als journalist - je verkiezing van dichtbij ben beginnen volgen.

 

We schrijven 2004 , en het is Cynthia Reekmans die we in het Casino van Knokke het kroontje van Miss Belgian Beauty 2005 zien opzetten.

Dat wij als persjongens voor het galadiner mee aan tafel mochten schuiven verbaasde ons.

Dat was bij de meeste andere verkiezingen niet zo.

Eindelijk eens iemand die precies wist hoe hij met de pers moest omgaan.

'Hoe meer ik ze vertroetel, hoe meer ze over mij en mijn verkiezing schrijven ' , zal je gedacht hebben.

En als het op organiseren aankwam , niemand die het beter deed dan jij.

Dank, Ignace , voor al die ,door jou georganiseerde, evenementen waar we je ons op uitnodigde.

Dank voor de prachtige tweedaagse trip naar Disneyland Parijs (2005), waar je er in slaagde om al je Miss Belgian Beauty finalisten in de openingsstoet te laten meelopen.

Dank voor de prachtige reizen samen met je finalisten naar het zonnige Egypte , waar je in ' El Gouna' billionair Samih Sawiris , de grote baas van 'Orascom Development Holding' , zo ver wist te krijgen dat hij al je kandidaten op zijn luxe jacht meenam voor een volle dag varen op de Rode Zee.

We koesteren nog altijd de beelden.

Net als die van de reis naar ' Taba ' - ook al in het land van de farao's - waar we vanuit ons hotel bij nacht de oplichtende grenzen van Israël , Jordanië, en Saudi-Arabië konden zien.

Dank voor de vrienden die we dank zij jou hebben mogen leren kennen, zoals Lieven en Karolien die toen samen het 'Hotel José ' uitbaatten, de thuisbasis van je finalisten tijdens je kust tournees.

Daar deed je met je kandidaten een week lang de belangrijkste badplaatsen van onze Belgische kust aan .

Je gaf hen daar telkens weer – twee maal per dag - een podium , en bezorgde zo ook de toeristen aan zee een heerlijke namiddag.

De pers kreeg er dan altijd een uitgelezen plaatsje op je Vip - terras.

We vergeten dan nog de unieke momenten bij de voorstelling van je nieuwe kandidaten in de 'Cortina' in Wevelgem met de klassieke foto van de meisjes op de trap , de presentatie van de ' Peters en Meters ' in het 'Serwir Hotel' in Sint-Niklaas , de bekendmaking van de Gouden 12 in ' de Vossenberg in Hooglede, en uiteraard als apotheose de grote finale in het Casino van Knokke.

Allemaal prachtige locaties , voor minder deed je het niet.

Alles wat je organiseerde ging gepaard met de nodige fierheid en trots , voor sommige perslui net iets te zichtbaar.

Dan krijgt een mens al eens snel het predicaat ' ego ' op gekleefd.

Al konden wij persoonlijk best met dat ' ego ' van jou om.

' De Missmaker ' was ook zo'n etiket dat je kreeg op gekleefd , sommige perslui zetten er zelfs het adjectief 'zelfverklaarde ' voor.

Maar je repliek stond er al , nog voor de aantijging er kwam.

Kijk maar eens hoe ver Rani De Coninck, Els Thibau , Eveline Hoste en Cynthia Reekmans het intussen qua naambekendheid hebben geschopt.

Eind 2005 wordt in het Casino van Knokke de nieuwe Miss Belgian Beauty 2006 verkozen.

Het kroontje gaat naar een knappe, rijzige blondine uit Gent die Céline ( Du Caju ) heet.

Het is niet makkelijk als man , om alle dagen zoveel schoonheid om je heen te hebben.

De ene kan daar al wat beter mee om dan de andere.

En , al snel duiken de eerste huwelijksperikelen op.

Maar wie zijn wij om jou te veroordelen.

Sommige persjongens zien dat anders , en het wordt er het jaar daarop , met de verkiezing van Anne-Marie Ilje als Miss Belgian Beauty 2007 , niet beter op.

Met Nele Somers als Miss Belgian Beauty 2008 heb je alweer een prachtige Miss, maar het kwaad is intussen geschied.

Wanneer het jaar daarop dan nog eens een undercover-journaliste als mol tussen je kandidaten wordt gedropt ( lager bij de grond kan niet )  , nota bene door een blad wiens journalist eerder door jou nog in de watten werd gelegd, had je volkomen gelijk dat je na de verkiezing van Yoni Mous als je laatste Miss alles voor bekeken hield.

Beste vriend Ignace,

dank voor de momenten dat je me in vertrouwen nam , zoals die 21-ste november op de Gentse Zesdaagse van 2006 , waar ik je al eens op mijn beurt kon uitnodigen , pal op je verjaardag nog wel , samen met je pas verkozen Miss , en waar ik na ons live radio interview voor het eerst tranen in je ogen zag.

Of later , dank voor de heerlijke dag hier op de barbecue bij ons thuis met je nieuwe vriendin, en Lieven en Karolien , en het afzakkertje bij Christine in ' De Reinaert ' in het dorp, wij mannen onder elkaar , terwijl de dames aan het shoppen waren bij één van je sponsors in Sint-Niklaas.

Tot de pers er plots voor de deur stond , en vroegen of je misschien terug vrijgezel was.

En ja , ook met je nieuwe vriendin Patricia zou je geluk niet blijven duren.

Al bracht het je wel een dochtertje , Axelle , dat je in deze moeilijke periode de kracht gaf om nog even door te vechten.

En Nathalie , je huidige vriendin , die er alles aan deed om van je laatste momenten toch nog wat moois te maken.

We zouden in de komende dagen nog eens afspreken , maar eerst kijken of het met de chemo lukte , bij jou of bij mij , jij mocht kiezen.

Zo namen we in Blankenberge afscheid van mekaar , met de hoop op een snel weerzien.

Een weerzien dat er helaas nooit meer zou komen.

(willy van bouchaute)

 

 

Het is in een uniek kader dat Fred Hamerlinck vanavond zijn al even unieke wielerwedstrijd mag voorstellen.

De Feestzaal van Brouwerij Haeseveld ademt authenticiteit , net als Heusdenkoers dat intussen al 70 jaar doet.

De kleinzoon van de grote 'Don Fredo' zet het levenswerk van vader Willy met evenveel passie en energie verder.

De dag van Heusdenkoers is sowieso altijd al een speciale dag voor hem.

En volgende week dinsdag 16 augustus wordt er eentje om helemaal in te kaderen.

Want net op die dag wordt Fred 65 , van een mooi verjaardagscadeau gesproken.

' Maar ik ga wel blijven werken ' , zei Fred ons vanmorgen nog aan de telefoon.

Aan de telefoon , omdat we gisteren de persvoorstelling helaas hebben moeten missen.

De 71-ste editie van de Grote Prijs Willy Hamerlinck van dinsdag 16 augustus loopt over een licht gewijzigd parcours.

Zo is het aantal ronden ( één ronde telt 8,3 km ) herleid van 23 naar 21.

'Weliswaar nog altijd rond de kerktoren “ , zegt Fred erbij.

Een beetje zoals bij een criterium na de Tour , denken we dan bij onszelf.

' Bij ons rijden ze wel 10 kilometer sneller ' , merkt Fred dan droogjes op.

Zo'n 150 renners worden er verwacht , waaronder ook buitenlandse ploegen zoals

' Trek Segafredo ' met Edward Theuns , AG2R Citroën met Oliver en Lawrence Naesen, Israël Premier Tech met Tom Van Asbroek.

Verder tekenen onder andere ook ' Alpacin-Deceuninck' , Intermarche Wanty Gobert, en Lotto-Soudal present.

Geen Florian Vermeersch in Heusden , wegens ergens anders aan het werk , maar wel Brent Van Moer.

Helemaal nieuw is dat de eindstreep niet langer in de Tramstraat ligt , maar pal aan Heusden Kerk.

' Onze eigen Champs - Elysées ' , zegt Fred.

' En dan is er ook nog , vlak bij de aankomst, ons ' Heusdenkoers' café , waar een groot scherm zal staan , waarop de koers van start (14 u ) tot einde zal worden geprojecteerd.

' Koers in beeld' doet de captatie en heeft ook een motor in de koers.

En dan is er op zaterdag 13 augustus ' Heusdenkoers voor Dames '.

Gezien de vele media aandacht  voor het vrouwenwielrenner de jongste tijd , maken we ons sterk dat ook dit een topper wordt.

Dat Kim De Baat , de huidige Belgische kampioene, er in haar driekleur zal rondrijden is alvast een grote opsteker.

Jessy Vandebulcke , de nationale kampioene van 2019 , komt zaterdag ook meestrijden voor de overwinning , en zal daarbij zeker Mieke Docx moeten in de gaten houden.

Die kent het daar al in Heusden , want ze zwaaide er drie jaar terug ( 2019 ) met de bloemen.

Hetzelfde jaar dat Tim Merlier, in nationale trui nog wel , er bij de heren als eerste over de meet kwam.

Dinsdag 16 augustus zal het zo'n 93 jaar geleden zijn , we spreken dan over het jaar 1929 , dat de eerste winnaar van Heusdenkoers al meteen een grote naam was.

Na ' Don Fredo ' Hamerlinck zouden nog heel wat ronkende namen de erelijst vullen.

Geen enkele koers in het land met een mooiere traditie dan die van Heusden.

( willy van bouchaute )

Verdere praktische info op : http://www.heusdenkoers.be/

 

 

 

 

 

' TWO FOR THE MONEY'

Het is vrijdagavond ietsje over half negen , wanneer de première van ' Colour of Passion ' , de nieuwe zomershow van Het Witte Paard wordt op gang getrokken.

De zaal zit intussen stampend vol , elk hoekje en kantje is volop benut.

Als sardienen in een doosje , bijna op elkaars schoot , zelfs in deze bizarre tijden waar een virus , dat Covid heet , nog altijd weelderig tiert.

Maar ' life goes on ' , en de schade van al die verloren jaren wordt op die manier toch een beetje ingehaald.

Dat Marc Coucke zich intussen heeft ingekocht, en 49 procent van de aandelen in handen heeft, zal hierbij ook wel helpen.

Maar , u weet hoe dat gaat , ander bazen ander wetten.

' Het Witte Paard is bijna cultureel erfgoed' , liet Coucke ontvallen.

Vooral die 'bijna' is opvallend.

Aan cultureel erfgoed mag immers niet worden geraakt.

En de voorgeschiedenis van Marc Coucke kennende , worden oude mythes nogal eens snel herschreven.

Coucke's eerste wapenfeit was er al ,vrijdagavond op de première van ' Colour of Passion ' in Blankenberge , met de intrede van Geert Hoste als bestuurder van WP Hotels & Events.

Goede vrienden gun je al eens iets.

'Het is een beetje zoals in de politiek ', horen we iemand in onze nabije omgeving zeggen , ' waar een partijvoorzitter een goede vriend ook al eens een ministerpostje toebedeeld , en bij gebrek aan zo'n postje er wel eentje bij creëert.

Zo ver willen wij niet denken.

'ONE FOR THE SHOW'

 

Parick Onzia speelt vanavond gastheer in ' Het Witte Paard '.

Patrick behoort al jaren tot het vast meubilair hier in de Vissersstraat 53.

Meubilair kan uiteraard niet eeuwig meegaan , maar omdat hij , als zanger en als presentator , nog geen enkele sleet voelt, wil hij hier toch nog een tijdje blijven.

' Ik kom direct bij u ' , roept hij door de microfoon tot Marc (Coucke) , die samen met zijn echtgenote en moeder , links achteraan de zaal zit.

'Een beetje een goede indruk maken kan nooit kwaad' , moet Patrick gedacht hebben..

En zie , daar is ook Sandrine terug.

Dat is niet onaardig ; want we rekenen de Waaslandse tot het één van Vlaanderens beste zangeressen.

Aan haar zijde krijgt Sandrine vanavond ' Coco Jr. '.

En daar is ze al een beetje mee vertrouwd , want we zagen hen al , een aantal jaren terug, samen aan het werk op Waregem Koerse.

Coco Jr.'s diepe baritonstem matcht ook perfect met die van Clayton Peroti , de Nederlandse musical acteur met Surinaamse roots.

De Soul – en Motown music is hier dan ook nooit ver weg.

 

Er tekenen gewoontegetrouw ook een aantal internationale artiesten present.

Dat is vanavond niet anders.

Al zijn er deze keer een aantal bij , die getapt zijn uit een ' vóór corona geopend vaatje '.

Zo mocht onder andere Collin's Little Brother hier vanavond nog eens ' ich bin Helmut ' roepen, en Steve Eleky in Schotse kilt nog eens zijn haai

( High ! ) bovenhalen.

'Duo Nostalgia' zagen we hier een aantal jaren eerder ook al aan het werk.

Deze namiddag zelfs bij Jacky Lafon.

Op zich niets mis mee , want het zijn allemaal fantastisch goede acts , maar het déjà vu effect blijft hier toch een beetje hangen, en al zeker bij de die-hard Witte Paard fans, die gedurende al die jaren nog geen enkele Witte Paard Zomerrevue hebben gemist.

Stefanie,Ellie, Jolien en Elke, die deze middag bij Jacky Lafon ook al eens de benen mochten strekken, krijgen vanavond het gezelschap van Heather en Shannon.

Een ballet met zes danseressen maakt altijd een beetje meer indruk dan eentje met vier.

De feeërieke kledij en de majestueuze 'video wall' maken het plaatje nog wat glamoureuzer.

Een beetje jammer dat we daar zelf geen beelden van hebben.

Een statief voor een ietwat professionele camera vraagt toch wel een beetje plaats , en die is er , zoals hier hoger beschreven , vanavond niet.

Tijdens de pauze blaast een levensgrote ventilator met volle kracht van op straat alle beschikbare verse lucht de zaal in.

Het is moeilijk stappen tegen de stroom in , maar we raken er toch doorheen.

(willy van bouchaute)

( foro's : paul van den Bosch )

' Colour of Passion ' loopt nog tot en met 17 september 2022.

voor info en tickets : https://wpevents.be/shows/colour-of-passion

 

 

 

 

 

Een middagdutje zit er voor Jacky Lafon de komende weekends niet in.

De klok wijst 14u30 wanneer ze op vrijdagmiddag haar Witte Paard Revue de sporen geeft.

Doorheen de ganse show ietsje minder prominent aanwezig dan bij de vorige edities , maar niemand die het haar kwalijk neemt met al 55 jaar podiumwerk achter de rug.

Bovendien laat een groot artiest de collega's ook al eens scoren.

Zo mag Frank Van Erum een paar solo sketches doen, en lijkt hij de ideale sidekick om haar bij een aantal 'burleske' scènes het nodige weerwerk te geven.

 

De zangpartijen waren dan weer grotendeels voor Wendy – met haar 62 lentes weet ze meer dan ooit van wanten - , David Vandyck en Jan Wuytens.

Ik denk dat ze bij Het Witte Paard nog altijd niet beseffen welk groot talent ze met deze laatste in huis hebben.

Het eerste duet met Wendy , 'Amigos para sempre' , was fenomenaal gezongen.

Wie me , als muzikant , een beetje kent , weet dat ik met adjectieven als deze heel zuinig omspring.

 

 

Gewoontegetrouw staat er ook een internationale act geprogrammeerd

Goedkoop zijn die meestal niet , het is dan ook zonde dat de helft van de zaal hun act niet te zien krijgt , door het feit dat een (licht) spot van boven uit bij een groot deel van het publiek de ogen verblindt.

Volgens de brochure zijn Vandym en Elena , samen het ' Duo Nostalgia ' vormend , nochtans niet van de minste.

Ze hebben intussen wereldwijd al op heel wat diverse podia gestaan.

Jammer dat de lichttechnici van tegenwoordig zo wild zijn van ' tegenlichten'.

Ze vinden dat ' cool '.

Wel, wij niet.

Wij vinden dat storend, en op de première velen met ons.

Stefanie, Ellie, Jolien en Elke zorgen dan weer voor het betere danswerk.

En ze doen dat goed in hun feeërieke kostuums.

Ze mogen dan wel wat minder in aantal zijn dan de danseressen die de podia van de Parijse revue tempels bevolken , choreografe Evelyne Delameillieure heeft hier het beste van het beste neergezet.

Kan ook moeilijk anders met zo'n heerlijke naam.

Nog even een pluim voor het geluid , ook dat was van een zeer hoog niveau.

Wie al dit moois met eigen ogen wil zien kan dat nog op vrijdag, zaterdag en zondagnamiddag tot en met 18 september. Start show om 14u30 . Deuren om 13u30.

Voor tickets en verdere info : https://wpevents.be/shows/jubilee-aan-zee

(willy van bouchaute)

( foto's : paul van den bosch )

 

 

 

1 meter 96 meet hij , Dominique.

Gelukkig is er genoeg beenruimte rond de ' driver seat ' van de Mercedes Vito.

En maar goed ook , want de trip oogt behoorlijk lang.

Ruim 1150 km is het van Nokere naar Saint-Tropez.

Dominique is één van de vaste chauffeurs in het Guy Pieters team.

Met de lange haren , achter in één lange streng gebonden , lijkt hij zo uit

' De Laatste der Mohikanen' te komen gestapt.

Dominique heeft zo'n boeiend leven achter de rug , dat er behoorlijk wat te vertellen valt.

We - dat zijn mijn (camera)vrouw en ik - luisteren meer dan 11 uur lang , de vier stops inbegrepen , geboeid naar zijn verhalen.

Door de ramen van de Mercedes Vito is er nu toch weinig te zien.

Het is immers altijd ietsje minder 'stressy' , 'dat rijden bij nacht'.

De klok draait rond tienen , wanneer we voor de B&B van Madelon en Maurice aan de Canoubiers nummer 5 onze koffers , inclusief camera en statief , uitladen.

Slapen zit er niet meteen in , want binnen het half uur staat Dominique opnieuw voor onze deur.

Nu gaat het richting Place des Lices , zo'n hooguit 4 km verder, waar hij ons afzet aan de Boulevard Vasserot 28.

In de ' Foundation Linda et Guy Pieters' wacht ons 'Temptation ' , de jongste vernissage rond de werken van Koen Van Mechelen.

Zelf kan u de tentoonstelling nog bezichtigen tot en met 28 augustus,

Het is Linda zelf , die ons enkele uren later terugbrengt naar de B&B van Madelon en Maurice.

 

 

De thermometer wijst zelfs bij valavond zo'n veertig graden Celsius aan.

Het zwemwater van Villa M mag dan wel bij temperaturen als deze een hoop verkoeling brengen , we duiken er vandaag niet in.

Bart vult het zwembad wel in zijn eentje , samen met Patrick die af en toe ook een plonsje waagt.

Bart heet van achteren ' de Graaf ' .

' de Graaf ' is niet zijn echte , maar een artiestennaam.

Dat is handig , vooral voor een DJ met een piratenradioverleden.

Plaatjes draaien kan hij als de besten.

En dat is precies wat hij morgen gaat doen, op het verjaarsfeest van Guy en Linda.

Patrick gaat hem daar , door de middag en avond, een beetje bij helpen , en wanneer het feest gedaan is, ook het licht uitdoen.

Al kan je daar in de villa van Guy en Linda Pieters aan de Route des Salins in Saint-Tropez nooit een echt uur op plakken.

 

Dresscode / White

Dat is wat er op onze uitnodiging staat.

Het thema heet ' Dejeuner sur l' Herbe ' .

Helemaal nieuw is dat niet , want het feest van zo'n tien jaar geleden in Saint-Paul-de-Vence ( Guy werd toen zestig ), kreeg dezelfde titel mee.

Het is eerst aperitieven in de voortuin onder de reusachtige 'pins parasols'.

Sta – tafeltjes genoeg, en maar best ook ,want er worden om en bij de 700 genodigden verwacht.

Anders dan in Saint-Paul-de-Vence , spotten we vandaag weinig of geen politici onder de aanwezigen.

De nationale feestdag is dichtbij, en voor je het weet raak je , met al die stakingen in de luchtvaart , nooit op tijd weer in Brussel.

Dus ook geen Delphine in de 'Villa Les Ecureuils'.

Die moet overmorgen in Brussel naast prinses Claire , de echtgenote van prins Laurent , op de eretribune zitten , en van daaruit de troepen overschouwen.

 

Het robuuste smeedijzeren hekken dat toegang geeft tot het reusachtige domein blijft vandaag gesloten.

Iedereen moet , na controle, te voet door het kleine poortje links.

Sommigen worden per ' navette ' (shuttlebus) aangevoerd , anderen hebben zonet voet aan wal gezet op ' Plage Canoubiers ' , het strand hier rechtover.

' Aujourd'hui pas des embrassements ici ' , No kisses ! '

Het gitzwarte bord is vastgespijkerd aan de verweerde stam van een eeuwenoude boom.

De sierlijke witte letters zijn van de hand van een kalligraaf die de knepen van het vak kent.

De boodschap is duidelijk , ook hier loert het virus om de hoek.

 

Zelfs met een Marc Van Ranst in de buurt – die staat toevallig aan het tafeltje naast ons – kijkt een mens maar beter een beetje uit.

Zeker nu de champagne zo welig vloeit , en het publiek er als ' om te zoenen ' uit ziet.

' Wacht in uw geval maar tot het nieuwe vaccin er is ' , raadt de viroloog ons aan.

Gelukkig duurt het wachten op de glaasjes champagne en 'd' amuses ' heel wat minder lang.

' Diner privé catering ' staat op het servetje dat op onze tafel ligt.

En ook nog ' Star of Flanders '.

Gelogen is het niet, want alles gaat heerlijk binnen.

Geen idee hoeveel mensen hier aan het werk zijn , de filmbeelden hieronder geven u al enig idee.

 

Om 14 uur stipt - we zijn dan anderhalf uur verder - is het verzamelen geblazen op het ietsje hoger gelegen terrein , rond en achter het zwembad.

Gastheer Guy en gastvrouw Linda voeren de troepen aan.

Aan de flank van de villa staan een drietal genummerde tafels , met rechts ervan een podium met plaats voor zo'n 7 muzikanten. Juist gepast om de  'band' die hier straks komt optreden te deponeren.

Maar dat is voor later , want eerst moet ' Bart ' – u kent hem intussen van hier hoger – de gasten wat entertainen.

En dat doet ie als de beste met heel wat tubes (Franse bekende chansons ) – we zijn niet voor niets in La Douce France – maar ook Sommers ' Laat de zon in je hart ' mag evengoed de speakers door.

 

Het diner is in buffetvorm en om de duimen van af te likken, waar je aan dit laatste, in een 'chic' gezelschap als dit, maar beter niet begint.

Aan tafel 2 zit Ivan ( De Witte ) , waarmee we nog school liepen aan het Gentse Sint-Lievens college.

We gaan even goedendag zeggen , en hij zegt goedendag terug.

Want hij kent ons nog , niet eenvoudig als je zoveel mensen ontmoet , baas bent van een groot consultancy bedrijf , en ook nog eens voorzitter van een eerste klasse club als AA.Gent.

 

Eens alle Franse chansonniers , van Julien Clerc, over Joe Dassin, Jacques Dutron, Christophe, tot Gerard Lenormand er zijn doorgejaagd , krijgt Bart even een rustpauze – een DJ is ook wel eens toe aan een hapje – en mag een knappe Oekraïense violiste de strijkstok over de snaren laten glijden.

Waar in het thuisland vaak ' troïsti muzyki ' ( drie muzikanten ) op het podium staan , rooit zij het hier helemaal in haar eentje.

Al biedt een vooraf opgenomen bandje haar toch enige ondersteuning.

Onze camera had haar daarnet bij de receptie ook al in het vizier.

' Ze heeft heel veel talent ' , zei een toeschouwster ons van op de eerste rij.

Alsof we dat nog niet in de gaten hadden.

Er komt dan ook verdiend applaus.

Al klinkt het applaus van de gasten aan de andere tafels rond het zwembad al wat harder dan dat van de genodigden die , gehurkt of languit liggend op de witte lakens , de achterliggende grassprietjes strelen.

Het oog wil ook wel wat , en van daar uit is de Oekraïense ietsje moeilijker te zien.

 

Maar geen nood, want er is ook nog Patrick Chagnaud om de mensen te entertainen. Geen Saint- Tropez zonder zijn gendarme , en niemand beter dan Patrick om dat personage gestalte te geven. De filmbeelden onder zeggen genoeg.

 

We weten niet of die sensuele Slavische muziek daar voor iets tussen zit , maar de thermometer flirt intussen met de grens van de vijfenveertig graden Celsius.

De ijscoupe ziet er hemels uit , en is dus meer dan welkom.

De Oekraïense schone houdt het voor bekeken, en trekt de stekker uit de viool.

Stradivarius zou hierbij grote ogen hebben getrokken , maar helaas is die al meer dan 375 jaar dood.

Stil valt het niet , want Bart stuurt alweer wat ' tubes ' richting zwembad , nu wat meer ' up tempo' dan daarnet.

Kwestie van het publiek wat warm ( ? ) te maken voor de komst van de volgende artiest.

Er staat een drum, een gitaar, een basgitaar, een tweedelig klavier, een sax en een trompet op het podium, plus nog wat microfoons.

Die instrumenten krijgen zo meteen allemaal een naam.

Zo zal onder andere Eric Melaerts - die we al heel lang kennen - vanavond nog eens laten zien hoe een Fender gitaar moet worden bespeeld , en zal Dirk Van der Linden magistraal de toetsen beroeren.

Dirk zal ons later in de vooravond nog verrassen met te zeggen, dat hij de schoonzoon is van Roland.

Nee, niet de Roland aan wie ge nu allemaal denkt, maar Roland De Kegel, in de jaren zeventig nog bestuurslid van onze Garnets ' Fanclub, en nu nog altijd één van onze goeie vrienden.

 

Eens alle muzikanten het podium op , springt Paul als een duivel - bij gebrek aan een wijwatervat - uit een doosje de dansvloer op.

De dansvloer is deze keer heel mooi betegeld en noemt eigenlijk ' 'zwembadrand ', maar dat kan Paul ( Ambach) niet schelen.

Je bent niet voor niks ' Boogie Boy '.

Meer dan een uur zal hij van ' sajet ' geven met soul toppers als ' Soul Man'

en ' Sex Machine ' , maar ook met – hoe kan het anders - 'Twist à Saint-Tropez'.

Als een jong veulen – Paul is net 74 geworden - host en huppelt hij over het terrein.

Ik zou toch maar oppassen bij zo'n hitte.

 

Het is Bart die de laatste tonen mag zetten.

De klok wijst al 21 uur aan.

Tijd om onze B&B op te zoeken , waar Maurice en Madelon ons nog een rosé of twee voorzetten.

De volgende morgen om 7 uur schuift Dominique de deur van de Mercedes Vito voor ons open.

We zeggen goedemorgen tegen Josephina, en ook tegen Mihai en Xyba

Josephina spreekt goed Frans , Mihai kent 'nur' Roemeens, en Xyba 'broebelt' meestal wat in een voor ons onverstaanbare taal.

Het worden 1150 interessante kilometers.

Het is ietsje over half acht wanneer we in Nokere de eigen auto instappen.

Niet zonder eerst Dominique te hebben bedankt voor de veilige terugreis, en afscheid te hebben genomen van Josephina en Mihai , die – 'gentille' als hij is – eigenhandig al onze koffers overlaadt.

We vergeten het bijna , maar zeggen toch ' Tot ziens ' tegen Xyba

Xyba gromt iets onverstaanbaars terug , en heft zelfs even de poot op , alsof hij ons in alle rust wil uitwuiven.

' En zeggen dat hij thuis geen poot uitsteekt ' .

Grapje natuurlijk.

De hond van Linda is best goed opgevoed.

(willy van bouchaute)