• WEBSITE BANNER EDIT 2020 1.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 2.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 3.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 4.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 5.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 6.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 7.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 8.jpg

 

 

Het minste wat je van Maja Wolny kan zeggen is dat ze nogal wat aan het gat gaat , waar een ander zelfs niet zou durven aan denken.

Als jonge mama zomaar in je eentje door een onmetelijk rijk als Rusland trekken , net nu het land in oorlog is met één van de buurlanden is niet zonder gevaar.

Als Poolse dan nog , en ook nog eens als journaliste met netelige vragen.

Dat dit haar niet in dank wordt afgenomen , wordt duidelijk wanneer ze voor haar laatste trip Belarus in wil.

Wit-Rusland , bien ami met de Russische imperator.

Dat zal ze geweten hebben.

Ze is immers nu al zeker dat ze voor haar 67-ste Rus- en Wit Rusland niet meer in mag.

Tenzij ene Vladimir Vladimirovich alsnog van gedacht zou veranderen, of de pijp aan Maarten zou geven.

Waarvoor deze laatste allicht ook niet staat te springen.

Met de ' DE TREIN NAAR HET IMPERIUM ' ben je zo'n 280 bladzijden onderweg. Het is een lange weg van Sint-Petersburg over Moskou naar Novosibirsk of Krasnoyarsk , en bij min veertig is voor je het weet zo je neus weg.

Maar het gaat vooruit , want het boek leest vlot.

Maja Wolny , die met haar non-fictie debuut ' De trein naar Tibet ' al goed was voor een bestseller , kan enig mooi de dingen om zich heen waarheidsgetrouw beschrijven , dat sleurt de lezer zo mee in het verhaal. Als journaliste heeft ze een duidelijke eigen mening over hoe het er op dit moment in de ex Sovjet-Unie aan toe gaat. Uiteraard wil ze even polsen of de mensen die ze op haar verre reis ontmoet (kennissen of niet) er ook zo over denken.

Wat soms voor ongemakkelijke toestanden zorgt.

Wanneer we , een paar dagen voor we dit schrijven,  het nieuws over de aanslag in het Crocus City Hall theater van Krasnogorsk (net buiten Moskou) vernemen , denken we even aan Maja die er een jaartje terug ook op bezoek was.

Zomaar een slaaptrein coupé delen met een wildvreemde man , een ( gedwongen ) ritje maken met 3 smokkelaars van Belarus naar Polen,

voor hetzelfde geld loopt het allemaal fout.

De Poolse met ook een Belgisch paspoort moet een goede engelbewaarder hebben.

U zelf loopt bij het lezen van ' De Trein naar het Imperium ' ietsje minder risico , tenzij u één der komende dagen het boek leest op de trein naar Novosibirsk , met een Oekraïens speldje op je jas.

(willy van bouchaute )

' De Trein naar het Imperium ' telt 280 bladzijden.

En is uitgegeven bij Manteau / Standaard Uitgeverij ( 2024 )

ISBN 978 90 223 4043 1

richtprijs : 23,50 euro.

 

 

Nog niet zo lang geleden , we hebben het over eind september vorig jaar ,

maakten we hier in de hallen van Kortrijk Expo al een reportage.

Over ' Taste of Tavola ' , waar Clara en Ellen met hun ' Groats '

de Innovation Award binnenhaalden.

De dames herkennen ons meteen.

Of ze deze keer opnieuw voor een nieuwe award gaan , vragen we hen.

Het antwoord van Ellen komt met een dubbel gevoel.

Ook Delphine is terug van de partij , met haar hemelsblauwe Volkswagen kever , volgeladen met glanzend verse 'Mello cakes' van Stephan De Poorter.

 

 

Bij ' Duroc d' Olives ' hebben ze ook wat nieuws in de aanbieding.

Axelle Mouton, enige dochter des Huizes wijst ze ons één voor één aan.

Bij ' De Klok ' uit Serskamp hebben ze een heel goede advokaat in huis. Met ' k ' en zonder bef.

Angie geeft ons deskundig de nodige uitleg en laat ons ook even proeven.

 

 

 

Ook bij Stokerij Borrel uit Eeklo houden ze het bij een familiezaak.

Vader Dries Billiet is meer dan een expert , en dochter Celine is daar de schuld van. Dries wijst ons de ' oude meetjes aan ' , Celine geeft tekst en uitleg bij de verschillende soorten ' Gin ' die hier op één rijtje staan.

Louis-Philippe Deweer van Kaasboerderij 't Groendal is niet de eerste de beste.

Kan ook moeilijk met zo'n edele naam.

Louis-Philippe is de enige ter wereld die zeggen mag dat zijn kaas de eerste Belgische kaas is die de ruimte doorkliefde.

Het verhaal is ronduit hallucinant , u krijgt het in onderstaande video in naaldje en draadje door de jonge bedrijfsleider zelf uitgelegd.

 

 

 

' It's all about tea ' roept de flamboyante Rotterdammer van

' Curiositeas ' ons toe , ons meteen verder in het Frans te woord staand.

' U spreekt heel goed Frans voor een Nederlander ' wuiven we hem toe.

Hij neemt de egards met plezier en een ' merci bien ' aan.

' But in fact , I am an American Citizen ' , grinnikt hij er verder op los.

' Curiositeas ' zijn hier nooit ver af.

Op de keukenschort van Sofie staat geen ' Kontrimo ' , maar ' De Nil '.

Sofie Van Remoortel kent Marie-Anne al van kindsbeen af.

Ze steekt haar vandaag , en morgen , en overmorgen met plezier een handje toe.

' We zijn een klein familiebedrijf ' zegt Marie-Anne De Nil ons in het uitgebreid gesprek dat we met haar op Tavola hadden.

' Hela , niet minimaliseren , hé ' , werpen we haar direct toe.

' Toch wel ' , houdt ze vol , ' toch wel , tegen de reuzen die hier staan zijn we klein.

 

 

 

Namen noemt ze niet , maar wanneer we even later bij de stand van

' UPFRESH Franky ' aanbelanden , beseffen we al snel wat Marie-Anne bedoelt.

' Nog een werf van Willy ' , zou het ettertje vroeger in ons gezegd hebben.

Intussen is ons respect voor Willy Naessens zo groot , dat we dat niet eens zouden durven denken.

Zeker niet , nu dochter Veerle ons op haar prachtige stand met open armen , en een hapje en drankje ontvangt.

Het is er gezellig en heerlijk toeven op Tavola.

Er hangt een sfeertje die je ergens anders zelden vindt.

Bovendien is er alles tot in de kleinste details professioneel en top georganiseerd.

We kregen er , met onze camera en zwaar statief, zo waar een parkeer plekje net voor de deur , met dank aan Isabel.

(willy van bouchaute)

(camera / foto's : anne-marie couliez )

 

 

Het boek van historicus Bert Cornelis leest als een thriller.

Helaas gaat het hier niet om pure fictie , maar over de rauwe werkelijkheid, al situeert die zich in een periode van zo'n 80 jaren terug.

Na het lezen van dit aangrijpend boek moeten we terugdenken aan de woorden van ons eigen vader zaliger , die in het begin van de Tweede Wereldoorlog ook zelf krijgsgevangene was in Linz. : ' De wreedheden die ik bij de bevrijding door sommige Canadezen heb zien begaan , waren vaak nog erger dan deze die de Duitsers hebben aangericht.

' Wanneer het hoofdpersonage in ' Door Duitse Puinen ' Louis Van Meel dacht in Buchenwald het vreselijkste te hebben meegemaakt , moest de horror na zijn ontsnapping uit de dodenmars eigenlijk nog beginnen.

Niet van Duitse , maar van Russische signatuur deze keer.

Waar we na het lezen van dit boek ook aan denken is aan onze eigen jeugd , al zijn we een kind uit de ' babyboom ' generatie ,

Dat de KSA voor mietjes was , en de stoere jongens ongebreideld kozen voor de SCOUTS.

Goed dat Louis ook die stoere keuze had gemaakt , dat zou later meermaals zijn leven redden.

Een scout trekt zich blijkbaar altijd goed ' uit de slag '.

De uitdrukking is hier heel letterlijk te nemen.

Louis is pas zeventien , hopman bij de scouts , en woont in Rotselaar.

Zijn ouders hebben er een café onder de kerktoren.

Het land kreunt onder de Duitse bezetting , en er zijn nogal wat Duitsers die in het ouderlijk café een pint komen drinken. Maar ook lieden van het verzet , waar Louis , ondanks zijn jeugdige leeftijd , al snel deel van uitmaakt. Er gebeuren een aantal aanslagen in het anders zo rustige dorp ,

waarbij Louis in het vizier komt van de Gestapo . Die licht hem op een morgen ( 23 december 1943 ) uit bed , en zet hem samen met een drietal vrienden op het transport naar Breendonk. Zo'n vijftal maanden later verhuist hij van Breendonk naar Buchenwald , en van daar uit naar het werkkamp Langenstein. Na een klein jaar daar aan de spoorwegen te hebben gewerkt , wordt Louis samen met zijn vrienden , en net voor het kamp door de Amerikanen wordt bevrijd , op de dodenmars gezet.

Daar slaagt Louis er samen met zijn vrienden in om uit de colonne te ontsnappen. En daar begint pas het beklijvende en aangrijpend verhaal van Louis en zijn vrienden.

We denken zo bij onszelf , die Louis moet voor zijn leeftijd – hij is nog maar 19 wanneer hij weer thuiskomt – ofwel een ongelooflijk sterke beer zijn geweest , ofwel ontelbare keren enorm veel ' chance ' hebben gehad.

Heelhuids een lijf aan lijf gevecht met een getrainde militair overleven met gelukkig een mes op zak , is niet voor de eerste de beste weggelegd.

Zijn ( primaire ) kennis van het Russisch , opgescharreld bij de Russische medegevangenen in Buchenwald , zal hem ook meer dan één keer van pas komen.

De situaties waarin het viertal na hun vlucht terechtkomt zijn vaak hallucinant.

Zo beschrijft Louis ( in detail ) hoe hij voor zijn ogen Duitse meisjes door Russische militairen ziet verkracht worden.

Even later in het verhaal , zal Louis samen met zijn drie vrienden precies

hetzelfde doen.

Wat het aureool rond het hoofd van ons hoofdpersonage in onze ogen al ietsje minder glanzend maakt.

De oorlog kent geen winnaars , alleen maar verliezers.

' Door Duitse Puinen ' is opgedeeld in 7 hoofdstukken , en telt 165 bladzijden , en is hier en daar geïllustreerd met zwart-wit foto's , deels uit het familiearchief, deels uit een of ander oorlogsarchief.

In zijn dankwoord vermeldt de auteur vooral de naaste familie van Louis Van Meel , want zij bezorgden hem de pennenvruchten van hun vader en grootvader.

Zonder hen was er van dit schitterende boek geen sprake geweest.

( willy van bouchaute )

' Door Duitse Puinen ' is uitgegeven door Manteau/ Standaarduitgeverij.

Gloednieuw : eerste druk 2024.

ISBN 978 90 223 4082 0

richtprijs : 22,99 euro 

 

 

Op de cover pronkt de ' Cannabis Sativa ' , de eenjarige hennepplant met haar lancetvormige bladeren , wiens steel hier voor de gelegenheid de gedaante van een esculaap krijgt , het oud-Griekse symbool dat , geassocieerd met de halfgod Asclepius , verwijst naar medicijnen en genezing , en wat prijkt op het uithangbord van nogal wat apotheken.

De bedoeling van het boek kon niet beter worden geïllustreerd.

Wie niet meer van de allerjongsten is zal zich de auteur nog herinneren als de politicus – senator ( Volksunie/ Spirit/VLD ) die er in 2005 alles aan deed om cannabis als geneesmiddel wettelijk toe te laten.

Maar de geesten van toen waren daar blijkbaar nog niet rijp voor.

En al zeker niet in dit Belgenland dat nu nog hopeloos achterop ligt als het om moeilijke materies draait.

Met zijn medische achtergrond had huisarts ( nu staat daar Professor , doctor in de medische wetenschappen voor ) Patrik Vankrunkelsven ( Geel , 2 mei 1957 ) nochtans toen al recht van spreken.

Maar na een tijdje wordt men het roepen aan de zijlijn al eens beu , en blijft het dan even stil.

En zie , bijna 20 jaar later , laat de medicus zijn stem opnieuw horen.

Al is die nu gegoten in een wetenschappelijk onderbouwd boek van zo'n 156 bladzijden dik , dat boeit van bij de inleiding op pagina 7 tot en met de epiloog op pagina 155.

We zijn zelf een kind van de six- en seventies , de tijden van de Flower Power , en ' Woodstock '. Bovendien hingen we toen met een gitaartje om de hals , dat we ook al eens over de grens in Nederland lieten horen , waar ' vrijheid' nog wat ruimer werd gezien dan hier bij ons in Vlaanderen.

En , al heeft niemand van onze band er ooit aangezeten , het duurde wel even eer bij onze terugkeer alle ' nederweet ' , ' hasj ' en ' marihuana ' om onze hoofden was verdwenen.

Zelfs toen we later als journalist al eens een zanger van bij onze Noorderburen interviewden , spraken diens ogen meer boekdelen dan de tien hoofdstukken die we hier voor ons liggen hebben.

' Recreatief gebruik ' heet dit in de volksmond.

In het eigen land hier nog altijd in de taboe sfeer , illegaal zelfs , ondanks er hier en daar , bij heel beperkte hoeveelheden en voor eigen gebruik al eens oogluikend wordt toegekeken.

Maar een duidelijk omkaderde wet daarrond is er nog altijd niet.

Een nieuwe tendens de dag van vandaag is het gebruik van CBD ( Cannabidiol ) olie.

Wat zou helpen tegen de pijn , en tegen allerlei ziektes.

Dat is olie op basis van cannabis , maar waar de psychoactieve stoffen als tetrahydrocannabinol ( THC ) zijn uitgefilterd.

In Nederland is CBD 100 % legaal , hier dus niet.

' Cannabis als Medicijn ' , helpt het , of helpt het niet , wat zijn de pro's , wat zijn de contra 's.

Hoe het te gebruiken ?

Hoe raakt een mens eraan ?

Zijn er nevenwerkingen , en wat zijn die.

Wat is het profiel van de Belgische gebruiker

Voor wie moeilijk zijn weg in deze materie vindt is het boek van Patrik Vankrunkelsven een absolute aanrader.

Legaal te verkrijgen in de boekenwinkel.

( willy van bouchaute )

Uitgegeven bij ASP nv. ( Academic and Scientific Publishers )

ISBN 978 94 6117 502 3

richtprijs : 20 euro

 

 

 

Altijd al gedacht dat er een dag zou komen dat ze de weg naar onze mooie stad zouden vinden ' , zei burgemeester Bart De Wever bij zijn verwelkomingsspeech.

Dat zelfs de giraffen hier een eindje verderop er halsreikend hadden naar uitgekeken , denken we er zo bij.

' A room with a zoo '.

Schitterende locatie , een amalgaam van authenticiteit en vernieuwing , en ook nog eens plaats zat.

Ideaal voor de mensen van de Michelin Gids voor België en Luxemburg om hun talrijke gasten te ontvangen.

En met een prachtige Koningin Elisabethzaal , waar alleen een toilet op dezelfde verdieping ontbreekt.

 

 

 

Simone Van Trier is een praatvaar die uren aan een stuk kan tateren , maar ook mensen op een ludieke manier kan entertainen.

En bovendien – om een Hollandse te zijn – het Frans behoorlijk meester is.

Alleen Alex Verhoeve, de directeur van Michelin België & Luxemburg – ook al een Nederlander - doet nog beter.

Er zullen vanmiddag 9 restaurants met 1 ster naar buiten lopen , en 2 met 2.

 

 

De grote vraag vooraf was hoe Floris Van Der Veken  , de nieuwe chef van het ' Hof van Cleve ', nu annex Joris Van Der Veken het zou doen.

En of die al 1 ster zou waard zijn.

Het werden er verrassend genoeg 2.

Tot groot jolijt van ex-baas Peter Goossens die het genoegen had zijn opvolger op het podium te mogen roepen.

Peter zou op datzelfde podium nog uitgebreid worden gehuldigd.

In de zaal – ietwat verdoken – Marc Coucke , lichtjes met de voeten schuifelend.

Je weet maar nog nooit of Peter hier 1 of meerdere sterren voor zijn ' La Rigue ' in Knokke zou binnenhalen. Dat zou wat zijn.

Een utopie zo bleek.

Ook in de zaal zijn andere sterrenchef Wout Bru , die in Durbuy voor Coucke het mooie weer maakt , en nog veel meer.

Waarom we hem hier vanmiddag niet op het podium hebben gezien , vroegen we de altijd goedlachse Antwerpenaar.

' Dat is iets voor volgende jaar ' , was het trefzekere antwoord.

We kijken er nu al naar uit !

Hieronder vind u een snelle compilatie van de sterrenvoorstelling.

(willy van bouchaute)

(camera : anne-marie couliez)

 

 

En , als jij het niet zegt, zal zij het wel zeggen.

Perfect in drie talen nog wel.

Het Rwandees , de taal van haar moeder , niet inbegrepen.

We plaatsten haar enkele weken terug al in onze top 3 , en zie, niemand stond vorige zaterdag in het Proximus Theater in De Panne hoger op het podium dan zij.

Met haar 1m 78 was ze ( Kenza Ameloot , uit Sint-Amandsberg) sowieso al de grootste van de bende van 32.

 

 

Guy ( De Bels ) is een goede en rustige chauffeur.

Het is nog vrij vroeg , hooguit 15u30, wanneer de Audi parking 4 van Plopsaland opdraait.

Dat moet want Guy zal straks voor de Feestarchitect de bar bemannen , en er dient nog heel wat champagne gekoeld .

Meer dan 500 VIPS bedienen is immers niet van de poes.

Omdat we quasi buren zijn – als we genoeg gedronken hebben kunnen we zover plassen – was Guy zo vriendelijk ons een lift naar de Finale van Miss België te geven.

De 32 dames zijn bij onze (blijde) intrede nog aan de generale repetitie bezig , en heeft Darline nog de krulspelden in.

Daar Virginie ( Claes ) en Gaëtan Bartosz , de presentatoren van vanavond , over geen stand-in beschikken , moeten ook zij nu al aan de slag.

We speuren enkele uren later, behalve enkele BV juryleden , niet al te veel bekende namen aan de VIP tafels.

Geen Patrick Lefevere , want het is koers , maar wel Loena Hendrickx , die zich vanavond voor één keer niet op glad ijs begeeft , maar op een jurystoel.

' Nu ook eens gratie aan de jurytafel ' , zullen we haar straks toefluisteren.

Weinigen met zo'n mooie glimlach als Loena.

Ook Angeline Flor Pua ( MB 2018 ) , vanavond ietwat kort van stof ( letterlijk dan ) , mag punten geven , net als Maëva Coucke ( Miss France 2018) , en David Jeanmotte , alweer zijn excentrieke zelve , geflankeerd door Zoë Brunet ( 1-ste eredame MB 2018 , een goed jaar blijkbaar ).

De burgemeester van De Panne, ook aan de jurytafel was in zijn nopjes.

 

 

Geen missen zonder mama's , de mama van Estelle ( Toulemonde ) heeft net zo veel krullen als haar dochter , maar heeft ze er vanavond allemaal uit 'gebrusht'. Estelle is vanavond met de titel van 1-ste eredame gaan lopen , en is daar ferm blij mee.

Zelfs Marie , toch een van de grote kanshebbers op de kroon , is gelukkig met haar titel van 3-de eredame.

En , nogal wiedes dat de mama van Kenza , met haar Rwandese roots , happy was met de overwinning van dochterlief.

Ondanks het ietwat schreeuwerige begin , en achteraf het bizarre gedrag van een of andere regisseur die even zichzelf niet in de hand had ( wat al eens vaker gebeurt bij mensen die thuis weinig of niets te zeggen hebben ) beleefden we een heel leuke avond.

Geniet maar van de video compilatie hier onderaan.

We kijken nu al uit naar 2025 , een jubileumjaar voor Darline.

Want dan verkiest ze haar 20-ste Miss.

(willy van bouchaute)

( camera / foto's : anne-marie couliez)

 

 

Je kan er moeilijk omheen , Miss België is nog altijd Miss België en een naam om te koesteren.

Niet evident om hem in bizarre tijden als vandaag overeind te houden.

Organisatrice Darline Devos is er dan ook van s' morgens vroeg tot s' avonds laat mee bezig.

Zoals maandag in Middelkerke , waar ze met haar 32 finalisten te gast was bij één van haar sponsors ' Carin Haircosmetics '.

' Je bent welgekomen ' , stond er in de mail die ze ons enkele dagen vooraf stuurde.

' Welgekomen ' , we moesten even denken aan : ' Nu zijt wellekome , Jesu,

lieve Heer , Gij komt van alzo hoge , van alzo veer.

Van Gent naar Middelkerke is inderdaad meer dan een eindje.

De Kalkaertlaan ligt dus niet bij deur.

Het is iets over één , wanneer we de parking bij nummer 6 opdraaien.

Er is nog één plekje over , dat valt mee.

Alhoewel , heel katholiek staan we er niet , maar iedereen kan door.

Binnen is het al even druk , er wordt gebrusht , er wordt geschminkt ,

er wordt ge- eyelined , en Christelle Verstraete heeft er de ganse fotohandel van haar thuisstudio neergepoot , van soft boxen , over flitsers , statieven , tot een reuzegroot achtergrondscherm.

Dat is nodig , want zomaar liefst 13 van de 32 meisjes hebben een fotoshoot gewonnen.

 

 

Onze planning is naast de globale camerabeelden twee meisjes te interviewen. In tegenstelling tot vorige jaren hebben we tot nu toe nog geen enkele finaliste van dichtbij gezien.

We moeten dus maar via hun facebookprofielen wat wijzer zien te raken.

Omdat we willen gaan voor enerzijds wat meer naturel , en anderzijds toch voldoende uitstraling komen we bij Ellen ( Van Dosselaer ) en Marie

( Rousseaux ) terecht.

Ellen is 21 , komt uit Beveren , en zit in het derde jaar Hoge School , waar ze gaat voor Maatschappelijk werk.

Dat is nog wat meer dan werk waar geen maat op staat.

 

 

Marie wordt op het moment dat we dit schrijven 23 ( Gelukkige verjaardag Marie ) , komt uit Antwerpen , en zit in het 2-de jaar Bachelor , richting psychologie.

We maken al wat beelden van de dames vooraf , zonder dat ze er weet van hebben dat ze even later voor onze camera en microfoon zullen worden gevraagd.

Beiden zijn daar helemaal hun eigen zelve.

Ellen , ietwat bedeesd , zich afvragend wat die camera hier komt doen.

Marie , die al van bij het eerste moment dat hij op haar staat gericht diezelfde camera bespeelt , dat belooft.

Het interview met Ellen verloopt zoals we verwacht hadden , spontaan zoals bij de eerste indruk die we van haar hadden , open blik , mooie lach ,

sociaal gedreven , wat je ziet is wat je krijgt , mooi naturel.

Benieuwd dus naar het interview met Marie , al even knap en spontaan , toch wat meer ' glamour girl ' dan de doorsnee dame hier aanwezig.

Zelfbewuste doordringende klare blik , en een al even vastberaden stem.

Marie weet wat ze wil , en dat is op 24 februari Miss België worden.

Mocht dat zo zijn , dan maken we ons sterk dat dit een zegen voor de organisatie, en het land zou zijn.

Beide interviews staan hier onderaan , oordeelt u zelf maar.

 

 

We zijn ervan overtuigd dat hier nog wel wat potentiële kandidaten voor de titel rondlopen ( kijk maar op de film ) , helaas kunnen we niet met iedereen praten.

Zo heeft Parnian Robatsarpooshi niet alleen een naam om onderweg wel tien keer over te struikelen , maar ook een exotisch tintje waar je toch even naar op kijkt.

Cheyenne Vermeeren zit enig mooi in de schmink stoel , wanneer we de camera op haar richten.

De ogen van Alana Quintin , op dat moment in de kappersstoel , staan nog in de lens van onze camera gebrand.

En , wanneer we ons klaarmaken om terug naar het Gentse te rijden , komt

Kenza ( Ameloot ) ons nog even goede dag zeggen.

De donkerharige schoonheid met een licht kleurtje uit Sint-Amandsberg is 21 en zit in haar derde jaar Unief , waar ze Internationaal Business studeert.

'Straf dat die ons niet eerder is opgevallen ' , denken we dan bij onszelf.

' Ik woon aan de Oude Bareel , niet ver van de Meerakker ', gaf Kenza nog mee.

Ver is dat niet , alleen nog zien of we de camera zo ver krijgen.

' We hebben een nog mooiere en leukere groep dan de vorige jaren ' , zei

Sales & Marketing man Guy D'hooghe ons nog , ' dat zeggen we alle jaren , maar nu meen ik het '.

Ook Marie ( Rousseaux ) was in het interview heel positief over al haar medekandidaten.

We merken ook in het interview met organisatrice Darline Devos dat ze helemaal achter deze groep staat.

' Soms voel ik bij de kroning naast de blijdschap om mijn nieuwe Miss, al even veel mee met de meisjes die het niet hebben gehaald '

Darline mag dan wel al eens ietwat afstandelijk , en zakelijk koel overkomen , de organisatrice van de Miss België verkiezing is een eerlijk , goed en warm mens.

En, voor wie het huis een beetje kent , vergevensgezind ook nog.

De 32 finalisten voor de titel van Miss België 2024 zijn in goede handen !

(willy van bouchaute)

( camera / foto's : anne-marie couliez )

 

Ze werden er bij de plaatselijke Open VLD afdeling heel laat van op de hoogte gesteld , maar waren uiteraard heel blij dat de premier straks op hun Nieuwjaarsreceptie zou langskomen.

Normaal gezien zou premier De Croo nu in Congo zitten om er in Kinshasa de eedaflegging van president Félix Tshisekedi bij te wonen.

Maar omdat Stephanie ( D'Hose , senaatvoorzitster) ook eens wat van de Afrikaanse cultuur zou kunnen opsnuiven, mag zij daar in zijn plaats de egards waarnemen

Schoon en bekend volk genoeg zaterdagavond op de Open VLD Nieuwjaarsreceptie in de Sint-Hubertus kring in Zaffelare.

Onder andere nationaal partijvoorzitter Tom Ongena ( geboren in Keulen nota bene ) tekende present, net als zijn voorganger Egbert Lachaert , die gaat voor de burgemeesterssjerp in de op til staande fusiegemeente Merelbeke-Melle.

We interviewen de premier voor onze JVC camera.

Die heeft helaas geen lens van Chinese, maar van Japanse makelij.

(willy van bouchaute)

(camera / foto's : a.m.couliez)

 

 

 

 

'Voilà zie , mijn GSM moogt ge al hebben , per 5 februari heb ik toch een nieuwe , enfin toch een nieuwe SIM-kaart '.

Echtgenote Virginie neemt de ' handy ' zonder morren aan.

Ook zij wil niet dat haar man vanavond gestoord wordt op het feest dat zijn afscheid inluidt , van het korps waarover hij tien jaar lang de leiding had.

Burgemeester Yves Deswaene is vol lof over zijn politiecommandant.

' Hij gaat dat ook als verbindingsofficier in Istanbul heel goed doen ' , zei de burgemeester , ' Istanbul , de stad die via zijn Bosporus Azië met Europa verbindt.

Koens collega's hebben – om het Yves wat makkelijker te maken – al de deugden van hun grote chef op een rijtje op papier gezet.

Ze hadden er drie grote vellen voor nodig.

De burgemeester zelfs een klein half uur om er door heen te raken.

Er was maandagavond behoorlijk wat groot en schoon volk komen opdagen om de korpschef van de politiezone Puyenbroeck uit te zwaaien.

Met meer dan 160 waren ze.

De procureur was er , en nogal wat magistraten.

Zelfs de Oost-Vlaamse gouverneur.

Zo dankte Carina Van Cauter Koen Van Poucke voor de jarenlange goede en warme samenwerking.

Hoewel toch een beetje in het lang , was de gouverneur heel wat korter van stof dan de burgemeester.

Gelukkig maar , want de korpschef wou zelf ook nog graag iets zeggen, en Joachim Van de Sype , de man die hem straks gaat op volgen, ook.

Daarna was het tijd om het glas te heffen op de man die zoveel voor de regio heeft betekent.

Tijd ook voor Koen Van Poucke om de vele handen te schudden , en met iedereen een praatje te slaan.

Niet eenvoudig dus om hem daar voor een (kort) interview weg te halen.

Dan maar Herman ingeschakeld , de baas van 'Het Kasteel van Saffelaere'.

Afscheidnemende korpschefs luisteren al wat beter naar de één dan naar de ander.

We doen het interview in het luxueuze salon van het kasteel.

Het is er rustig, en niemand die er ons stoort.

Wat ons meteen , en ook nadien bij het monteren van de beelden , opvalt is de kalmte en de sereniteit die de man uitstraalt.

Geen weidse en onverhoedse gebaren.

Een rustige lichaamstaal met respect voor de mens die voor hem zit , en

zo met plezier het nodige respect terug verdient.

Dat zal op 5 februari , wanneer de valies in Istanbul (Turkije ) uitgepakt is, niet anders zijn.

( willy van bouchaute )

( foto's / camera : anne-marie couliez)

 

 

Hotel Maritim Köln aan de Heumarkt is er één van een adembenemende architecturale schoonheid.

Wanneer we er na zo'n goed 17 jaar opnieuw binnenstappen overkomt ons precies datzelfde ' wow ' gevoel van toen.

Het moet midden jaren negentig van de vorige eeuw geweest zijn , toen het onze jaarlijkse vaste stek werd tijdens onze aanwezigheid op de Kölner Messe , waar we op de stand van de firma Katt uit Oldenburg jarenlang de Belgische Agentuur in handen hadden.

Nu we een aantal maanden terug besloten een reportage rond de Kölner Weihnachtsmärkte te maken , was onze hotelkeuze voor één nacht al snel gemaakt.

Waar vroeger onze Bestätigung werd ondertekend door Herr Walther oder Frau Schmidt, is het nu Frau Buzhala die ons een mailtje stuurt met de melding dat ze ons dinsdag 19 december verwacht.

De wereld ziet er - ook daar - na zovele jaren toch ietsje ruimer uit.

Zelfs al staat de piano er nog altijd op haar zelfde plekje in de Piano Bar

vooraan 'am Erdgeschoss'.

 

 

Het is ietsje over tienen in de morgen wanneer we de wagen in de

' Tiefgarage ' onder het hotel 'abstellen'.

Daar geraken is , voor wie het daar niet kent , niet van de poes.

Voor de ' Anfahrt ' moet je een heel scherpe U-bocht door.

Mis je die , dan zit je zo de andere kant van de ' Rhein ' op , en kan je op

de Tanzbrunnen de benen gaan strekken.

We laten de trolley , die we ooit op reportage van de Thalys cadeau kregen,

over aan de zorgen van de receptie , en begeven ons , naar de Hohe Strasse, en aanpalende Schildergasse.

Het duurt nog even vooraleer de kraampjes op de grote Kerstmarkt aan de ' Neumarkt ' de luikjes openen, en het is altijd gezellig kuieren doorheen Keulens meest markante winkelstraten.

Straks beelden maken met de grote camera gaan we – wegens veel te druk – niet doen , daarbij is de Go-Pro veel handiger.

 

 

De Neumarkt heet qua oppervlakte Keulens grootste Kerstmarkt te zijn.

Een miezerige motregen houdt de talrijke bezoekers – nu al – niet tegen.

Voor zowat ieder chalet staat een echte , met lampjes getooide kerstboom opgesteld. En , waar in ons land , op zogenaamde Kerstmarkten – zeg maar verlichte avondmarkten – ook wel eens matrassen , ondergoed ,

' tournevisen ' , en Leuvense stoven over de toog gaan , is hier alles

Kerstmis gelinkt.

De vele Glühwein en Schnaps standjes niet te na gesproken.

Het fijne houtsnijwerk geeft vaak een extra dimensie.

Geen Duitse Kerstmarkt zonder Bock und Bratwurst , mit oder ohne Senf.

' Hier nur Belgische Pommes ' staat even verder te lezen.

Frans en Duits , het komt nooit goed.

Links achter staat een nog een authentieke paardenmolen waar wijlen Bobbejaan Schoepen ooit een liedje over zong , met over een stang op en neer gaande – houten - paardjes.

Geen echte , dat mocht van Merkel al niet meer.

 

 

Tijd voor een Glühwein , één met witte rum en één met rooie.

' Das macht 19 euro ' , zegt de lieftallige jonge Duitse wanneer ze ons de twee prachtig versierde stenen kruiken in de handen stopt;

Wanneer we haar de beide relikwieën ledig terugbrengen , krijgen we 4 euro retour , zegt ze er nog bij.

Eentje staat nu in onze huisbar te blinken , naast die van 2006 , en die van 1998.

Cultureel Erfgoed , weet je wel !

Keulens erfgoed is ook op deze ' Markt der Engel ' zichtbaar in de poppenbeelden van het Hänneschen-( Kinder) Theater.

 

 

Mooiste van het mooiste zijn de chalets van Käthe Wohlfahrt , het wereldbefaamde bedrijf in kerstartikelen uit Rothenburg ob der Tauber.

Het is er druk , en je kan er maar met mondjesmaat binnen , maar wat je te zien krijgt is feeërieker dan een hele sprookjeswereld.

 

 

De volgende veelbelovende Kerstmarkt is die aan de voet van de Kölner Dom. De imposante Gotische kathedraal torent 153 meter en een sjiek boven de stad uit , je moet 509 treden over om boven te raken.

Eén keer gedaan , nooit meer.

Ondanks de vele poetsbeurten , doet het vele roet uit het Ruhr gebied telkens weer opnieuw zijn alles vernietigende werk.

Voor we de Kerstmarkt induiken , eerst nog wat 4711 opspuiten in de gelijknamige parfumerie aan de Wallrafplatz.

Wijlen Tante Gusta , die in Rath-Heumar bij Keulen woonde ,bracht altijd zo'n flesje Eau de Cologne mee wanneer ze ons pa in België kwam bezoeken. Het heette ' Tosca ' ( bestaat nog altijd ) en ma was er maanden zoet mee.

Groot is hij niet , de Kerstmarkt aan de Dom , maar best wel gezellig .

Op de hoek staat een chalet met de tekst ' Heisse Maroni '.

Zou de dame achter de toonbank nu echt ' Maroni ' heetten ?

En dan ' Heisse Maroni ' ook nog ?

Beetje vreemd , denken we bij onszelf , zeker voor iemand met een dikke mantel om , en de beide handen in de zakken.

Gelukkig zijn we de woorden van Professor Hessman uit onze studententijd niet vergeten , dat je niet te gauw voor een ander de hete kastanjes uit het vuur moet halen.

Het kraam ernaast met de ' Uhren ' in de vorm van Vinyl Schallplatten doet het ook niet slecht.

Ook met Kerst moet een mens weten hoe laat het is.

 

 

Tjiens , denken we bij onszelf.

Dat denken we wel vaker.

Er hing vroeger zo'n oude antieke ' Uhr ' aan de gevel van zo'n typisch Deutsche Kneipe , hier aan de voet van de Dom , waar geen ober maar een ' Köbus ' de stamgasten bediende.

Die Kneipe heette ' Alt Köln ' , en was een trekpleister voor de vele toeristen die winter en zomer de Domstadt kwamen bezoeken.

Sinds Franzl Ludesher de zaak overliet , is niet alleen de historische klok boven de al even historische ingangspoort verdwenen, maar is ook het ganse interieur ' um Seife '.

De ' Bockwoss ' mit heissem Kartoffelnsalat was er ook maar heel gewoontjes , daar kon de frisse Gaffel Kölsch ook niks meer aan doen.

 

 

We trekken van hieruit naar de Altstadt.

Het is daar dat zich de meest authentieke Kerstmarkt van Keulen bevindt.

We laten de Go Pro voor wat hij is.

Het is niets voor niets onze ' Geburtstag ' vandaag.

Misschien moeten we eens kijken of we , gezien het miezerig weertje , vanavond in het hotel iets lekkers kunnen eten,

We zien dat er slechts één restaurant open is , de keuze er heel beperkt is , en de witte Grauburgunder uit Baden er 10 euro kost.

Dan maar eens kijken op de vlakbije Heumarkt , waar het ' Heinzels Wintermärchen ' het voor het zeggen heeft , alweer een Kerstmarkt, annex ijspiste.

Jammer dat ons , sinds jaren favoriete , Balkanrestaurant ' Heumarkt ' op dinsdag 'geslossen gibt'.

Scheisse, je zal altijd zien , hé.

Dan maar de ' Ausschank ( taveerne) Brauerei Pfaffen ' binnengestapt.

Niet dat daar veel wordt gepfafft ( zelfs Jean-Marie kennen ze er niet ) , maar er staat ' Schnitzel Wiener Art ' op de kaart , mit Pommes und Salat aan 18,90 euro.

Wanneer je ' Art ' in het Duits ziet staan , wil dat eigenlijk zeggen dat het niet helemaal echt is , maar er heel sterk op lijkt.

Voor zowel de Jägersauce als de Pfeffersauce betalen we nog eens 3 euro extra.

Maar geen klagen , alles smaakt heerlijk, al ziet de Jägersauce er niet uit.

Of hij een ' Getränkenkarte ' heeft vragen we aan de zaalverantwoordelijke die misschien ook wel de baas is.

Nee, die heeft hij niet , maar hij heeft wel één en ander onder tafel.

De Obstler Schnapps brandt op de tong , en als je niet oplet een gat in je maag.

Het schijnt daarnaast ook nog eens een goed digestief te zijn.

Dat komt goed uit , want we gaan niet te laat slapen.

 

 

Het ontbijt in het Maritim Hotel is altijd luxueus.

Uitgebreider bestaat niet.

De eigen ' Maritim ' champagne smaakt , zei het ietsje zoet , fantastisch.

Aan ons tafeltje met zicht op de Rhein is het heerlijk zitten.

Het is nog goed donker , en alles baadt in een zee van kleine lichtjes.

We rijden op de middag terug , want we willen voor de duisternis valt weer in het Gentse zijn.

Stoppen in ' Aachener Land ' gaan we niet doen , alleen nog even tanken

Al blijkt dat niet zo nodig.

Dat doen we in Tessenderlo.

Voor we binnen aan de 'contoir ' nog wat snuisterijen kopen , eerst even plassen.

Waarvoor we wat – je kent het wel – slagboompjes door moeten , die pas weg draaien, wanneer je voldoende geld in de gleuf stopt.

Kost 0,90 euro , staat er boven geafficheerd.

En ook nog ' Er wordt geen wisselgeld teruggegeven' .

Wie dringend moet plassen steekt dan maar snel 1 euro in dat spul.

Ook wie niet dringend moet plassen zoals wij.

Gelukkig zit er nog één euro , heel diep in onze linker broekzak.

Het poortje zwaait dan ook zonder problemen voor ons open.

Tot we achter ons een tingelend geluid horen.

Er ligt tot onze verbazing een stukje van 10 cent in het bakje onder.

Tjiens , tjiens , denken we bij onszelf.

Dat denken we wel vaker.

(willy van bouchaute)

( foto's : anne-marie couliez)